Την Τρίτη 30 Οκτώβρη στις 9 το πρωί, μερικές δεκάδες άνθρωποι που δήλωναν περίοικοι της πλατείας Αγίου Σπυρίδωνα στο Αιγάλεω, πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πλατεία ενάντια στην “υποβάθμιση της περιοχής”, “υπέρ των δικαιωμάτων των παιδιών τους”, υπέρ των δικών τους “δικαιωμάτων να κινούνται ελεύθερα στην περιοχή”. Εκείνες τις μέρες η συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα περιφερόταν στα κανάλια απαιτώντας την “γαλήνη” που έχει χάσει. Η διαμαρτυρία τους αυτή δεν καλύφθηκε από τις δημοτικές αρχές, γεγονός που δεν σημαίνει ότι αντιτάχθηκαν στην εξουσία της αλλά ότι ζήτησαν να επιταθούν τα χαρακτηριστικά της.

Θα περίμενε κανείς ότι αυτή η διαμαρτυρία είχε να κάνει με την αύξηση της μόλυνσης της ατμόσφαιρας, μια και η περιοχή αποτελεί κυκλοφοριακό κόμβο, την αύξηση των θανάτων από τα ναρκωτικά, την απαξίωση και την εμπορευματοποίηση των δημόσιων χώρων ή απλά, έστω, την ανεργία. Όχι όμως! Η διαμαρτυρία αυτή είχε ως αίτημα την εκκαθάριση της περιοχής από τα σύγχρονα μιάσματα: τους δεκάδες “λαθρο”μετανάστες που στήνονται στη Θηβών επί ώρες για ένα μεροκάματο. Ανθρώπους που ο πόλεμος και τα κέρδη, δομικά χαρακτηριστικά του καπιταλισμού, ξερίζωσαν από τους τόπους τους για να τους αφαιμάξουν: τόπους και ανθρώπους.

Η ιδιαιτερότητα, ωστόσο, αυτής της ρατσιστικής εκδήλωσης των λιγοστών και με ακροδεξιόστροφα χαρακτηριστικά “κατοίκων της περιοχής”, είναι ότι επιτίθενται στην ίδια τους την ιστορία. Το Αιγάλεω κατοικήθηκε στην ουσία από πρόσφυγες εργάτες στο Μπαρουτάδικο την μεσοπολεμική περίοδο. Ήταν οι “πρό-σφηγγες”, όπως τους έλεγαν απαξιωτικά οι ελάχιστοι τότε ντόπιοι ελληνόψυχοι που διαμαρτύρονταν για την αδυναμία της Εξουσίας να τους διώξει και να “καθαρίσει” την περιοχή. Το γνωστό δίδαγμα: όταν η Ιστορία επαναλαμβάνεται, επαναλαμβάνεται μόνο ως φάρσα. Έκτοτε, ένα μεγάλο κύμα Ιρακινών εμφανίστηκε στην περιοχή του Αγ. Σπυρίδωνα τη δεκαετία του 1970, νοίκιασε σπίτια, έπιασε δουλειά και δημιούργησε μια κοινότητα σε 30χρονη πια συνύπαρξη με τους ντόπιους. Αυτοί οι “καθαροί έλληνες κάτοικοι”, λοιπόν, του Αιγάλεω με τις πρακτικές τους καταστρατηγούν και την δική τους ιστορία αλλά και την 30χρονη ιστορία συνύπαρξης με τους μετανάστες.

Θέλουμε να διαδηλώσουμε κι εμείς από τη μεριά μας, ως κάτοικοι του Αιγάλεω, εν μέσω πολλών άλλων, ότι η συγκεκριμένη “ομάδα κατοίκων” με ρατσιστικά και ακροδεξιά χαρακτηριστικά, δεν εκφράζει την άποψη των Αιγαλιωτών αλλά του Καρατζαφέρη, της Μπακογιάννη , του Κακλαμάνη και του Σαρκοζί. Εξ ου και η ολιγάριθμη στήριξη από την τοπική κοινωνία.

Δεν μπορείς να διαλαλείς το σύνθημα “και οι Έλληνες έχουμε δικαιώματα” όπως έκαναν οι συγκεκριμένοι “κάτοικοι”, εννοώντας ότι οι μετανάστες είναι προνομιούχοι(!), τη στιγμή μάλιστα που, όχι μόνο ζεις τη δυστυχία τους στην πόρτα σου, αλλά δημοσιοποιούνται εκατοντάδες εξοργιστικοί θάνατοι μεταναστών στα σύνορα και βασανισμοί όσων επιζούν σε άθλια στρατόπεδα συγκέντρωσης από αστυνομικούς και λιμενοφύλακες.

Οι μετανάστες, είτε πακιστανοί, είτε ιρακινοί, είτε κούρδοι, είτε αφγανοί, είναι άνθρωποι που ξεριζώνονται από τα μέρη που μεγάλωσαν για να γίνουν άθυρμα της άθλιας μοίρας που έχουν σχεδιάσει γι’ αυτούς τα αφεντικά της εκάστοτε Νέας Τάξης. Το πρόβλημά τους είναι και πρόβλημά μας.

Κι αν πρόβλημά τους, πέρα από την ίδια την κρατική πολιτική, είναι και οι επίδοξες ρατσιστικές ομάδες κατοίκων της περιοχής, τότε είναι και δικό μας πρόβλημα.

*