Το κράτος συνέλαβε τον αναρχικό Ν. Μαζιώτη μέσα από μία θεαματική επιχείρηση της "αντί"τρομοκρατικής υπηρεσίας στις 13/1/98 με την κατηγορία της τοποθέτησης βόμβας στο υπουργείο ανάπτυξης στις 6/12/97, που έγινε σε ένδειξη αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων του Στρυμονικού ενάντια στην εγκατάσταση μεταλλουργίας χρυσού από την πολυεθνική TVX Gold στην περιοχή τους (την περίοδο μάλιστα που αντιμετώπιζαν έκτακτο στρατιωτικό νόμο για πρόσφατες δυναμικές κινητοποιήσεις τους), και αντίστασης ενάντια στα επενδυτικά και κατασταλτικά σχέδια των κυρίαρχων. Οι περισσότεροι από τους συντρόφους, που κρατήθηκαν στην ασφάλεια μετά από έρευνες στα σπίτια τους στα πλαίσια της ίδιας επιχείρησης, αναγνώριζαν την περίοδο εκείνη σαν αιχμή της αντίστασης στην αναδιαρθρωτική επέλαση του κράτους και του κεφάλαιου την έμπρακτη αλληλεγγύη με τους αντιστεκόμενους του Στρυμονικού.

Μέσα από τη σύλληψη και την προφυλάκιση του Ν. Μαζιώτη καθώς και τα ασφαλίτικα τρομοσενάρια που έρχονταν στη δημοσιότητα την πρώτη περίοδο της σύλληψής του, το κράτος επιχείρησε να εγκληματοποιήσει τον αγώνα και τις πρακτικές του, να απονοηματοδοτήσει τα μηνύματα της αντίστασης και της αλληλεγγύης με τους κοινωνικούς αγώνες στοχεύοντας στην απόσπαση συναίνεσης στην κατασταλτική του δραστηριότητα ενάντια στους αγωνιστές. Καθώς η πράξη του Μαζιώτη αποτελούσε την έμπρακτη έκφραση της δυνατότητας διάρρηξης των ορίων του κοινωνικού κατακερματισμού και σύνδεσης των αντιστεκόμενων μέσα στον ευρύτερο κοινωνικό πόλεμο, στόχος του κράτους ήταν να αποκαταστήσει το γόητρο της ολοκληρωτικής κυριαρχίας του και να εξουδετερώσει αυτό το μήνυμα για την εξάπλωση της αντίστασης επιβάλλοντας την απομόνωση και τη σιωπή. Μέσα από την προβολή του κόστους που επιφυλάσσει στον αγώνα εναντίον του θέλησε να εκβιάσει το διαχωρισμό, την οπισθοχώρηση και την υποταγή.

*

Εξακολουθήσαμε να βρισκόμαστε σε επαφή με τους κατοίκους του Στρυμονικού, με τον αγώνα των οποίων ο Μαζιώτης είναι άμεσα συνδεδεμένος, ερχόμενοι πολλές φορές σε ρήξη με τις κοινοτικές αρχές εξαιτίας της προσπάθειάς τους να αποτρέψουν την αλληλεγγύη με τον φυλακισμένο σύντροφο. Η αντιδραστικότητα τους τροφοδοτήθηκε από έναν πραγματικό φόβο αφού οι περισσότεροι κάτοικοι που εξακολουθούν να αντιστέκονται στην επένδυση και αποτελούν τα πιο ριζοσπαστικά στοιχεία αυτού του μετώπου θεωρούν τον Μαζιώτη δικό τους άνθρωπο.

*

Οι προθέσεις του κράτους, στο βαθμό που δεν κατάφερε να εκμεταλλευθεί το γεγονός της δίκης προς όφελος της προπαγάνδας του προβάλλοντας την αντιμετώπιση ενός "εχθρού της κοινωνίας" από τη "δικαιοσύνη" του -εφόσον η μόνη διάσταση που έπαιρνε η υπόθεση ήταν ο ξεκάθαρος πολιτικός χαρακτήρας της δίωξης-, περιορίστηκαν στη διεκπεραίωση μιας προσχηματικής διαδικασίας που αναγκαστικά προηγούταν της ανακοίνωσης μιας προειλημμένης απόφασης. Ωστόσο η δική μας απόφαση να δηλώσουμε την παρουσία μας με τον τρόπο που αντιστοιχεί στη σύνδεση μας με τον Μαζιώτη και η στάση του ίδιου ανέτρεψαν τη συνοπτικότητα που επιχειρήθηκε να επιβληθεί μετατρέποντας ένα εχθρικό πεδίο, όπως είναι μια δίκη, σε έδαφος ρήξης και επίθεσης προς το κράτος και το κεφάλαιο που την δεδομένη στιγμή της δίωξης αντιπροσωπεύονταν από την αστική δικαιοσύνη.

Μπορεί να ήταν στην αρμοδιότητα της αστικής δικαιοσύνης να επιβάλει 15 χρόνια φυλακής στον Ν. Μαζιώτη, ακολουθώντας την πολιτική εναρμόνισης με τις επιταγές των ΗΠΑ για το παγκόσμιο και αμείλικτο κυνήγι της "τρομοκρατίας" και της εξουδετέρωσης των αντιστάσεων, δεν στάθηκε όμως στο χέρι της να αντιμετωπίσει την κατάρρευση των προσχημάτων της δημοκρατίας που αντιπροσωπεύει μέσα από την επιβολή αυτής της εξοντωτικής και παραδειγματικής ποινής. Δεν χρειαζόταν να μην τρέφει κανείς αυταπάτες για τη "δικαιοσύνη" για να καταλάβει ότι ο Μαζιώτης δεν καταδικάστηκε σε δεκαπενταετή φυλάκιση για την απόπειρα έκρηξης, αλλά για αυτό που είναι και που αντιπροσωπεύει κοινωνικά· την αντίσταση στις επιθέσεις των οικονομικών και πολιτικών αφεντικών με κάθε διαθέσιμο μέσο.

Όπως μέσα από καμία επιβολή ποινής "δεν είναι στην εξουσία των εχθρών μας να μας κάνουν να χάσουμε το θάρρος μας", έτσι και καμία ψευδοαναγνώριση από τους εχθρούς μας δεν θα τύχει δικής μας αποδοχής. Έτσι και αλλιώς στόχος αυτής της αναμέτρησης δεν ήταν ποτέ το μέγεθος της ποινής, αλλά η ανάδειξη του γεγονότος πως ο Ν. Μαζιώτης είναι ζωντανό και αναπόσπαστο μέρος του αγώνα ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά, πως δεν είναι μόνος του και δεν αποτελεί εύκολο στόχο και συνεπώς η κατάδειξη του ρόλου των εντεταλμένων εκπροσώπων της κρατικής νομιμότητας και των πολιτικών αιτιών για τις οποίες το καθεστώς οχυρώνεται σε αυτήν και αυτοπεριφρουρείται διώκοντας τους δηλωμένους εχθρούς του.

Το κράτος, μετά το τέλος της δίκης, επιχείρησε να αποκαταστήσει την πυγμή του στην κοινωνία μέσα από την επίδειξη του μόνου φανερά διαθέσιμου κεκτημένου του· την εξουσία. Λίγο πριν τη μεταφορά του Μαζιώτη στις φυλακές οι μπάτσοι επιτέθηκαν στον κόσμο που ήταν συγκεντρωμένος έξω από τα δικαστήρια συλλαμβάνοντας δύο συντρόφους. Η πόλη παρέμεινε αστυνομοκρατούμενη για τις επόμενες μέρες ενώ εμποδίστηκαν και οι ανοιχτές συζητήσεις που προγραμματίστηκαν με την ευκαιρία της παρουσίας εδώ συντρόφων από το εξωτερικό.

*

Η ανάδειξη της επιλογής του Μαζιώτη για την τοποθέτηση της βόμβας στο υπουργείο σαν κοινωνική πράξη αντίστασης οφείλεται στην ξεκάθαρη κατάθεση των πολιτικών αιτιών που την πλαισίωσαν, στον κοινωνικό λόγο του ίδιου και όσων βρέθηκαν αλληλέγγυοι μαζί του. Η αντιμετώπιση της δίωξης αυτής από τον ίδιο τον Μαζιώτη και όσων αναγνώριζαν στο πρόσωπό του έναν σύντροφο αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη στην ανάδειξη του πλήθους των απαντήσεων που μπορεί να δώσει κανείς στον ολοκληρωτικό εκβιασμό της κυριαρχίας σύμφωνα με τις κλίσεις, τα ενδιαφέροντα και τις δυνατότητές του, στην ανάπτυξη των απεριόριστων δυνατοτήτων της αλληλεγγύης ανάμεσα στους αναρχικούς, στην μετατροπή των πληγμάτων που επιχειρεί το κράτος εναντίον μας σε ευκαιρία αναβάθμισης του επιπέδου της σύγκρουσης και συνολικά του αγώνα.

*