MAΥΡΗ ΣΗΜΑΙΑ,
Αναρχικό Δελτίο Αντιπληροφόρησης και Δράσης νο 54, Νοέμβρης 2009
ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΑΓΩΝΑ ΣΤΟΝ ΑΧΕΛΩΟ
Πραγματοποιήθηκε
και φέτος με σημαντική συμμετοχή αγωνιστών και σειρά πολύμορφων δράσεων και
παρεμβάσεων στη Μεσοχώρα Τρικάλων η Αυτόνομη
Συνάντηση Αγώνα (4-10 Αυγούστου) στα πλαίσια της
ευρύτερης κινητοποίησης ενάντια στα φράγματα και την εκτροπή του Αχελώου. Η
Αυτόνομη Συνάντηση διοργανώθηκε από την Πρωτοβουλία Αγώνα από το λόφο του Στρέφη (Αθήνα), το Αυτοδιαχειριζόμενο
στέκι (Αγρίνιο) και την Ανοιχτή Συνέλευση (Άρτα) και πλαισιώθηκε από αρκετούς
συντρόφους/ισσες.
Όπως και πέρυσι έτσι και φέτος πριν την Αυτόνομη
Συνάντηση Αγώνα στη Μεσοχώρα έγιναν μια σειρά
εκδηλώσεων που έθεσαν κατά τόπους, στο Αγρίνιο, την Άρτα και την Αθήνα το
ζήτημα του εγκλήματος της εκτροπής του Αχελώου συνδέοντάς
το με την γενικότερη πολιτική που θέλει την εκμετάλλευση της φύσης αλλά και των
δημόσιων χώρων να πρωταγωνιστούν στις επιλογές του κεφαλαίου και των μηχανισμών
εξουσίας, είτε αυτή εμφανίζεται τοπικά μέσω των τοπικών αυτοδιοικήσεων είτε
κεντρικά με την στήριξη των κεντρικών μηχανισμών του κράτους.
Οι
εκδηλώσεις ξεκίνησαν από το Αγρίνιο όπου την Παρασκευή 10/7
έγινε συζήτηση και προβολή ντοκιμαντέρ στο Αυτοδιαχειρζόμενο
στέκι. Ακολούθησε συγκέντρωση -συναυλία στη γέφυρα του Αχελώου, στον Στράτο, το Σάββατο 11/7. Την
Παρασκευή στις 17/7 έγινε εκδήλωση στην Άρτα, στην
πλατεία Σκουφά, περιλαμβάνοντας προβολή και συζήτηση. Την Πέμπτη στις 23/7
έγινε εκδήλωση και στην Αθήνα, στο λόφο του Στρέφη.
Όλες οι εκδηλώσεις είχαν ως κοινό παρανομαστή
την εκμετάλλευση και καταστροφή των δημόσιων χώρων και της φύσης και καλούσαν
σε συμμετοχή στη Συνάντηση αγώνα στη Μεσοχώρα όπου στις 4 Αυγούστου θα γινόταν εκδήλωση για τον
Αχελώο και στις 9 Αυγούστου πορεία ενάντια στο φράγμα. Για την προπαγάνδιση των εκδηλώσεων και της συνάντησης στον Αχελώο
κυκλοφόρησαν σε διάφορες περιοχές μια σειρά από αφίσες και κείμενα.
Να σημειωθεί ότι προηγουμένως, στις 9 Ιούλη
σύντροφοι από την Πρωτοβουλία Αγώνα παραβρέθηκαν σε μια δημόσια καλεσμένη συνάντηση στο ΤΕΕ με
αντικείμενο την διοργάνωση της ευρύτερης κινητοποίησης στη Μεσοχώρα.
Σε αυτή την ανοιχτή υποτίθεται συνάντηση όπου συμμετείχαν μερικοί αντιπρόσωποι
περιβαλλοντικών οργανώσεων ανακοινώθηκε ένα πρόγραμμα εκδηλώσεων και happening (το οποίο και έμεινε στα χαρτιά) ενώ στάθηκε αδύνατη κάθε επικοινωνία ή στοιχειώδης συνεννόηση
εξαιτίας της τσιφλικάδικης νοοτροπίας ενός τοπικού
πολιτικού παράγοντα και της απαίτησης του να ελέγχει και να χειραγωγεί τον
αγώνα.
Η Αυτόνομη συνάντηση αγώνα στη Μεσοχώρα ξεκίνησε ουσιαστικά με την άφιξη των πρώτων
συντρόφων/ισσών στο χωριό στις 2 και 3 Αυγούστου και
την κατασκήνωσή τους στις όχθες του Αχελώου. Εκεί οι σύντροφοι χρειάστηκε να
αντιμετωπίσουν για μια ακόμη φορά τις προκλήσεις μιας ομάδας διοργανωτών του Οικο-κάμπιγκ η οποία
επιδεικνύοντας τη μικρομέγαλη ιδιοκτησιακή συμπεριφορά της είχε απλώσει διάφορα
αντικείμενα τόσο στο σημείο όπου οι σύντροφοι/ισσες
υψώνουν πανό και διακινούν υλικό αντιπληροφόρησης
πλάι στο ποτάμι όσο και σε κάθε σημείο του χώρου ολόγυρα, προσπαθώντας να
εμποδίσει την παρουσία τους και ζητώντας τους να φύγουν γιατί “θα έρθει πολύς
κόσμος”, “το πάρτυ είναι prive”
κλπ. Οι σύντροφοι απάντησαν στήνοντας ένα περίπτερο αντιπληροφόρησης
και ξεκαθαρίζοντας ότι θα υπερασπιστούν απέναντι σε οποιονδήποτε και με κάθε
μέσο την παρουσία τους στο δημόσιο χώρο.
Ακολούθησε την επομένη
4/8/09 η προγραμματισμένη εκδήλωση στην πλατεία της Μεσοχώρας όπου αναρτήθηκαν πανό
της Αυτόνομης Συνάντησης και στήθηκε μικροφωνική από
όπου διαβάζονταν κείμενα και μηνύματα αντιπληροφόρησης
κι αλληλεγγύης για τον αγώνα προάσπισης του Αχελώου και του χωριού που
απειλούνται με αφανισμό. Στήθηκε επίσης έκθεση φωτογραφικού κι έντυπου υλικού
για τον Αχελώο καθώς και άλλα μέτωπα αγώνα για την προάσπιση της φύσης από τις
καταστροφικές επιθέσεις του κράτους και του καπιταλισμού. Η εκδήλωση
ολοκληρώθηκε με την προβολή βίντεο για τον Αχελώο που έδειχνε με ιστορικά
στοιχεία από την περιοχή, την εξέλιξη των δραστηριοτήτων στον ποταμό με τη
δημιουργία διάφορών φραγμάτων έως και τα έργα της εκτροπής, καθώς και τις
διάφορες δράσεις και παρεμβάσεις αγώνα που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια. Την
προβολή παρακολούθησαν δεκάδες αλληλέγγυοι από διάφορα σημεία της χώρας και
κάτοικοι του χωριού.
Να σημειωθεί εδώ ότι μετά την εκδήλωση και την
άρνηση των συντρόφων να συμμορφωθούν στην απαίτηση του τοπικού αριστερού
παράγοντα να κατέβουν τα πανό από το χωριό, όπου
υπήρχαν κι άλλα πανό, τα πανό
βρέθηκαν κατεβασμένα! Επρόκειτο για τη συνέχεια της περσινής απόπειρας να
σβηστεί η υπογραφή των συντρόφων από ένα τεράστιο σύνθημα που γράφτηκε στο
φράγμα. Και μιας και δεν έγινε κατορθωτό το σβήσιμο της υπογραφής με μπογιά οι
διοργανωτές του Οικο-κάμπιγκ
την “εξαφάνισαν” στο photoshop, δημοσιεύοντας σε
φυλλάδιό τους μια ρετουσαρισμένη φωτογραφία του φράγματος όπου υπάρχει το
σύνθημα ΚΑΤΩ ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ αλλά απουσιάζει η υπογραφή αυτών που το έγραψαν.
Εννοείται ότι μετά το αυθαίρετο κι απαράδεκτο κατέβασμα των πανό,
οι σύντροφοι/ισσες επανήλθουν
στο χωριό για να τα ξανασηκώσουν και να τα υπερασπιστούν.
Τις επόμενες μέρες πραγματοποιήθηκαν πολλές
ακόμα κινήσεις και δραστηριότητες στο χώρο της κατασκήνωσης πλάι στον Αχελώο,
τη Μεσοχώρα, το φράγμα της ΔΕΗ και όλη την ευρύτερη
περιοχή. Ανάμεσά τους να αναφέρουμε ανοιχτές συνελεύσεις και συζητήσεις στις
όχθες του ποταμού, παρεμβάσεις κι αναγραφές συνθημάτων στο φράγμα της Μεσοχώρας και στο νεοαναγειρόμενο φράγμα της Συκιάς,
περιηγήσεις στις παραποτάμιες περιοχές και αναβάσεις στους ορεινούς όγκους (Τσιγκόρι, Αυγό, Χατζή).
Έτσι μετά την εκδήλωση στην πλατεία της Μεσοχώρας έγιναν παρεμβάσεις στο φράγμα και στις 6
Αυγούστου πραγματοποιήθηκε ανάβαση του ποταμού για αρκετά χιλιόμετρα μέχρι την
γέφυρα Αλεξίου. Πρόκειται για μια περιοχή που μέχρι πρόσφατα είχε μείνει σε
μεγάλο μέρος της απείραχτη από τα καταστροφικά έργα για την κατασκευή του
φράγματος και από το πλιάτσικο της αμμοληψίας. Σε
διάφορα σημεία της όμως είναι εμφανές πλέον από την αποψίλωση της παρόχθιας
βλάστησης, την απογύμνωση της κοίτης από την άμμο και τους σωρούς από κροκάλες
ότι υφίσταται εκτεταμένη αμμοληψία. Κι ακόμα
χειρότερα στην περιοχή της γέφυρας Αλεξίου έχει ξεκινήσει γενική αποψίλωση των
παρόχθιων δασών. Όλη αυτή η περιοχή και τα παρακείμενα φαράγγια από τους
παραπόταμους του Αχελώου είναι προορισμένη να κατακλυστεί από το βούρκο της
τεχνητής λίμνης και καταδικασμένη στον αφανισμό. Οπότε τα πάντα επιτρέπονται!
Εκσκαφείς ανοίγουν δρόμους προχωρώντας μέσα στα δάση, εργάτες με αλυσοπρίονα κόβουν και τεμαχίζουν τα δέντρα, μουλάρια
κουβαλούν την ξυλεία... Ο παραποτάμιος παράδεισος γίνεται κρανίου τόπος!
Στις 7 Αυγούστου μια 25άδα
συντρόφων/ισσών "επισκέφθηκε" την περιοχή
της Συκιάς όπου κατασκευάζεται ένα ακόμα γιγαντιαίο φράγμα, μετά από εκείνο της
Μεσοχώρας, για την εκτροπή του ποταμού στη Θεσσαλία.
Η περιοχή απέχει περίπου δύο ώρες από τη Μεσοχώρα και
βρίσκεται στα όρια των νομών Άρτας - Καρδίτσας. Το μέγεθος της καταστροφής στην
απόκρημνη χαράδρα που διασχίζει φιδογυρίζοντας ο
ποταμός και στα ορεινά τοπία της Πίνδου γύρω του είναι απερίγραπτη. Τα έργα
γίνονται από πλήθος συνεργείων με γοργούς ρυθμούς επιτείνοντας μέρα με την
ημέρα την καταστροφή. Οι σύντροφοι/ισσες έγραψαν
συνθήματα στην περιοχή γύρω από το φράγμα και στις ταμπέλες του ΥΠΕΧΩΔΕ που ευθύνεται για το όλο φαραωνικό έργο της
εκτροπής και της εταιρείας “ΜΗΧΑΝΙΚΗ” του Πρ. Εμφιετζόγλου που το πραγματώνει αφανίζοντας το ποτάμι,
ορεινά τοπία, μοναδικά οικοσυστήματα και ορεσίβιες τοπικές κοινωνίες.
Φθάνοντας στο πρωί της Κυριακής 9 Αυγούστου,
μετά από μια εβδομάδα παρεμβάσεων και περιηγήσεων στην ευρύτερη περιοχή και παρά τις προσπάθειες ορισμένων να τους
εμποδίσουν, συγκεντρώθηκαν αρκετές δεκάδες αναρχικοί, αντιεξουσιαστές
κι αυτόνομοι αγωνιστές για την υπεράσπιση της φύσης συμμετέχοντας με άλλους
διαδηλωτές, ντόπιους και αλληλέγγυους, στην πορεία στο φράγμα της Μεσοχώρας. Να προσθέσουμε πως την προηγούμενη της πορείας,
αρκετοί σύντροφοι παρευρέθηκαν σε συνέλευση στη Μεσοχώρα, θέτοντας και το ζήτημα των αποψιλώσεων των
παρόχθιων δασών, όπου συμμετείχαν
κάτοικοι, πολιτικοί παράγοντες κι εκπρόσωποι περιβαλλοντικών κινήσεων κι από
την οποία καλέστηκε κεντρική πορεία στις 12 Οκτώβρη 2009 στην Αθήνα.
Στην πορεία στο φράγμα της Μεσοχώρας
από την μία κυριαρχούσαν τα συνθήματα κατά των πολιτικών πρακτικών της
καταστροφής και εκμετάλλευσης του Αχελώου και της φύσης γενικότερα από την
επίθεση του κράτους και του κεφάλαιου κι από την άλλη
επικρατούσε ένα χαρούμενο κλίμα από δυνατή μουσική και χάπενιγκ
για να δοθεί και να σωθεί κατά το δυνατόν ένα απολίτικο
πλαίσιο σε μια κίνηση χωρίς νεύρο και στόχο. Η κατάσταση ξέφυγε και το
χαρούμενο απολιτίκ κλίμα χάλασε όταν από τους
παρόντες βουλευτές και παράγοντες κάποιοι κατέληξαν να τσακώνονται μπροστά στις κάμερες για το ποιο κόμμα είναι
πιο πολύ εναντίον της εκτροπής.
Το μπλοκ της αυτόνομης Συνάντησης Αγώνα
προχώρησε σε συμβολική κατάληψη του φράγματος κι αποκλεισμό του δρόμου
Άρτας-Τρικάλων μπροστά σε 6-7 διμοιρίες ΟΠΚΕ, ΥΜΕΤ, ΜΑΤ κλπ. Ο αποκλεισμός συνεχίστηκε και μετά την αποχώρηση
των υπόλοιπων διαδηλωτών, με αποτέλεσμα αρκετά αυτοκίνητα να ακινητοποιηθούν. Πολλοί οδηγοί και επιβάτες κατέβηκαν από τα αυτοκίνητά τους και συζητούσαν με τους
συντρόφους και για την συγκεκριμένη διαμαρτυρία αλλά και γενικότερα για το
έγκλημα σε βάρος του Αχελώου. Ταυτόχρονα μοιράζονταν κείμενα και κατά
διαστήματα ο δρόμος άνοιγε.
Κάποια στιγμή κι ενώ ετοιμάζονταν να
αποχωρήσουν οι περίπου 80 συγκεντρωμένοι που
κρατούσαν κλειστό το φράγμα δέχτηκαν την επίθεση περίπου 150
μπάτσων. Οι σύντροφοι οπισθοχώρησαν όσο μπορούσαν
συντεταγμένα. Κατά τη διάρκεια της συμπλοκής που ακολούθησε ορισμένοι σύντροφοι
έπεσαν στα χέρια της αστυνομίας και χτυπήθηκαν.
Κατόπιν οι μπάτσοι έριξαν δακρυγόνα για να απομακρύνουν τον κόσμο από την περιοχή του φράγματος και οι
σύντροφοι, αποχωρώντας συγκροτημένα για το χωριό της Μεσοχώρας,
απέκλεισαν το δρόμο με μεγάλες πέτρες.
Η επίθεση της αστυνομίας, η αντίσταση που προέβαλαν οι σύντροφοι στα γουρούνια και οι τραυματισμοί
που υπέστησαν όσοι έπεσαν στα χέρια τους κρύφτηκαν σε ένα πέπλο σιωπής ή
διαστρεβλώθηκαν από τους κομματικούς και τους δημοσιογράφους. Τοπικά
δημοσιεύματα έγραψαν για απλούς διαπληκτισμούς ή ότι έγινε επέμβαση της
αστυνομίας “επειδή οι αναρχικοί πετούσαν πέτρες”.
Παρά την αποσιώπηση και τη διαστρέβλωση των γεγονότων,
το σημαντικό κι απαράγραπτο γεγονός είναι ότι μετά από εικοσιπέντε
ολόκληρα χρόνια από την έναρξη των έργων της εκτροπής και 20
χρόνια μετά την κατάληψη του εργοταξίου της ΔΕΗ από κατοίκους της Μεσοχώρας το 1990, φέτος, στις 9
Αυγούστου, προβλήθηκε για πρώτη φορά βίαιη αντίσταση στις αστυνομικές δυνάμεις
και σημειώθηκαν επεισόδια και συμπλοκές στο γιγάντιο φράγμα που βρίσκεται δίπλα
στο χωριό που απειλείται άμεσα με αναγκαστική εκκένωση και καταποντισμό.
Την ίδια μέρα το απόγευμα, μετά την επίθεση
της αστυνομίας και τη συμπλοκή πάνω στο φράγμα, έγινε στο κοινοτικό κατάστημα
της Μεσοχώρας συνέλευση των συντρόφων/ισσών που συμμετείχαν στη Συνάντηση αγώνα και τις αυτόνομες
παρεμβάσεις στον Αχελώο. Παράλληλα με τον απολογισμό των γεγονότων και της όλης
κίνησης, αποφασίστηκε μεταξύ άλλων να γίνει την επομένη
παρέμβαση στο χωριό και κάλεσμα
συμμετοχής στη διαδήλωση που θα γίνει για τον Αχελώο στις 12 Οκτώβρη στην Αθήνα, καθώς επίσης ένα διήμερο εκδηλώσεων
στις 10-11 Οκτώβρη για τον
αγώνα ενάντια στα φράγματα και την εκτροπή του Αχελώου και τους αγώνες ευρύτερα
ενάντια στη λεηλασία και την καταστροφή της φύσης.
Την επομένη, 10 Αυγούστου, έγινε παρέμβαση με μικροφωνική
στην πλατεία της Μεσοχώρας όπου διαβάστηκε το
ενημερωτικό κείμενο για τα γεγονότα στο φράγμα, το οποίο τοιχοκολλήθηκε και σε
πολλά σημεία του χωριού. Ακολούθησε η σταδιακή αποχώρηση των περισσότερων
συντρόφων/ισσών από την περιοχή.
Στις 13 Αυγούστου
εμφανίστηκαν στο χωριό σε μια μουσική εκδήλωση ο αντινομάρχης
Τρικάλων και ο δήμαρχος Πινδαίων οι οποίοι
υπερασπίζονται την εκτροπή του ποταμού και τον αφανισμό της Μεσοχώρας
και αποδοκιμάσθηκαν από μερίδα των κατοίκων. Μετά το τέλος της εκδήλωσης, ο αντινομάρχης Κοτρώνης αποχώρησε
απαρατήρητος, πράγμα όμως που δεν κατάφερε ο δήμαρχος Παντέρας.
Αυτός πέρασε ανάμεσα από ομάδα κυρίως νέων του χωριού, καθώς επίσης μερικών
ηλικιωμένων και ορισμένων αλληλέγγυων. Παρά την παρουσία της αστυνομίας και την
προστασία που του παρείχαν οι διαλλακτικότεροι, ο δήμαρχος δέχτηκε έντονες
φραστικές επιθέσεις κ.λπ. ενώ το αυτοκίνητό του δέχτηκε χτυπήματα όπως και το
συνοδευτικό αυτοκίνητο της αστυνομίας.
Τις επόμενες μέρες ανακοινώθηκε ότι η κτηματογράφηση των υπό απαλλοτρίωση περιουσιών είχε
ολοκληρωθεί παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων και αναρτήθηκαν οι κτηματολογικοί πίνακες στο
Δημαρχείο, στο χωριό Στουρναρέικα, καταδεικνύοντας τη
ραγδαία πορεία προς την αναγκαστική εκκένωση της Μεσοχώρας
και την έναρξη λειτουργίας του φράγματος. Και λίγο πριν τις εκλογές ανατέθηκε
σε εργολάβο η αποπεράτωση του τελευταίου τμήματος της σήραγγας μήκους
Είναι φανερό ότι με την πρόοδο που σημειώνουν
τα έργα και οι συνακόλουθες καταστροφές στη φύση και τις τοπικές κοινωνίες τα
πράγματα είναι σε οριακό σημείο. Οι μηχανισμοί του κράτους και του κεφαλαίου
στην Ελλάδα προχωρούν προς την ολοκλήρωση των έργων και τη λειτουργία τους. Οι
όποιες αποφάσεις του ΣτΕ έχουν παρακαμφθεί
χωρίς ουσιαστικά να ανακόψουν την εξέλιξη των έργων. Πολλές περιοχές έχουν ήδη
καταστραφεί και με την ολοκλήρωση των έργων θα υπάρξουν ακόμα περισσότερες
αλλοιώσεις και παραμορφώσεις σε τεράστιες εκτάσεις στην Ήπειρο, τη Θεσσαλία και
την Αιτωλοακαρνανία, ενώ θα αναδυθούν γιγαντιαίες δυνάμεις εκμετάλλευσης της
ενέργειας, της γης και των νερών.
Η άρνηση μιας πολιτικής ανάλυσης για την
κεντρικότητα του ζητήματος και η προσπάθεια αποπολιτικοποίησης του ζητήματος
και αποσύνδεσης των φαραωνικών έργων της εκτροπής από την σύνολο λειτουργία του
κράτους και του κεφαλαίου είναι μία τακτική που εγκλωβίζει τον αγώνα σε ένα
άχρωμο κι άνευρο πλαίσιο διαμαρτυρίας, καθιστώντας το ζήτημα “τοπικό”,
επιτρέποντας έτσι μικροπολιτικά παιχνίδια και ανάδειξη τοπικών παραγόντων,
οδηγώντας σε διαρκή βήματα οπισθοχώρησης και καταλήγοντας στη διεκδίκηση μίας επαναδιατύπωσης των όρων της καταστροφής στη Μεσοχώρα.
Μια τέτοια απολίτικη
στάση δεν μπορεί να εμπνεύσει, και να συνδεθεί με άλλες πολιτικές στάσεις αγώνα
που αντιμετωπίζουν το σύνολο των έργων ως αυτό που είναι: ένα κεντρικής σημασίας
έργο στην υπηρεσία του κράτους και του κεφαλαίου. Κι αυτή η αδυναμία ανάδειξης
του ζητήματος, έμπνευσης και σύνδεσης με άλλα αγωνιζόμενα κομμάτια πέρα από την
τοπική κοινωνία, κρατά το ζήτημα ως "τοπικό" και σε μεγάλο βαθμό
άγνωστο κι απόμακρο.
Η πολιτική/οικονομική
διάσταση αυτών των έργων, έχει να κάνει με την κατασκευή τους που αποδίδει έναν
τεράστιο όγκο δημόσιων κεφαλαίων στις μεγάλες εταιρείες που συνδέονται άρρηκτα
με το πολιτικό σύστημα, αλλά και τη λειτουργία τους που αφορά την εκμετάλλευση
του νερού, της γης και το ενεργειακού προϊόντος. Αυτές οι εταιρείες, με το
πολιτικό σύστημα, τους κεντρικούς και περιφερειακούς μηχανισμούς του κράτους
συνιστούν ένα δυσανάλογο, προς τον τοπικό
αγώνα, μέτωπο, κι αυτός είναι και ένας ακόμη λόγος που ο αγώνας πρέπει
να ξεφύγει από την τοπική του διάσταση, να συνδεθεί με άλλους αγώνες και
ευρύτερα πολιτικά και κοινωνικά υποκείμενα.
Το ζήτημα του Αχελώου δεν έχει λήξει, έχει
ακόμη στάδια από όπου θα πρέπει να περάσει, και είναι στο χέρι μας να
αξιοποιήσουμε κάθε στιγμή και δυνατότητα
του αγώνα εναντίωσης στα φράγματα και στην εκτροπή για να το φέρουμε στο
προσκήνιο, μπροστά στα μάτια όλων. Να διευρύνουμε το πολιτικό και κοινωνικό
μέτωπο όσων μπορούν και πρέπει να εναντιωθούν σε αυτό το έκτρωμα που αποτελεί
σημαντικό στοιχείο της λειτουργίας του Κράτους και του Κεφαλαίου.
Η τοπικιστική διάσταση του αγώνα στην οποία
επιμένουν ορισμένοι παράγοντες έδωσε ότι είχε να δώσει εδώ και χρόνια. Και ο απολίτικος περιβαλλοντισμός που
προκρίνουν τα τελευταία χρόνια απέτυχε ακόμα και στο μόνο σημείο που υποσχόταν
κάποια επιτυχία: την ποσοτική αύξηση των
αγωνιζόμενων κι αλληλέγγυων. Παρά τα όσα γράφονται για να εξωραΐσουν την
πραγματικότητα, το γεγονός είναι ότι η περιχαράκωση των κινητοποιήσεων οδηγεί
όχι μόνο στην απονοηματοδότηση του αγώνα αλλά και την
απομαζικοποίησή του, υποκαθιστώντας τον με μια
εικονική πραγματικότητα και κατασκευή εντυπώσεων (“η μεγαλύτερη συνάντηση των περιβαλλοντικών οργανώσεων και
κινημάτων”! - “το μεγάλο camping στο ποτάμι”! κλπ) καθώς κι ένα πλέγμα δημοσίων σχέσεων μεταξύ διαφόρων
παραγόντων. Κίνημα όμως δια μέσου αντιπροσώπων δεν γίνεται και απόδειξη είναι η
φθίνουσα πορεία μέχρι το φετινό ουσιαστικά ανενεργό Οικο-κάμπιγκ.
Από την άλλη οι αναρχικοί, αντιεξουσιαστές
και αυτόνομοι αγωνιστές που συγκεντρώθηκαν και φέτος στη Μεσοχώρα
από διάφορα μέρη της χώρας εμφανίστηκαν πραγματικά με διάθεση για αγώνα
διατρέχοντας με τις κινήσεις και τις παρεμβάσεις τους όλη την περιοχή. Και παρ’ ότι στην αγωνιστική τους προσπάθεια έχουν πάντα
απέναντί τους τοπικούς και άλλους παράγοντες -με τα μυαλά στραμμένα
στο πώς θα αντιμετωπίσουν τους αναρχικούς κι άλλους αγωνιστές που εδώ και
χρόνια δίνουν κάθε χρόνο το αγωνιστικό παρών στη Μεσοχώρα
και στο ευρύτερο αγώνα για τον Αχελώο και τη φύση-, εξακολουθούν να ανοίγουν
δρόμους συνεισφέροντας νέες ιδέες, θέσεις και πρακτικές, αρκετές από τις οποίες
την επαύριο, έστω και με κάποια καθυστέρηση,
υιοθετούν κι εκείνοι που αντιμάχονται την παρουσία τους.
Τελειώνοντας, να επαναλάβουμε ότι το
σημαντικότερο που συνέβη φέτος, χάρη και στην αποτελεσματικότερη οργάνωση με
βάση το πρόταγμα της οριζόντιας συνεργασίας ατόμων
και ομάδων μέσω ανοιχτών αμεσοδημοκρατικών
συνελεύσεων, ήταν ότι εικοσιπέντε χρόνια από την
έναρξη των έργων και 20
χρόνια μετά την κατάληψη του εργοταξίου της ΔΕΗ από Μεσοχωρίτες,
στις 9 Αυγούστου 2009 προβλήθηκε για πρώτη φορά βίαιη
αντίσταση στις αστυνομικές δυνάμεις και σημειώθηκαν συμπλοκές στο γιγάντιο
φράγμα που υψώνεται δίπλα στη Μεσοχώρα.
Γιατί έστω και την υστάτη
ο αγώνας πρέπει να περάσει από τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στις πράξεις
αντίστασης.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΦΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΡΟΠΗ - Ο ΠΟΤΑΜΟΣ ΑΧΕΛΩΟΣ
ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ,
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ΤΩΝ
ΑΓΩΝΩΝ
ΟΙ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ ΠΑΝΤΟΥ!
ΑΠΟ ΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΠΑΡΚΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΚΟΡΦΕΣ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΧΘΕΣ ΤΩΝ
ΠΟΤΑΜΩΝ!
Στρέφης
*