Τελείωσε στις 17/7/07 η δίκη του αναρχικού Γιάννη Δημητράκη που συνελήφθη βαριά τραυματισμένος με τρεις σφαίρες από πυρά αστυνομικών μετά από τη ληστεία της Εθνικής Τράπεζας στις 16/1/06. Η δίκη του στο Εφετείο Αθηνών έγινε σημείο συγκέντρωσης πολλών συντρόφων/ ισσών απ’ όλη την Ελλάδα που έσπευσαν να σταθούν αλληλέγγυοι στον φυλακισμένο σύντροφο.

Ο Γ. Δημητράκης δήλωσε κατά την έναρξη της δίκης: ”Αρνούμαι τις κατηγορίες όπως εισάγονται. Συμμετείχα στη ληστεία αλλά δεν δέχομαι ότι αυτή έγινε με ιδιαίτερη σκληρότητα. Πυροβόλησα μία φορά στον αέρα για εκφοβισμό. Η δικογραφία είναι ένα τερατούργημα των διωκτικών αρχών”, και για την κράτησή του: “Ένιωσα τη ζεστή αγκαλιά των διωκτικών αρχών στον ξυλοδαρμό μου στις φυλακές Μαλανδρίνου. Οι φυλακές είναι κρεματόρια”. Στην απολογία του χαρακτήρισε την πράξη του “κοινωνική ληστεία” και “επιθετική ενέργεια απέναντι στο ληστρικό σύστημα των τραπεζών”.

Ο Γ. Δημητράκης αθωώθηκε για τις 6 ληστείες που του χρέωσαν οι μπάτσοι επιπλέον εκείνης στην οποία συνελήφθη, αλλά καταδικάστηκε σε μια εξοντωτική ποινή κάθειρξης 35 χρόνων και 6 μηνών, από τα οποία θα πρέπει να εκτίσει τα 25, όχι μόνο για τη ληστεία στην Ε.Τ. αλλά και για κατηγορίες που του φόρτωσαν προκειμένου να επιτύχουν μία εξοντωτική καταδίκη του, όπως για δυο “απόπειρες ανθρωποκτονίας” και μια “συνέργεια σε απόπειρα ανθρωποκτονίας”.

Καταδικαστική σε βάρος του ήταν μια και μόνη κατάθεση ενός μάρτυρα που τον αναγνώρισε υποτίθεται από τα γαλανά του μάτια, ενώ τα μάτια του είναι πράσινα. Καταδικάστηκε για πυροβολισμούς κατά ριπάς, πράγμα που δεν αποδείχτηκε από την εργαστηριακή και βαλλιστική έρευνα, ενώ όπως αποδέχτηκε ο ίδιος δεν πυροβόλησε παρά μόνο μια φορά κι αυτή στον αέρα.

Ο άτυχος λαχειοπώλης ο οποίος τραυματίστηκε κατά το περιστατικό έχει ήδη καταθέσει μήνυση κατά της αστυνομίας ως υπαίτιας του τραυματισμού του, αφού αποδείχτηκε ότι η σφαίρα που τον χτύπησε προερχόταν από τα όπλα των αστυνομικών που εξαπέλυσαν ασταμάτητο πυρ μέσα στον κλειστό χώρο μιας στοάς.

Ο Δημητράκης, αν και κατείχε όπλο και χειροβομβίδες, δεν έκανε χρήση τους για να μη διακινδυνεύσει τη ζωή πολιτών. Ήταν όμως καταδικασμένος από τους διώκτες του στη μεγαλύτερη δυνατή ποινή πριν ακόμα γίνει η δίκη, για λόγους εκδικητικότητας και παραδειγματισμού εξαιτίας της αναρχικής πολιτικής θέσης του και της άρνησής του να αποκαλύψει τους συνεργάτες του.

Η αλληλεγγύη μας στο πρόσωπο του Γιάννη Δημητράκη και στους διωκόμενους συντρόφους είναι αμέριστη.

*