Αλληλεγγύη στις εξεγέρσεις του Μεξικού
Μια άλλη “παράσταση” έζησε το βράδυ της 11ης Γενάρη ΄08 το θεατρικό σταυροδρόμι των οδών Κεφαλληνίας και Κυκλάδων στην Κυψέλη, μια παράσταση διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης στους εξεγερμένους του Μεξικού. Η συλλογικότητα Σπείρα αλληλεγγύης-Σπόρος αντίστασης, αναρχικές, ελευθεριακές και αυτόνομες ομάδες, καταλήψεις και στέκια της Αθήνας, αλληλέγγυοι/ες, περίπου 100 άνθρωποι συνολικά, συγκεντρώθηκαν έξω από το θέατρο της οδού Κεφαλληνίας, όπου είχε προγραμματιστεί η πρεμιέρα του έργου “Φρίντα-Φρίντα”, την οποία επρόκειτο να παρακολουθήσει και ο μεξικανός πρέσβης. Οι συγκεντρωμένοι/ες ξεδίπλωσαν πανό έξω από την είσοδο του θεάτρου, μοίρασαν προκηρύξεις στους προσερχόμενους και στα γειτονικά θέατρα, φώναξαν συνθήματα αλληλεγγύης στα κινήματα και τις εξεγέρσεις του Μεξικού (στην Τσιάπας, το Ατένκο, την Οαχάκα, το Γκερέρο), καταγγέλλοντας τη μεξικανική κρατική και παρακρατική τρομοκρατία, καθώς και τις σφαγές των τελευταίων χρόνων, και απαιτώντας την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων. Μια μικρή ομάδα μπήκε στο θέατρο, άπλωσε ένα πανό και διάβασε ένα μικρό κείμενο που εξηγούσε τους λόγους της παρέμβασης, το οποίο αντιμετωπίστηκε με χειροκροτήματα. Ο μεξικανός πρέσβης Luis Manuel Cosio Duran, πιστός υπάλληλος του προέδρου-σφαγέα του Μεξικού Φελίπε Καλδερόν, προτίμησε τελικά να μην “ταράξει” την ένοχη συνείδησή του για τα εγκλήματα του κράτους που εκπροσωπεί, αφού ειδοποιήθηκε τηλεφωνικά για τη συγκέντρωση. Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης:
ΔΕN ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΑΔΕΙΑ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ
ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ“Τα σημάδια του πολέμου είναι ολοφάνερα στον ορίζοντα. Όσοι έχουμε διεξάγει πόλεμο ξέρουμε να αναγνωρίζουμε τα μονοπάτια από τα οποία αυτός προετοιμάζεται και πλησιάζει. Ο πόλεμος, όπως και ο φόβος, έχουν την ίδια οσμή. Και τώρα αρχίζει να αποπνέει η δύσοσμη μυρωδιά του στη γη μας” Zapatistas, Δεκέμβριος 2007.
Aυτό το χρόνο συμπληρώνονται 14 χρόνια από το ξέσπασμα της εξέγερσης των ιθαγενών ζαπατίστας στην πολιτεία Τσιάπας του Μεξικού και 10 χρόνια από τη σφαγή 45 ιθαγενών της κοινότητας Ακτεάλ από παραστρατιωτικούς.
Οι ζαπατιστικές κοινότητες συνεχίζουν να χτίζουν την αυτονομία τους, αντιπαλεύοντας τη στρατηγική των προκλήσεων, των δολοφονιών, των συλλήψεων, των απειλών, της βίας, των διωγμών, των επιθέσεων και της λεηλασίας της ανακτημένης γης από την ομοσπονδιακή και την πολιτειακή κυβέρνηση, τις παραστρατιωτικές ομάδες, αλλά και την παραπληροφόρηση και τη συκοφαντία από τα επίσημα μεξικανικά ΜΜΕ.
Τα κινήματα και οι εξεγέρσεις που συγκλόνισαν το Μεξικό και τον κόσμο ολόκληρο το 2006 αντιμετώπισαν την ίδια βαναυσότητα τόσο από την ομοσπονδιακή όσο και από τις πολιτειακές κυβερνήσεις.
Tο Ατένκο, ένα χωριό της πολιτείας του Μεξικού, έγινε γνωστό το 2001 για τον αγώνα του ενάντια στο μεγαλόπνοο κυβερνητικό σχέδιο κατασκευής αεροδρομίου, ο οποίος οδήγησε στην τελική ματαίωσή του. Το Μάη του 2006, οι κάτοικοι του Ατένκο, προσφέροντας απλόχερα την αλληλεγγύη τους στον αγώνα των μικροπωλητών και καλλιεργητών λουλουδιών, δέχθηκαν μια από τις πιο σφοδρές επιθέσεις της ομοσπονδιακής και πολιτειακής αστυνομίας.
Χιλιάδες αστυνομικοί εναντίον λίγων εκατοντάδων κατοίκων. Το αποτέλεσμα; δύο νεκροί (μεταξύ των οποίων ένα 14χρονο παιδί), εκατοντάδες τραυματίες και συλληφθέντες, εισβολές αστυνομικών σε σπίτια, καταστροφές. Οι συλληφθέντες βασανίζονται άγρια, ενώ οι γυναίκες βιάζονται και υφίστανται από την αστυνομία τη χειρότερη μορφή βασανιστηρίων, τα σεξουαλικά βασανιστήρια.
Τον ίδιο μήνα ξεσπά η εξέγερση της Οαχάκα. Οι εξεγερμένοι αποδεικνύουν στην πράξη ότι οι από κάτω έχουν τη δύναμη, την ικανότητα και το σθένος να αυτοοργανώνονται και να αυτοκυβερνώνται χωρίς εξουσία.
Η απάντηση της κυβέρνησης είναι η καταστολή, οι δολοφονίες, οι συλλήψεις, τα βασανιστήρια, οι εξαφανίσεις. Και βέβαια η δράση των παραστρατιωτικών ομάδων σε όλο της το μεγαλείο.
Η εξουσία μάς λέει ότι η Οαχάκα(
*) έχει επανέλθει στην ομαλότητα. Όμως η εξέγερση δεν είναι ένα παραμύθι που διηγούμαστε στα παιδιά και τα εγγόνια μας. Το κίνημα που άνθισε σε αυτή τη γωνιά του νότιου Μεξικού εξακολουθεί να ζει στους αυτόνομους ιθαγενικούς δήμους και τις κοινότητες, στις συνελεύσεις των γειτονιών, στις ομάδες που αυτοοργανώνονται, στους πολιτικούς κρατούμενους, στους αγνοούμενους.Δέκα χρόνια από τη σφαγή της Ακτεάλ και οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί παραμένουν ατιμώρητοι. Αυτοί που οργάνωσαν και οργανώνουν, χρηματοδότησαν και χρηματοδοτούν, προστάτευσαν και προστατεύουν τις ένοπλες παραστρατιωτικές οργανώσεις, αυτοί που έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν τις εντολές για επιθέσεις εναντίον των κοινοτήτων και των βάσεων στήριξης του EZLN, οι
στρατιωτικοί διοικητές, τα κυβερνητικά στελέχη και βέβαια οι μυστικές υπηρεσίες εξακολουθούν να κάθονται άνετα στις καρέκλες της εξουσίας.Εδώ και ένα χρόνο, οι βάσεις στήριξης του EZLN και οι φιλοζαπατιστικές κοινότητες δέχονται μια από τις σκληρότερες επιθέσεις από την παραστρατιωτική οργάνωση OPDDIC, μια οργάνωση καλά εξοπλισμένη που λειτουργεί ως ομάδα κρούσης της κυβέρνησης, με στόχο την εκκένωση των κοινοτήτων που βρίσκονται σε κατειλημμένα εδάφη. Η κυβέρνηση πουλά παράνομα εδάφη στα μέλη αυτών των οργανώσεων, παραχωρώντας τους και το δικαίωμα οικονομικής εκμετάλλευσής τους (μια και πρόκειται για τα πιο γνωστά τουριστικά αξιοθέατα της πολιτείας).
Μόνο τον τελευταίο ενάμιση μήνα, 5 ένοπλες επιθέσεις κοστίζουν τη ζωή ακόμα και σε μικρά παιδιά, σε περιοχή που βρίσκεται δίπλα στους καταρράκτες Agua Azul, ενώ τους προηγούμενους μήνες η αστυνομία εκκενώνει 2 κοινότητες, οι κάτοικοι των οποίων συλλαμβάνονται και κρατούνται για αρκετές μέρες.
Η μεξικανική κυβέρνηση παραβιάζει τις διεθνείς συμβάσεις για την “προστασία των αυτόχθονων πληθυσμών που ζουν σε οικολογικά προστατευμένες περιοχές”, τις οποίες έχει η ίδια υπογράψει, και προωθεί προγράμματα οικοτουρισμού και αξιοποίησης, στο πλαίσιο της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αυτή είναι η στρατηγική του πολέμου “χαμηλής έντασης”, της ανελέητης εξόντωσης δηλαδή των ιθαγενικών λαών.
Η Ακτεάλ, η Τσιάπας, το Ατένκο, η Οαχάκα, το Γκερέρο… δεν είναι απλά σημεία στο χάρτη, ούτε βέβαια μαγευτικοί τουριστικοί προορισμοί. Ζαπατιστικός Στρατός για την Εθνική Απελευθέρωση, Μέτωπο των Λαών για την Υπεράσπιση της Γης, Λαϊκή Συνέλευση των Λαών της Οαχάκα … Οι αγώνες των από κάτω δε χωρούν σε κάποια γωνία μιας εφημερίδας. Ούτε οι εξεγέρσεις σβήνουν όταν παύουν να είναι πρωτοσέλιδα ή της μόδας. Ζουν στους νεκρούς, τους εξαφανισμένους
, τους κρατούμενους, στους ανθρώπους που συνεχίζουν να αγωνίζονται για έναν κόσμο ελεύθερο.Μπορεί το Μεξικό να βρίσκεται πολύ μακριά, μπορεί ορισμένοι να μην ξέρουν καν που είναι η Τσιάπας, η Οαχάκα, η Ακτεάλ…. Όμως εμείς δεν πρόκειται να σιωπήσουμε, δεν πρόκειται να γίνουμε συνένοχοι στη λήθη! Θα αντισταθούμε και θα σταθούμε δίπλα στα αδέρφια μας! Και τότε η εξέγερση δεν θα έχει περάσει στην ιστορία σαν μια αφήγηση ή ένας μύθος.
Για να γίνει ο κόσμος μπλε σαν ένα πορτοκάλι!
Για να νικήσει η δύναμη του εξεγερμένου λόγου και της συλλογικής οργάνωσης της κοινωνίας, μια κουλτούρα ζωής και όχι θανάτου!
Ενάντια στην εξουσία που διαιωνίζει τη βαρβαρότητα πάνω στους ανθρώπους και τη φύση!
Για μια ανθρωπότητα με ελευθερία, δικαιοσύνη και αλληλεγγύη!
Λευτεριά στους πολιτικούς κρατούμενους του Μεξικού!
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!
Σημ: Στις 27 Μάρτη πραγματοποιήθηκε στο Πολυτεχνείο εκδήλωση αντιπληροφόρησης και στις 28 Μάρτη πορεία αλληλεγγύης, από τα Προπύλαια στην μεξικάνικη πρεσβεία στην πλ. Κολωνακίου, με τη συμμετοχή 250 αλληλέγγυων.
_____________
(*) Σημείωση του Αναρχικού Δελτίου: Στις 30 Γενάρη εκτελέστηκε ο διοικητής των αστυνομικών δυνάμεων της πόλης της Οαχάκα. Ο Alexandro Barrita Ortiz ήταν ο άνθρωπος-κλειδί στην καταστολή της εξέγερσης του 2006. Την ευθύνη ανάλαβε ο Λαϊκός Επαναστατικός Στρατός (EPR).
*