Ενάντια στα κάθε είδους σχέδια της εξουσίας που στόχο έχουν τη νεολαία, έχει αναπτυχθεί εδώ και χρόνια ένα νεολαιίστικο κίνημα αντίστασης, πυρήνας του οποίου τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια είναι οι μαθητές. Η πολύχρονη προσπάθεια των εξουσιαστών να επέμβουν στην εκπαιδευτική διαδικασία -με νόμους σύμφωνα με τις απαιτήσεις της εποχής- δείχνει ξεκάθαρα τη μανία που τους έχει καταλάβει να αλλοτριώσουν τις συνειδήσεις των νέων ανθρώπων, να τους στερήσουν το δικαίωμα να ονειρεύονται και να σκέφτονται, να δημιουργήσουν υπάκουους νομοταγείς πολίτες, μελλοντικά γρανάζια στο σύστημα του θανάτου.

Δεν είναι λοιπόν μόνο ο νόμος Αρσένη που πέρυσι και φέτος ξεσήκωσε το μαθητικό κόσμο πανελλαδικά. Είναι η καταπίεση που υφίστανται οι μαθητές μέσα στο σχολείο, είναι η ασφυκτική πειθαρχία που επιχειρείται να τους επιβληθεί, είναι ο κλοιός που όλο και στενεύει γύρω από τον ελεύθερο χρόνο τους, είναι τα ασύστολα ψεύδη μέσα στα σχολικά βιβλία, είναι οι κρατιστικές και θεοκρατικές αντιλήψεις που προωθούνται μέσα από τη διαδικασία, είναι, κοινώς, η προσπάθεια να ελεγχθεί η πηγαία και αυθόρμητη δίψα για ζωή, είναι η κοινωνία των αθλίων, του κέρδους και του γλυψίματος που τους προκαλεί αηδία. Όλα τα παραπάνω αν και δεν υπήρχαν στα αιτήματα καμιάς κατάληψης, αν και δεν ειπώθηκαν σε καμιά εκπομπή, ήταν οι σημαντικότεροι λόγοι που επιδρώντας ασυνείδητα στη μεγαλύτερη μερίδα των μαθητών τους εξήγειραν. Ο αγώνας λοιπόν ενάντια στο νόμο Αρσένη είναι αγώνας για ζωή, αγώνας ενάντια σε όποιον ποδοπατά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αγώνας ενάντια στην κρατική επιβολή, ενάντια στη συναίνεση.

Το κράτος βλέποντας να χαλάνε τα σχέδιά του, βλέποντας τις συγκρουσιακές διαθέσεις των μαθητών, βλέποντας να διασαλεύεται η τάξη, η τάξη του θανάτου και της καταπίεσης, βάλθηκε με κάθε τρόπο να καταστείλει τις αντιδράσεις. Χρησιμοποίησε τη μέθοδο της λάσπης μέσω των ΜΜΕ που ωρύονταν για τις καταστροφές των μισητών σχολικών κελιών και για ναρκωτικά στις καταλήψεις, που βάφτιζαν τις επιθέσεις του ΚΚΕ σε μαθητές "απωθήσεις εξωσχολικών στοιχείων που παρεισφρύουν (!) στις πορείες" και έβγαζαν στο γυαλί κάθε είδους ανδρείκελα τύπου Χριστόδουλου να καλούν τους μαθητές να επιστρέψουν στα θρανία. Ταυτόχρονα το κράτος ανέθεσε στα κομματόσκυλα του ΚΚΕ να καταστείλουν οποιαδήποτε συγκρουσιακή διάθεση των μαθητών στις μεγαλειώδεις πορείες, τρομοκρατώντας τους με τις ομάδες περιφρούρησης των τραμπούκων της ΚΝΕ, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις συνεργάζονταν με τους μπάτσους ώστε να μην ξεφύγουν οι εκδηλώσεις από τα στενά επιταφιακά όρια που θέλουν να επιβάλουν στις πορείες, αντιμετωπίζοντάς τες σαν πεδία ψηφοθηρίας και καθιστώντας τες απονευρωμένους πρωινούς περιπάτους στους δρόμους της Αθήνας.

Όλα αυτά όμως δεν πτόησαν τους μαθητές και, όπως πέρυσι για τέσσερις μήνες, έτσι και φέτος βγήκαν ξανά στους δρόμους. Το κράτος αντιλαμβανόμενο ότι οι μέχρι πρώτινος μέθοδοί του δεν είχαν τα επιθυμητά αποτελέσματα -αφού ήδη μερικές εκατοντάδες σχολεία έχουν ήδη καταληφθεί και τα πρώτα μλπόκα στους δρόμους είναι γεγονός- στέλνει μπάτσους και εισαγγελείς να σπάσουν τις καταλήψεις, να συλλάβουν όποιον προβάλλει αντίσταση καθώς και όσους κλείνουν δρόμους.

Όταν λοιπόν η ανησυχία και ο φόβος καταλαμβάνουν τους εξουσιαστές, όταν τα προσχήματα παραμερίζονται και οι μάσκες πέφτουν, το κράτος δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο εφαρμόζοντας την πλέον προσφιλή σε αυτό μέθοδο για να χτυπηθεί ένα κίνημα, την ωμή βία. Οι μαθητές δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα, δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Η μόνη απάντηση στη βία του κράτους είναι η βία των αγωνιζόμενων ανθρώπων. Όσα σχολεία ανοίγουν στο χέρι μας είναι να ξανακλείσουν! Στις πορείες και στα μπλόκα μπορούμε να δώσουμε μια απάντηση στους μπάτσους. Συνέχιση των καταλήψεων και των αποχών στα σχολεία!

Βία στη βία της εξουσίας, για μια ελευθεριακή κοινωνία...