MAΥΡΗ ΣΗΜΑΙΑ,
Αναρχικό Δελτίο Αντιπληροφόρησης και Δράσης νο 54, Νοέμβρης 2009
Τριήμερο αντιπληροφόρησης
και αλληλεγγύης πάνω στη Γκιώνα
Το τριήμερο 17-18-19 Ιουλίου διοργανώθηκε στην Καλοσκοπή Φωκίδας από αλληλέγγυους συντρόφους κατασκήνωση
και κινήσεις αντιπληροφόρησης σε αλληλεγγύη με τον
αγωνιστή Στέφανο Κόλλια και ενάντια στη λεηλασία της Γκιώνας από τις μεταλλευτικές εταιρείες.
Να θυμίσουμε ότι το σπίτι του συντρόφου
Στέφανου Κόλλια, μέλους της Κίνησης για τη Σωτηρία
της Γκιώνας, υπέστη δύο εμπρηστικές επιθέσεις με
αποτέλεσμα την ολοκληρωτική καταστροφή του.
Το χωριό της Καλοσκοπής
βρίσκεται σε υψόμετρο
Μεταξύ άλλων κινήσεων κατά τη διάρκεια του
τριήμερου έγινε συλλογικό ξεμπάζωμα στο καμένο σπίτι
του συντρόφου, το οποίο κατασκευάζεται από την αρχή. Έγινε επίσης προβολή ντοκυμαντέρ στην πλατεία του χωριού για τον αγώνα των
χωριών στη ΒΑ Χαλκιδική ενάντια στην καταστροφή του
περιβάλλοντος από τα ορυχεία και την εγκατάσταση μεταλλουργίας χρυσού, ενώ η
ευρύτερη περιοχή γέμισε με συνθήματα, πανό, αφίσες
και μοιράστηκαν κείμενα κατά της καταστροφής των βουνών και της τρομοκρατίας σε
όσους αντιστέκονται.
Δεκαετίες ολόκληρες το οικοσύστημα της Γκιώνας, ένα από τα σημαντικότερα της χώρας, πληγώνεται
θανάσιμα από τη ληστρική δραστηριότητα των μεταλλευτικών εταιρειών, που με
αποκλειστικό στόχο την υπερεκμετάλλευση και το κέρδος και με την ανοχή και
συνενοχή κράτους και τοπικών παραγόντων ασελγούν στην περιοχή.
Όπως και στο παρελθόν με τις εταιρείες Πεσινέ και Σκαλιστήρη, η εξαγωγή
του βωξίτη εξακολουθεί να πραγματοποιείται με επιφανειακές και υπόγειες εξορύξεις σε περιοχές με πυκνά δάση ελάτης και οξιάς και σε
εκτάσεις που έχουν χαρακτηριστεί προστατευόμενες (Νatura 2000, καταφύγια άγριων
ζώων κ.α.). Η εγκληματική σύμπραξη κράτους και τοπικών παραγόντων με τις
μεταλλευτικές εταιρείες (σήμερα οι εκμεταλλεύσεις γίνονται από τις εταιρείες
"S&B Βιομηχανικά Ορυκτά Α.Ε."
συμφερόντων Κυριακόπουλου και "ΕΛΜΙΝ Α.Ε." συμφερόντων Βαρδινογιάννη) τείνει να
δημιουργήσει καταστάσεις μη αναστρέψιμες σε ολόκληρο το ορεινό οικοσύστημα της Γκιώνας.
Το σύνολο σχεδόν των επιφανειακών εξορύξεων δεν έχει αποκατασταθεί και οι κάποτε καταπράσινες
πλαγιές θυμίζουν σεληνιακά τοπία. Επιπλέον, σοβαρές είναι οι επιπτώσεις στα
νερά της περιοχής, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά (η Γκιώνα
τροφοδοτεί το Μόρνο από τον οποίο υδρεύεται η Αθήνα), καθώς και στη χλωρίδα και
πανίδα, ενώ μία ακόμα πηγή μόλυνσης δημιουργείται στην περιοχή της Αντίκυρας
από τα απόβλητα στα εργοστάσια
"Αλουμίνιον της Ελλάδος" συμφερόντων Μυτιληναίου.
Η χρόνια λεηλασία της Γκιώνας
από τις μεταλλευτικές εταιρείες, η μετατροπή του οικολογικού πλούτου της σε
μετρήσιμο "φυσικό πόρο" και των βουνοπλαγιών της σε εργοτάξια
προβλήθηκε από τον κυρίαρχο λόγο ως το κατεξοχήν
παράδειγμα εκσυγχρονισμού της ελληνικής οικονομίας στις δεκαετίες του '50 και '60 και ως έμβλημα
προόδου, ανάπτυξης και κοινωνικής ευημερίας. Σαράντα χρόνια μετά, ύστερα από
την καταστροφή του ορεινού οικοσυστήματος και τον συνακόλουθο αφανισμό όλων των
συνδεόμενων με αυτό οικονομικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων που η ίδια η
ληστρική εξορυκτική εκμετάλλευση προκάλεσε, οι
μεταλλευτικές εταιρείες, υποβοηθούμενες από τους τοπικούς παράγοντες,
προβάλλονται ως σωτήρες της περιοχής από την ανεργία
και τον οικονομικό μαρασμό, ως λύση στα προβλήματα που οι ίδιες προκάλεσαν.
Μπροστά σε όλη αυτή την περιβαλλοντική
καταστροφή που έχει ήδη συντελεστεί και κυρίως
μπροστά σε αυτή που επίκειται, πολίτες με καταγωγή από την περιοχή δημιούργησαν
την Κίνηση για τη Σωτηρία της Γκιώνας. Το Οκτώβριο
του 2008 προχώρησαν στην πρώτη ενημερωτική συνάντηση,
που την ακολούθησε μία δεύτερη, το Δεκέμβριο του 2008,
στην οποία σημειώθηκαν πρωτόγνωρα για την περιοχή γεγονότα με αντισυγκέντρωση των υπαλλήλων της S&B,
με στολές της εταιρείας, και απειλητικές προθέσεις εναντίον της συγκέντρωσης.
Στις 30 Μαρτίου ο
Στέφανος Κόλλιας, μέλος της Κίνησης και γνωστός για
την ασυμβίβαστη και αγωνιστική του δράση ενάντια στη ληστρική παρουσία των
μεταλλευτικών εταιρειών στην περιοχή, δέχεται εμπρηστική επίθεση στο σπίτι του
στην Καλοσκοπή. Ήταν η δεύτερη μέσα σε διάστημα 3
μηνών τρομοκρατική επίθεση, με αποτέλεσμα αυτή τη φορά την ολοσχερή καταστροφή
του σπιτιού.
Ο εμπρησμός του σπιτιού του Στέφανου Κόλλια είναι μία ενέργεια με πολλούς αποδέκτες και
σημασίες. Επιχειρεί να τρομοκρατήσει όσους αντιστέκονται στα σχέδια λεηλασίας
του βουνού από τις πολυεθνικές, υπενθυμίζοντας τα "αντίποινα" που
τους περιμένουν. Σε συμβολικό επίπεδο, η επιλογή του συγκεκριμένου αντίποινου
με τις μνήμες από το πρόσφατο παρελθόν της κατοχής και του εμφυλίου που
ανασύρει, δηλώνει το καθεστώς "κατάκτησης" της περιοχής από τα
μεταλλευτικά καρτέλ.
Στο πλαίσιο του αγώνα για την ατομική και
κοινωνική απελευθέρωση και την εξάλειψη κάθε μορφής καταπίεσης και
εκμετάλλευσης, η πάλη για την προστασία της Φύσης κατέχει κεντρική θέση. Δεν
αποτελεί μία εκδοχή φυσιολατρίας, μία αισθητική ευαισθησία, μία επιθυμία για
καλύτερη ποιότητα ζωής ή μία ανησυχία για το μέλλον του πλανήτη, όπως προτάσσει
η συστημική οικολογία. Αντίθετα, θέτει στο επίκεντρο
ολόκληρη την τοποθέτηση των σχέσεων ανάμεσα στην ανθρωπότητα και τον
περιβάλλοντα κόσμο, συγκρούεται αναπόφευκτα με την κεντρική φαντασιακή
σημασία του καπιταλισμού: την απεριόριστη επέκταση της κυριαρχίας πάνω στον
άνθρωπο και τη φύση, γι’ αυτό και ο αγώνας δεν μπορεί παρά να είναι συνολικός,
ανατρεπτικός, επαναστατικός.
Αλληλέγγυοι
*