MAΥΡΗ ΣΗΜΑΙΑ, Αναρχικό Δελτίο Αντιπληροφόρησης και Δράσης νο 56, Ιούλης 2010

ΤΑΞΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

124 χρόνια από την εξέγερση του Σικάγο, το Μάη του 1886, το μήνυμα της ριζοσπαστικής σύνδεσης των επιμέρους αιτημάτων -όπως εκείνο για το 8ωρο τότε- με μια συνολική κοινωνική κριτική του καπιταλισμού στην κατεύθυνση μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, είναι πάντα επίκαιρο.

Στη σημερινή συγκυρία, της συνολικής κρίσης του συστήματος οργάνωσης της κοινωνίας "από τα πάνω" και της κλιμάκωσης της επίθεσης κράτους και αφεντικών σε κάθε κοινωνικό μέτωπο, το περιεχόμενο και ο συμβολισμός της εξέγερσης της Πρωτομαγιάς δείχνουν το δρόμο που έχουν να ακολουθήσουν όλοι οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι, το δρόμο της κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης και αντεπίθεσης.

Το επιβαλλόμενο κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα, με βάση το οποίο είναι οργανωμένη η κοινωνία, είναι ένα κατεξοχήν ταξικό και άδικο σύστημα που στηρίζεται στην άγρια εκμετάλλευση των ανθρώπων, της εργασίας τους και στην καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Αποτέλεσμα της λειτουργίας αυτού του συστήματος είναι η συσσώρευση του πλούτου, που παράγεται από την εργασία των πολλών, στα χέρια των λίγων. Η εδραίωση αυτού του πολιτικού-οικονομικού συστήματος σε παγκόσμιο επίπεδο στηρίζεται -σε μεγάλο βαθμό- στη λεηλασία των φυσικών πόρων και την καθυπόταξη των κοινωνιών της καπιταλιστικής περιφέρειας της Δύσης. Στρατιωτικές και οικονομικές επεμβάσεις σπέρνουν το θάνατο, την εξαθλίωση, την προσφυγιά για δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές πλιατσικολογούνται από τα πλανητικά αφεντικά και οι ντόπιοι πληθυσμοί χρησιμοποιούνται ως φτηνό και αναλώσιμο εργατικό δυναμικό. Από την άλλη, εντός των τειχών του "πρώτου κόσμου" όπου και συγκεντρώνεται όλος αυτός ο πλούτος, μεγάλα κοινωνικά κομμάτια -ντόπιων και μεταναστών- βιώνουν την ανέχεια και την εκμετάλλευση στα σύγχρονα γκέτο και στα εργασιακά κάτεργα των δυτικών μητροπόλεων.

Η συνολική κρίση του συστήματος, σήμερα, σε όλα τα επίπεδα (οικονομικό, θεσμικό, κοινωνικό, πολιτισμικό) μπορεί να μην αρκεί από μόνη της για να απειλήσει την ύπαρξή του, αν δεν εμφανιστεί στο προσκήνιο ο νεκροθάφτης του, η παγκόσμια επανάσταση, αναδεικνύει όμως ξεκάθαρα την αντικοινωνική φύση του. Ξεγυμνώνονται έτσι και οι κάθε λογής θιασώτες και διαχειριστές της εξουσίας (φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες, αριστεροί μεταρρυθμιστές), αφού καταρρέουν οι αυταπάτες της ευημερίας, της ειρήνης και της δημοκρατίας με τις οποίες ήταν ενδεδυμένο το σύστημα και αυτοί δεν έχουν να υποσχεθούν τίποτα περισσότερο από την συντήρηση και διαιώνισή του. Το μέλλον που επιφυλάσσουν για την κοινωνία το κράτος, τα εθνικά και υπερεθνικά αφεντικά, με την συνδρομή παγκόσμιων οργανισμών όπως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα δεν είναι άλλο παρά εξαθλίωση και καταπίεση για όλο και πλατύτερα κοινωνικά κομμάτια.

Αυτό είναι και το πλαίσιο μέσα στο οποίο ανανεώνεται και κλιμακώνεται η επίθεση του ελληνικού κράτους και των αφεντικών σε κάθε κοινωνικό μέτωπο. Στόχος της κυριαρχίας ο συνολικός μετασχηματισμός (με ακόμα ευνοϊκότερους όρους υπέρ της) των δομών εξουσίας, ελέγχου, καταστολής, παραγωγής συναίνεσης, και εκμετάλλευσης, και τελικά ο μετασχηματισμός ολόκληρης της κοινωνίας. Πρόκειται για μια επίθεση που εκφράζεται με ιδιαίτερη οξύτητα στους χώρους της μισθωτής σκλαβιάς, καθώς επιχειρείται να αναδιαμορφωθεί συνολικά το μοντέλο εργασίας μέσα από τη διαρκή επίταση του εκβιασμού της ανεργίας, την καθιέρωση μορφών εργασίας που χαρακτηρίζονται από την εντατικοποίηση και την ελαστικότητα καθώς και μέσα από την αναίρεση εργασιακών "δικαιωμάτων" (όπως την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και τη μείωση μισθών και συντάξεων). "Δικαιωμάτων" που ήταν το αποτέλεσμα σκληρών ταξικών αγώνων των περασμένων δεκαετιών και ταυτόχρονα το όριο της δυναμικής αυτών των αγώνων στο πεδίο του κοινωνικού-ταξικού ανταγωνισμού.

Η επίθεση αυτή ξεπερνά το επίπεδο της εργασίας και έχει ευρύτερες συνέπειες στην κοινωνία, καθώς εντείνονται οι αποκλεισμοί και η συνθήκη της φτώχειας και της εξαθλίωσης παγιώνεται για ακόμα περισσότερα στρώματα του πληθυσμού. Ιδιαίτερα οι φτωχοί μετανάστες και μετανάστριες, οι κατεξοχήν απόκληροι του κρατικού-καπιταλιστικού κόσμου, που τα προηγούμενα χρόνια "άνθισης" του καπιταλισμού στη χώρα γνώρισαν την άγρια εκμετάλλευση ως το πιο φτηνό και αναλώσιμο κομμάτι του προλεταριάτου, βρίσκονται σήμερα σε ακόμα πιο ευάλωτη θέση απέναντι στα αφεντικά και τους μηχανισμούς καταστολής.

Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό και εκρηκτικό κοινωνικό περιβάλλον, οι μηχανισμοί χειραγώγησης και μαζικής προπαγάνδας επενδύουν στην καλλιέργεια της ανασφάλειας, του φόβου και της εξατομίκευσης ώστε να εκβιαστεί η συναίνεση στους κυρίαρχους σχεδιασμούς και να παραχθεί η υποταγή, η παθητικότητα και η τρομοκράτηση της κοινωνίας. Με όχημα την κρίση, το κράτος επιχειρεί να ισχυροποιήσει ακόμα περισσότερο τον κατασταλτικό του ρόλο εμφανιζόμενο ως εγγυητής της "τάξης" και της "ασφάλειας" και καλεί τους εργαζόμενους να συστρατευτούν με τα αφεντικά στο όνομα της διάσωσης της "εθνικής οικονομίας", με αντάλλαγμα την υπόσχεση "διασφάλισης" των ελάχιστων όρων επιβίωσής τους.

Σε αυτά τα πλαίσια, το κράτος επιτίθεται σε όλους όσοι δεν συναινούν στους σχεδιασμούς του, και ιδιαίτερα σε όσους αγωνίζονται οριζόντια, μαχητικά και έξω από τους θεσμούς στοχοποιώντας τους ως τον εσωτερικό εχθρό που πρέπει να παταχθεί παραδειγματικά. Το χτύπημα των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, και ειδικότερα του συνειδητότερα εχθρικού στην κυριαρχία κομματιού τους, των αναρχικών-αντιεξουσιαστών, αποτελεί βασική προϋπόθεση για την επιβολή των αντικοινωνικών σχεδίων κράτους και αφεντικών και για την εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος έκτακτης ανάγκης για ολόκληρη την κοινωνία.

Απέναντι στους σχεδιασμούς του χρεωκοπημένου πολιτικού και οικονομικού συστήματος, απέναντι στους διαμεσολαβητικούς και χειραγωγικούς μηχανισμούς που επιχειρούν να επιβάλουν ένα κλίμα κοινωνικής συναίνεσης και ταξικής ειρήνης, απέναντι στους πλαστούς διαχωρισμούς μεταξύ των καταπιεσμένων που προωθεί ο λόγος της εξουσίας, να αντιτάξουμε την κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη, να αυτοοργανώσουμε, να συλλογικοποιήσουμε και να ριζοσπαστικοποιήσουμε τους αγώνες μας σε κάθε μέτωπο, να ζωντανέψουμε ξανά τον εφιάλτη του κράτους και των αφεντικών, την κοινωνική και ταξική εξέγερση, να συντρίψουμε τον κόσμο της υποταγής, της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης.

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΤΩΡΑ!
ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΑΞΙΚΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ

Για μια κοινωνία αταξική, κοινοκτημοσύνης και ελευθερίας
Για τον κομμουνισμό και την αναρχία

Αναρχική Συλλογικότητα "Κύκλος της Φωτιάς",
Μάης 2010

*