Αξέχαστη θα μας μείνει η εμπειρία μιας επίσκεψης πριν από κάποια χρόνια στο σπήλαιο του Σφενδόνη στα απρόσιτα και εσωστρεφή Ζωνιανά της Κρήτης. Ένα χωριό 1.500 κατοίκων στα 600 μ. υψόμετρο πάνω στον Ψηλορείτη. Εκεί όπου η επιφυλακτική αρχικά κι επίφοβη υποδοχή των νεαρών Ζωνιανών έγινε στην πορεία ενθουσιώδης φιλοξενία, για την οποία διακρίνονται, με άφθονες ρακές, κρασιά και ντόπιους μεζέδες, τέτοια που ομολογουμένως σπάνια συναντάς αλλού. Θα πρέπει βέβαια να επισημάνουμε το χαρακτηριστικό ότι δεν υπήρχαν και πολλά περιθώρια αντιρρήσεων στις εκδηλώσεις των ντόπιων νεαρών, καθότι μέσα στην αφοπλιστική τους αφέλεια διακρίνονταν επίσης για την απερισκεψία, την αυθαιρεσία και τον παραλογισμό τους ακόμη καθώς άγονταν και φέρονταν συναισθηματικά από το ένα άκρο στο άλλο.

Τον τελευταίο καιρό, τα περίφημα ή διαβόητα κατ΄άλλους Ζωνιανά βρίσκονται για μια ακόμη φορά, και περισσότερο από κάθε άλλη, στο στόχαστρο των ΜΜΕ, καθώς με επίκεντρο αυτό το ορεινό χωριό της Κρήτης, αλλά και πολλούς άλλους αποδέκτες, εξελίσσεται μια ολόκληρη κατασταλτική και ιδεολογική επιχείρηση υποταγής της απειθαρχίας και της παραβατικότητας, για την αποκατάσταση και την επιβολή του “τρωθέντος κύρους” του κράτους.

Όλα ξεκίνησαν με τη σύλληψη ενός νεαρού Ζωνιανού και την αναζήτηση ενός άλλου για διακίνηση ναρκωτικών ουσιών στο Ηράκλειο, και την επίσκεψη incognito στα Ζωνιανά του περιφερειάρχη Κρήτης αρχιμπάτσου Βιτωράκη, διότι οι “επισκέψεις” της ΕΛ.ΑΣ στο χωριό ήταν ανεπιθύμητες, και η επιβεβλημένη κατ΄οίκον έρευνα θα γινόταν όπως φαίνεται τυπικά κατόπιν προσυνεννοήσεως και ραντεβού! Και έτσι θα γινόταν χωρίς άλλες περιπλοκές, αν δεν χυνόταν αίμα αστυνομικών...

Να σημειώσουμε βέβαια πως τις ίδιες μέρες, στο Αμύνταιο, ένας συνοριοφύλακας πυροβόλησε και σκότωσε πισώπλατα έναν 45χρονο αλβανό μετανάστη πατέρα πέντε παιδιών, αλλά εκεί ο αστυνομικός “σκόνταψε”, το όπλο “εκπυρσοκρότησε τυχαία” κι η σφαίρα βρήκε από μόνη της το στόχο! Για να μη θυμηθούμε και την περίπτωση του Ηρακλή Μαραγκάκη, ενός 22χρονου νέου από το χωριό Αξός, πολύ κοντά στα Ζωνιανά, που έπεσε νεκρός από τα πυρά τριών Ειδικών Φρουρών.

Σε αντίθεση όμως με τις δολοφονίες του αλβανού μετανάστη και του Ηρ. Μαραγκάκη καθώς και τόσων άλλων από αστυνομικούς, ο τραυματισμός του αστυνομικού στην ενέδρα στα Ζωνιανά δεν θα μπορούσε να περάσει έτσι. Γιατί αν οι αστυνομικοί δικαιούνται να δέρνουν, να εξευτελίζουν, να πυροβολούν πισώπλατα και να σκοτώνουν ατιμώρητα άοπλους ανθρώπους, οι πολίτες βέβαια δεν νοείται να χτυπούν και να πυροβολούν αστυνομικούς.

Έτσι λοιπόν, ο βαρύς τραυματισμός του Ειδικού Φρουρού στα Ζωνιανά διέρρηξε τις λεπτές ισορροπίες στην περιοχή και τις εξωθεσμικές σχέσεις του επίσημου κράτους με τους τοπικούς προύχοντες, και, χάρη στη βοήθεια μιας ολόκληρης εκστρατείας των ΜΜΕ για τη δαιμονοποίηση του ντόπιου πληθυσμού, έδωσε το έναυσμα και την απαραίτητη κοινωνική (και πολιτική) συναίνεση για μια μεγάλη θεαματική επιχείρηση εισβολής και κατοχής του χωριού από τις δολοφονικές “αντι”τρομοκρατικές και κατασταλτικές κρατικές δυνάμεις.

Και όλη αυτή η ιστορία με τα Ζωνιανά που αναγορεύθηκαν σε νέο “εσωτερικό εχθρό” και τον ορεινό Μυλοπόταμο ευρύτερα, δεν είναι παρά ένα μεγάλο τεστ για τα κοινωνικά αντανακλαστικά απέναντι στην απροκάλυπτη επιβολή καθεστώτος έκτακτης ανάγκης πάνω στον ατίθασο πληθυσμό μιας περιοχής -με χαρακτηριστικά απείθαρχης και παραβατικής συμπεριφοράς απέναντι στο νόμο-, στο όνομα της καταπολέμησης του εγκλήματος.

Διότι ασφαλώς πλανάται κανείς αν νομίζει πως τα όποια φαινόμενα οργανωμένου εγκλήματος (όπως η εμπορία κοκαΐνης, η “προστασία” κλπ) θα αντιμετωπιστούν από την ΕΛΑΣ, που σε τελική ανάλυση όλες αυτές οι αποδοτικές δραστηριότητες βρίσκονται υπό την αιγίδα και τον έλεγχό της σε όλη την έκταση της χώρας.

Μετά το θεαματικό μέρος της όλης επιχείρησης για την επανεγκατάσταση του καθεστώτος ελέγχου στην περιοχή και τον πληθυσμό, η πολιτική προστασία των τοπικών προυχόντων και των δικτύων τους θα τεθεί σε νέες βάσεις και οι πελατειακές και οι επ΄αμοιβαία ωφελεία σχέσεις θα αποκατασταθούν, μέχρι την επόμενη φορά που θα ξεφύγουν πάλι κάποιοι κουζουλοί...

*