Στις 6 Γενάρη έγινε κατάληψη στο ραδιοφωνικό σταθμό ΕΝ ΛΕΥΚΩ στο Ψυχικό από την Ανοιχτή Συνέλευση του Στρέφη. Ήταν μια ενέργεια αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης στους 27 αγωνιστές/ιστριες που θα δικάζονταν στις 10 Γενάρη για τη συμβολική επίθεση με κοκκινες μπογιές στο Καζίνο μετά την πυρκαγιά που κατέκαψε την Πάρνηθα. Η κατάληψη στην οποία συμμετείχαν 35 άτομα διήρκεσε μισή ώρα όπου μεταδόθηκαν από το ραδιόφωνο με cd ηχογραφημένα μηνύματα της Ανοιχτής Συνέλευσης. Κατόπιν οι καταληψίες αποχώρησαν χωρίς προβλήματα.

Στις 8 Γενάρη έγινε με την παρουσία πολλών ατόμων στα Προπύλαια η προγραμματισμένη από την Ανοιχτή Συνέλευση από το λόφο του Στρέφη συγκέντρωση αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης στους 27 διωκόμενους που θα δικάζονταν στα δικαστήρια της Ευελπίδων.

Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης προβλήθηκε βίντεο με στιγμές αγώνα για το βουνό της Πάρνηθας, ενάντια στη λειτουργία και την επέκταση του Καζίνο μέσα στο Δρυμό και ευρύτερα ενάντια στους καταστροφικούς κρατικούς και καπιταλιστικούς σχεδιασμούς για τη φύση. Επίσης μοιράστηκε έντυπο υλικό αντιπληροφόρησης, αναρτήθηκαν ταμπλό με φωτογραφίες, πανό και καθ΄ όλη τη διάρκεια της παρέμβασης διαβάζονταν κείμενα από τη μικροφωνική.

Στις 10 Γενάρη έγινε η δίκη των 27 που κατηγορούνταν για διακεκριμένη φθορά και διατάραξη οικιακής ειρήνης στο Καζίνο Μον Παρνές το πρωί της 29ης Ιούλη 2007.

Η δίκη διήρκεσε πέντε ώρες και ήταν γεμάτη από αντεγκλήσεις, αντιπαραθέσεις και επεισόδια μεταξύ των κατηγορούμενων και των συμπαραστατών με τους αστυνομικούς, ιδιαίτερα με τους μάρτυρες κατηγορίας που κατηγορούνταν για κακοποίηση και βασανισμούς των συλληφθέντων. Προκειμένου να εκτονώσει την κατάσταση η πρόεδρος ζήτησε να αποχωρήσουν οι αστυνομικοί με πολιτικά που δεν είχαν δουλειά μέσα στην αίθουσα. Παρότι όμως έλεγε ότι δεν δικάζονταν οι αστυνομικοί και το Καζίνο, τελικά έτσι εξελίχθηκε η δίκη.

Οι μάρτυρες κατηγορίες αστυνομικοί (όσοι εμφανίστηκαν) δεν είχαν να πουν ουσιαστικά τίποτα και δεν μπορούσαν να εξηγήσουν πώς αρκετοί από τους 27 βρέθηκαν από τον ιατροδικαστή χτυπημένοι μετά τη σύλληψή τους. Η εικόνα τους ήταν θλιβερή καθώς ακούγονταν δημόσια και για τον καθένα ξεχωριστά οι πράξεις τους και τα λόγια τους σε βάρος δεμένων ανθρώπων, ιδίως από τις συλληφθείσες κοπέλες.

Οι μάρτυρες κατηγορίες υπάλληλοι-σεκιούριτι του Καζίνο (όσοι εμφανίστηκαν) -το οποίο σημειωτέον ποτέ δεν έκανε μήνυση στους 27-, είπαν πως δεν αισθάνθηκαν προσωπική απειλή σε βάρος τους από αυτούς που εμφανίστηκαν ξαφνικά το πρωί της 29ης Ιούλη στην είσοδο του Μον Παρνές, πως οι συγκεντρωμένοι σταμάτησαν από μόνοι τους μπροστά στην είσοδο, φώναξαν κι έγραψαν συνθήματα, πέταξαν κόκκινες μπογιές και αποχώρησαν χωρίς να πειράξουν κανέναν.

Στις “απολογίες” τους οι 27 ήταν καταιγιστικοί όσον αφορά το ολοκαύτωμα της Πάρνηθας και γενικότερα την καταστροφή του φυσικού κόσμου, την επιβλαβή λειτουργία του Καζίνο από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του και γενικότερα την καταστροφική κρατική-καπιταλιστική επίθεση σε βάρος της φύσης και της κοινωνίας.

Οι 27 απαλλάχτηκαν και για τις δυο κατηγορίες, ενώ δυο από αυτούς καταδικάστηκαν σε δίμηνη φυλάκιση με τριετή αναστολή για απείθεια επειδή δεν είχαν δώσει τα δακτυλικά τους αποτυπώματα. Μετά την απόφαση, οι δύο που καταδικάστηκαν αποχώρησαν μαζί με τους περίπου 100 άλλους συγκεντρωμένους, αρνούμενοι να πληρώσουν δικαστικά έξοδα, παρά την προσπάθεια των αστυνομικών να τους πιάσουν και να τους κρατήσουν. Η αποχώρηση έγινε με συνεχή συνθήματα.

Να σημειωθεί η υποδειγματική στάση των τριών δικηγόρων που στάθηκαν στο πλευρό των 27 από την πρώτη στιγμή της σύλληψής τους.

Να χτίσουν στην Πάρνηθα ζητούν 4 δήμοι και μαζί με τη Νομαρχία Ανατολικής Αττικής προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας ενάντια στο Προεδρικό Διάταγμα του ΥΠΕΧΩΔΕ για τον “εθνικό δρυμό Πάρνηθας”. Το Π.Δ. για την Πάρνηθα που θεσπίστηκε το καλοκαίρι του 2007 επέκτεινε τον πυρήνα του δρυμού από 38.000 στρέμματα σε 110.000 στρέμματα που χαρακτηρίζονται ως “περιοχή απολύτου προστασίας”, πράγμα που είναι σε μεγάλο βαθμό ψευδεπίγραφο.

Προκειμένου να νομιμοποιηθούν διάφορες χρήσεις εκμετάλλευσης, ο Δρυμός χωρίστηκε σε πέντε ζώνες διαβαθμισμένης προστασίας και 16 υποπεριοχές με διαφορετικούς περιορισμούς για την καθεμία. Παρότι το Π.Δ. εμφανίστηκε ως σωτήριο μετά την καταστροφική πυρκαγιά, ήταν έτοιμο από καιρό, και με τον καθορισμό των “ζωνών προστασίας” της Πάρνηθας ουσιαστικά θεσμοθετήθηκαν (με κάποιες μεταβολές) τα σχέδια διαχείρισης του εθνικού δρυμού Πάρνηθας που είχαν εγκριθεί από το 1997.

Μέρος του Π.Δ. αποτελεί η διατήρηση της δυνατότητας δόμησης και εκμετάλλευσης μέσα στα όρια του δρυμού κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις και περιορισμούς, με τους οποίους όμως δεν συμφωνούν πάντα οι ενδιαφερόμενοι όπως η Νομαρχία Αν. Αττικής, τέσσερις δήμοι της βόρειας πλευράς της Πάρνηθας και ιδιώτες που κατέφυγαν στο ΣτΕ. Αιτία, ορισμένοι περιορισμοί που επιβάλλει το ΠΔ για την Πάρνηθα και τις παρυφές της και οι οποίοι, όπως εκτιμούν οι προσφεύγοντες, θίγουν το δικαίωμα των πολιτών στην οικοδόμηση ή στη γεωργική χρήση περιοχών του δρυμού. Οι προσφυγές κατατέθηκαν διαδοχικά: πρώτη η προσφυγή της Νομαρχίας Αν. Αττικής (31.10.07) και ακολούθησαν οι προσφυγές του δήμου Αυλώνα (12 Νοεμβρίου), της κοινότητας Πολυδενδρίου (13 Νοεμβρίου) και η κοινή προσφυγή των κοινοτήτων Αφιδνών, Μαλακάσας και 95 πολιτών (14 Νοεμβρίου). Οι προσφυγές θα εξεταστούν συνολικά στις 5 Νοέμβρη 2008.

Η Νομαρχία Αν. Αττικής ισχυρίζεται πως το Π.Δ. παραβλέπει τις μεγάλες οικιστικές ανάγκες της περιοχής, υποστηρίζοντας ότι οι κάτοικοί της “ασφυκτιούν” με τους όρους του και αναπόφευκτα θα οδηγηθούν στην αυθαίρετη δόμηση. Ταυτόχρονα υποστηρίζει ότι οι όροι που αποκλείουν χρήσεις κατοικίας στο δρυμό προσβάλλουν το δικαίωμα των πολιτών στην ελεύθερη χρήση και διάθεση της περιουσίας τους. Με άλλα λόγια, η Νομαρχία Αν. Αττικής υποστηρίζει ότι πρέπει να είναι αναφαίρετο το δικαίωμα των κατοίκων της περιοχής να χτίσουν μέσα στον δρυμό! Για το σημείο στο οποίο επιτρέπεται η δόμηση (“Ιπποκράτειος Πολιτεία”), η νομαρχία υποστηρίζει ότι η αυστηροποίηση των όρων της (αύξηση ορίου αρτιότητας και κατάτμησης, μείωση συντελεστή) είναι υπέρμετρη -χαρακτηρίζοντας την περιοχή ραγδαίως αναπτυσσόμενη- και θίγει κυρίως τους μικρούς ιδιοκτήτες.

Ο δήμος Αυλώνα ζητάει την εξαίρεση από τις διατάξεις του διατάγματος έκτασης περίπου 500 στρεμμάτων. Πιο συγκεκριμένα, υποστηρίζει ότι λανθασμένα συμπεριλήφθηκε σε προστατευόμενες περιοχές έκταση 165 στρεμμάτων, στην οποία σκοπεύει να επεκτείνει το ρυμοτομικό του σχέδιο, δηλαδή πρόκειται να πολεοδομήσει. Όπως υποστηρίζει, το διάταγμα παραβιάζει υπέρμετρα και δυσανάλογα το δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Επίσης αντιτίθεται στην ένταξη σε προστατευόμενη περιοχή του δρυμού έκτασης 332 στρεμμάτων που χαρακτηρίζει αγροτική.

Η κοινότητα Πολυδενδρίου ζητάει την ακύρωση του διατάγματος διότι απαγορεύει γεωργική χρήση σε εκτάσεις δημοτών της που περιλαμβάνονται επίσης στο Δρυμό. Όπως σημειώνει, η γεωργική καλλιέργεια είναι απολύτως συμβατή με τον χαρακτήρα της περιοχής, σε αντίθεση με τις προβλεπόμενες από το διάταγμα χρήσεις αναψυχής και αθλητισμού. Παράλληλα επαναλαμβάνει τα επιχειρήματα της Νομαρχίας Αν. Αττικής για ανάγκη αναθεώρησης του διατάγματος μετά την πυρκαγιά στον δρυμό. Από την άλλη, υποστηρίζει ότι κακώς το διάταγμα επιτρέπει την επέκταση των εγκαταστάσεων του Καζίνου Μον Παρνές, πράξη ασύμβατη με το δρυμό.

Οι κοινότητες Αφιδνών και Μαλακάσας (από κοινού με 95 δημότες ή κατόχους ιδιοκτησιών στα όριά τους) αντιτίθενται κατά κύριο λόγο στην απαγόρευση καλλιέργειας σε τμήμα του δρυμού, αλλά και στην απαγόρευση δόμησης σε πολίτες που έχουν ξεκινήσει τη διαδικασία έκδοσης οικοδομικής άδειας αλλά δεν την έχουν ολοκληρώσει. Πιο συγκεκριμένα, στρέφονται εναντίον του χαρακτηρισμού της ζώνης εγκαταστάσεων αναψυχής, πολιτισμού και αθλητισμού, διότι απαγορεύει τη γεωργική καλλιέργεια, την οποία θεωρούν συμβατή με το χαρακτήρα της περιοχής. Επίσης ζητούν να μη χάσουν το δικαίωμα ανέγερσης κατοικίας 16 πολίτες, οι οποίοι κατέθεσαν φάκελο για χορήγηση οικοδομικής άδειας πριν από την έκδοση του διατάγματος, αλλά εφόσον η άδεια δεν έχει ακόμα εκδοθεί χάνουν το δικαίωμά τους. Επίσης επαναλαμβάνει τα επιχειρήματα της προσφυγής της κοινότητας Πολυδενδρίου περί ανάγκης επανεξέτασης του Π.Δ. μετά την πυρκαγιά, περί του Μον Παρνές.

Πάντως, ανεξάρτητα των σωστών αιτιάσεων τους όσον αφορά το Καζίνο, οι προσφυγές των δήμων αποτελούν συνέχεια της στάσης την οποία κρατούν τα τελευταία χρόνια πιέζοντας για άρση των όρων προστασίας της Πάρνηθας όταν αυτοί εμποδίζουν την οικιστική επέκτασή τους.

Μετά την επέκταση του Καζίνου, επεκτείνεται και το χιονοδρομικό κέντρο Παρνασσού, αποδεικνύοντας πως κάθε σπιθαμή ελεύθερου χώρου και φυσικής γης λεηλατείται από τους σχεδιασμούς του κράτους και των αφεντικών, και πως αυτοί που καταστρέφουν δάση και βουνά χτίζουνε καζίνο και χιονοδρομικά.

Το συνολικό κόστος των έργων επέκτασης και εκσυγχρονισμού του χιονοδρομικού κέντρου που έχει προγραμματίσει η ΕΤΑ, σε συνεργασία με την ανάδοχο ιδιωτική διαχειρίστρια εταιρεία, ξεπερνά τα 5,5 εκατ. ευρώ.

Πραγματοποιήθηκε στις 13 Γενάρη συγκέντρωση και πορεία αλληλεγγύης για τον αυτοδιαχειριζόμενο αγρό στο Καματερό. Η συγκέντρωση έγινε στην κεντρική πλατεία Καματερού κι ακολούθησε η πορεία όπου συμμετείχαν 200 άτομα και η οποία πέρασε από το τοπικό δημαρχείο καταλήγοντας στον Αγρό.

Ο Αυτοδιαχειριζόμενος Αγρός είναι ένα πρωτότυπο αντιεξουσιαστικό εγχείρημα που λειτούργησε για 3 χρόνια σε μια καταπράσινη αγροικία. Μια συλλογική προσπάθεια καλλιέργειας της γης με φυσικό τρόπο, διατήρησης και διακίνησης παραδοσιακών σπόρων, πέρα από τις λογικές του κέρδους.

Τον Ιούνη του 2007 πραγματοποιήθηκε στον αγρό εκδήλωση για την αντίσταση στην επιβολή των διατροφικών προϊόντων-σκουπιδιών από τις πολυεθνικές, τα μεταλλαγμένα τρόφιμα, και τη λεηλασία της φύσης, αλλά και την αντίσταση σε όλα αυτά.

Αμέσως μετά, η κρατική ασφάλεια μαζί με τους ιδιοκτήτες ξεκίνησαν μια εκστρατεία κατασυκοφάντησης της συλλογικότητας και τρομοκράτησης της γειτονιάς, με στόχο την καταστολή του εγχειρήματος.

Το παρακάτω κείμενο της 10ης Γενάρη είναι ενημερωτικό για το περιεχόμενο και την ιστορία του Αυτοδιαχειριζόμενου Αγρού Καματερού:

Δύο ώρες κράτησε η επέλαση των μηχανών της ανάπτυξης στον Πευκώνα Αγίων Αναργύρων το πρωί της 21ης Γενάρη. Και ήταν αρκετές για κοπούν περίπου 60 δέντρα. Η κοπή των δέντρων σταμάτησε με την εμφάνιση στο χώρο διαμαρτυρόμενων πολιτών.

Την 1η Φλεβάρη, ύστερα από κάλεσμα του αναρχικού στεκιού "Θερσίτης", συγκεντρώθηκαν στην πλ. Αγ. Αναργύρων 150 άτομα και πραγματοποίησαν πορεία με σύνθημα "Κάτω τα χέρια από τον πευκώνα, σαμποτάζ στις μηχανές της ανάπτυξης". Η διαδήλωση, αφού στάθηκε μπροστά από το δημαρχείο όπου φωνάχτηκαν και γράφτηκαν συνθήματα ενάντια στο ιδεολόγημα της ανάπτυξης, κινήθηκε στη λεωφόρο Δημοκρατίας παράλληλα στον πευκώνα ακολουθούμενη από μια διμοιρία των ΜΑΤ σε απόσταση. Ομάδα διαδηλωτών εισέβαλε στο εργοτάξιο και κατέστρεψε φυλάκιο της κατασκευαστικής εταιρίας, ενώ συμβολικά πετάχτηκε πράσινη μπογιά στην πρόσοψη του δημαρχείου.

Την Κυριακή 24 Φεβρουαρίου έγινε στη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου μια μεγάλη κινητοποίηση με κεντρικό σύνθημα “ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟ”, με κύριες αιχμές την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος, την αποτροπή της ίδρυσης ρυπογόνων λιθανθρακικών μονάδων ηλεκτροπαραγωγής και την αντίθεση γενικότερα στην περιβαλλοντική καταστροφή.

Την κινητοποίηση κάλεσαν περιβαλλοντικές, κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις από τη Βοιωτία, Φωκίδα, Κορινθία, Αχαΐα και Αιτωλοακαρνανία. Οι διαδηλωτές από τη Στερεά συγκεντρώθηκαν από την πλευρά του Αντιρρίου και οι διαδηλωτές από την Πελοπόννησο από την πλευρά του Ρίου. Στην κινητοποίηση συμμετείχαν περίπου 600 άτομα, τα οποία προχώρησαν στην κατάληψη και τον αποκλεισμό της γέφυρας για μιάμιση ώρα, σχηματίζοντας μια ανθρώπινη αλυσίδα η οποία συμβόλιζε τη θέληση να προστατευθεί ο Κορινθιακός από την καταστροφή.

Είναι χαρακτηριστικό πάντως πως το Συντονιστικό των διοργανωτών είχε συμφωνήσει να μην επεκταθεί η κινητοποίηση πάνω στον αυτοκινητόδρομο της γέφυρας Ρίου - Αντιρρίου και όταν αυτό συνέβη εμφανίστηκε να ζητάει συγγνώμη από τους οδηγούς και τους υπευθύνους της Γέφυρας, λέγοντας πως “σε αυτές τις περιπτώσεις το πλήθος είναι δύσκολο να ελεγχθεί"!

Πραγματοποιήθηκε στις 16 Μάρτη η Λαϊκή Συνέλευση του Φιλοπάππου με τη συμμετοχή περισσότερων από 100 ανθρώπων και την παρουσία πολλών μπάτσων. Μεταξύ άλλων, έγινε ενημέρωση για την αναστολή της απόφασης του Υπουργείου Πολιτισμού που χαρακτηρίζει το λόφο ως “οργανωμένο αρχαιολογικό χώρο” με σκοπό τον ουσιαστικό αποκλεισμό της ελεύθερης πρόσβασης σε αυτόν και την εκμετάλλευσή του.

Στις 21/3/2008, με την ευκαιρία της παγκόσμιας Ημέρας Δασοπονίας, ο Φορέας Διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας οργάνωσε ημερίδα-δεξίωση με θέμα: "Φίλος του Περιβάλλοντος - Εθελοντής της Πάρνηθας" στην αίθουσα δεξιώσεων "Εμμέλεια" στο Μενίδι. Την έναρξη της ημερίδας θα έκανε προσωπικά ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς, ο οποίος είχε αποφύγει να παρουσιαστεί στην προηγούμενη Ημερίδα του Φορέα Διαχείρισης στις 11 Δεκέμβρη 2007 λόγω της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας αντιεξουσιαστών αγωνιστών της φύσης από την Ανοιχτή Συνέλευση του Στρέφη στην είσοδο του ξενοδοχείου Parnis Palace.

Στην ημερίδα-δεξίωση θα δώσουν το παρών, μεταξύ άλλων, κρατικοί και κυβερνητικοί αξιωματούχοι, υπηρεσιακοί παράγοντες, εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης και παρατρεχάμενοι που ευθύνονται για πράξεις και παραλείψεις που οδήγησαν στις 28 Ιούνη 2007 στο ολοκαύτωμα της Πάρνηθας.

Ατιμώρητοι και απενοχοποιημένοι θα παρουσιαστούν για μια ακόμη φορά ως προστάτες και σωτήρες αυτού που οι ίδιοι ευθύνονται για την καταστροφή του, του πλησιέστερου ορεινού δασικού οικοσυστήματος στην Αθήνα και, υποτίθεται, πλέον προστατευόμενου της χώρας.

Το θράσος τους μάλιστα πολλαπλασιάζεται εξαιτίας της ένοχης σιωπής κι απάθειας όλων αυτών που εμφανίστηκαν προς στιγμή συγκλονισμένοι κι αγανακτισμένοι από την πύρινη καταστροφή για να ξεχάσουν όμως πολύ γρήγορα και να γυρίσουν την πλάτη στον τόπο του εγκλήματος όταν σβήσαν τα φώτα της δημοσιότητας.

Στο μεταξύ το έγκλημα συνεχίζεται με πλήθος ακόμα πράξεις, όπως το προεδρικό διάταγμα Σουφλιά για την προστασία υποτίθεται της Πάρνηθας (το οποίο επικυρώνει όλες τις μέχρι τώρα καταστροφικές επεμβάσεις στο βουνό -όπως τη λειτουργία κι επέκταση του Καζίνο, την επέκταση των οικισμών όπως των Θρακομακεδόνων και της "Ιπποκράτειου Πολιτείας" μέσα στο δάσος-, ενώ ανοίγει το δρόμο και σε νέες), αλλά και οι προσφυγές στο Συμβούλιο Επικρατείας των δήμων και κοινοτήτων που διεκδικούν γη για την επέκτασή τους στην περιφέρεια του βουνού.

Εξόφθαλμη είναι η περίπτωση της συνεχιζόμενης λειτουργίας μέσα στον καμένο Δρυμό του Καζίνο, το οποίο προβλέπεται να ιδιωτικοποιηθεί πλήρως, ενώ του έχει παραχωρηθεί δημόσια γη και χώροι όπως το παλιό ξενοδοχείο του Ξενία για την επέκταση και ανάπτυξη των δραστηριοτήτων του. Πρόκειται για δραστηριότητες της αναπτυσσόμενης βιομηχανίας του τζόγου πάνω στο βουνό που είναι εντελώς ασύμβατες με κάθε έννοια προστασίας των ορεινών οικοσυστημάτων.

Είναι χαρακτηριστική τόσο η εξαίρεση της λειτουργίας του Καζίνο και του χώρου επέκτασής του από οποιοδήποτε σχεδιασμό αφορά τον υποτιθέμενα απόλυτα προστατευόμενο Δρυμό της Πάρνηθας όσο και η προκλητική κρατική προστασία της απόλυτης κυριαρχίας του Καζίνο πάνω στο βουνό. Προστασία που εκδηλώθηκε απροκάλυπτα με την γιγαντιαία αστυνομική κινητοποίηση χερσαίων και εναέριων δυνάμεων για την πολύωρη καταδίωξη στο βουνό και τη σύλληψη αγωνιστών που τόλμησαν να πάνε μέχρι την είσοδο του Καζίνο εκτοξεύοντας κόκκινες μπογιές στις 29 Ιούλη 2007.

Είναι χαρακτηριστική επίσης η σιωπή σχεδόν όλων μπροστά στο Καζίνο και στο συνεχιζόμενο έγκλημα της παρουσίας και της επέκτασης της βιομηχανίας του τζόγου πάνω στην Πάρνηθα, ακόμη κι αυτών που αγωνίζονται υποτίθεται για την προστασία της φύσης.

Κι αυτό το έγκλημα συνεχίζεται μπροστά στα μάτια όλων μας προκλητικά, με την έναρξη οικοδομικών εργασιών στο συγκρότημα του Μον Παρνές για την ανακατασκευή του οι οποίες αύριο θα επεκταθούν και στο Ξενία, ενώ ταυτόχρονα εξελίσσεται μια πολυδάπανη, άθλια προπαγανδιστική εκστρατεία μέσα από την τηλεόραση, τα ραδιόφωνα, τις εφημερίδες, τα περιοδικά και άλλα μέσα που καλούν τους ανθρώπους να ανέβουν στην Πάρνηθα ...ως τζογαδόροι και να διασκεδάσουν χάνοντας τα λεφτά τους στο Καζίνο!

Μια εκστρατεία που ξεκίνησε το καλοκαίρι, αμέσως μετά τις δυναμικές εκδηλώσεις αντίστασης και διαμαρτυρίας αγωνιστών της φύσης που στοχοποίησαν το Καζίνο κι ανέδειξαν το ρόλο του ως συνυπεύθυνο και συνένοχο της συνολικότερης καταστροφής του βουνού εδώ και πολλά χρόνια. Να σημειωθεί πως συνυπεύθυνοι και συνένοχοι για το ρόλο του Καζίνο είναι και όλοι αυτοί, “καλλιτέχνες” κ.λπ, που συμβάλλουν σε αυτή την άθλια διαφημιστική εκστρατεία του.

Ας μην ελπίζουν όμως οι υπεύθυνοι της καταστροφής, κρατικοί και κυβερνητικοί παράγοντες, εκπρόσωποι της λεγόμενης τοπικής αυτοδιοίκησης, καταπατητές, κατασκευαστές και επιχειρηματίες, καθώς επίσης κι όλοι όσοι σιωπούν, κομματικοί, ΜΚΟ, καθεστωτικοί οικολόγοι, κρατικοδίαιτοι ορειβατικοί σύλλογοι και άλλοι, ότι ξεχάσαμε όλοι.

Ακόμα και μετά από τόσους μήνες από τις οργισμένες πορείες στο αγαπημένο βουνό της Πάρνηθας (στις 27 Ιούλη και 21 Οκτώβρη 2007) και τον αποκλεισμό του Καζίνο από διαδηλωτές και οδοφράγματα με καμένους κορμούς δέντρων, η οργή δεν σβήνει και ο αγώνας συνεχίζεται...

Την Τρίτη 18 Μάρτη, το βράδυ, πραγματοποιήθηκε μια ακόμη συμβολική ενέργεια με την εκτόξευση χρωμάτων πάνω σε μια από τις άθλιες γιγαντοαφίσες που τόλμησαν οι λακέδες του Καζίνο να τοποθετήσουν στην πόλη, και συγκεκριμένα στην Ιερά οδό και Μ. Αλεξάνδρου, όπου αγωνιστές και αγωνίστριες ανήρτησαν επίσης πανώ με το σύνθημα ΕΞΩ ΤΟ ΚΑΖΙΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ (με υπογραφή Κόκκινα Ελάφια) και πέταξαν τρικάκια με ανάλογα συνθήματα (Αυτοί που καίνε δάση και βουνά χτίζουνε καζίνο και χιονοδρομικά, σαμποτάζ στην ανάπτυξη - ούτε σπιθαμή γης στο Καζίνο και την επέκτασή του κ.α.)

Ήταν επίσης ένα ακόμη μήνυμα σε όλους τους φίλους και τους συντρόφους για τη συνέχεια του αγώνα κόντρα στην κρατική και καπιταλιστική επίθεση πάνω στη φύση και την κοινωνία.

Στις 23 Μάρτη πραγματοποιήθηκε στην Πρέβεζα συγκέντρωση, με τη συμμετοχή πολλών κατοίκων από την ευρύτερη περιοχή, για την προστασία του Αμβρακικού κόλπου που απειλείται με ολοσχερή περιβαλλοντική καταστροφή από συνεχείς παρεμβάσεις που γίνονται στο όνομα της "ανάπτυξης".

Συλλαλητήριο κατά της εγκατάστασης μονάδας λιθάνθρακα πραγματοποιήθηκε στο Μαντούδι στις 21 Μάρτη. “Ο εφιάλτης να ξυπνάμε το πρωί σε ένα τοπίο στην αιθαλομίχλη με φόντο καμινάδες και λόφους τέφρας, δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ”!

*