ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 16ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
Με αφορμή τη διαδικασία των εκλογών δημιουργείται παράλληλα ένας ελεγχόμενος δημόσιος χώρος ο οποίος έχει την προαποφασισμένη δυνατότητα ανανέωσης του συστήματος λήψης αποφάσεων από τα πάνω. Κάθε σχεδόν δημόσια συζήτηση κανοναρχείται από τη σκοπιμότητα της λύσης που θα καθιστά αναγκαία συνθήκη την εξουσία ανθρώπου από άνθρωπο. Έτσι ακόμα και οι μικρότερες ομαδοποιήσεις που διεκδικούν την εξουσία αποδέχονται έμπρακτα το αυτονόητο του συστήματος: ότι μόνο μέσω μιας εξουσίας, ενός μικρού ή μεγάλου κράτους μπορούν να λύνονται τα προβλήματα, να οργανώνεται η συλλογική ζωή ακόμα και της μικρότερης ομάδας. (Γ.Μ.)
Μετά τις σοβαρές κοινωνικές αντιστάσεις που συνάντησε την προηγούμενη περίοδο η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, τη φθορά της πολιτικής διαχείρισης και του ούτως ή άλλως σάπιου και χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος, η κυβέρνηση κήρυξε εσπευσμένες εκλογές προκειμένου να μεταφερθεί το επίκεντρο της αντιπαράθεσης από την αληθινή κοινωνική σύγκρουση των δρόμων στην κομματική ψευτοσύγκρουση και να ανανεωθεί η ορμή της αναδιαρθρωτικής και κατασταλτικής επίθεσης του συστήματος στη νέα περίοδο.
Σκοπός ήταν η αναβάπτιση του πολιτικού συστήματος της αντιπροσώπευσης στην κολυμπήθρα της εκλογικής νομιμοποίησής του και η απόσπαση της λαϊκής συναίνεσης στο επιβεβλημένο καθεστώς. Και από αυτή την άποψη καμιά ψήφος, δεξιά ή αριστερή, δεν πάει χαμένη, όλες στο καθεστώς κατατίθενται. Και το μόνο ζητούμενο, η διεκδίκηση από μέρους των διαφόρων συνιστωσών του όλου συστήματος της βελτίωσης της θέσης τους μέσα σε αυτό.
Αναμενόμενη, για τους περισσότερους τουλάχιστον, και παρά τις βιβλικές περιβαλλοντικές και ανθρωπιστικές καταστροφές από τις πυρκαγιές, ήταν η επικράτηση της ΝΔ για τη συνέχιση του “εκσυγχρονισμού” που στις μέρες της ονομάζεται “επανίδρυση του κράτους” και που δεν αφορά τίποτα άλλο από την επιβολή των νέων όρων κυριαρχίας και το ξήλωμα όλων όσων κατακτήθηκαν και υπερασπίστηκαν απέναντι στο κράτος και τους καπιταλιστές από τους κοινωνικούς - ταξικούς αγώνες στην περίοδο της μεταπολίτευσης.
Το ΠΑΣΟΚ, αποτυγχάνοντας για μια ακόμη φορά να αναλάβει άμεσα τη διαχείριση και τη νομή της κυβερνητικής εξουσίας, που αποτελεί και το ουσιαστικό ενωτικό του στοιχείο, σπαράσσεται μέσα στον ανταγωνισμό για την πρωτοκαθεδρία ανάμεσα στον Γιωργάκη που το κληρονόμησε από το μπαμπά του και τον λυσσασμένο για εξουσία Βενιζέλο.
Όσο για την Αριστερά που επιχαίρει για τα αποτελέσματα των εκλογών, έχει κάθε λόγο να το κάνει αφού η εκλογική αξιοποίηση της κοινωνικής αγανάκτησης και της διαμαρτυρίας καθώς και των στιγμών αγώνα της προηγούμενης περιόδου αύξησε το μερίδιο του ρόλου της στο πολιτικό σύστημα. Εκείνοι όμως που δεν έχουν λόγο να χαίρονται γι’ αυτό, και θα το ανακαλύψουν σύντομα, είναι οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι άνθρωποι
που αντιστέκονται. Γιατί η αύξηση του μεριδίου της Αριστεράς μέσα στο όλο σύστημα εξουσίας αυξάνει και το μέγεθός της ως ανάχωμα για την προάσπιση του καθεστώτος, και τη δύναμή της να διαμεσολαβεί, να εκτονώνει και να ενσωματώνει τις κοινωνικές - ταξικές αντιθέσεις μέσα στους θεσμούς της αστικής νομιμότητας.Είναι αυτή ακριβώς η Αριστερά που ό,τι περισσότερο είχε να διδάξει στον κόσμο της ήταν και είναι ο πλέον ακραιφνής κρατισμός, η αναμονή των πάντων από τα πάνω, η εναπόθεση κάθε ελπίδας στο κράτος και η αυτοεγκατάλειψη της κοινωνίας στους ηγέτες και τα κόμματα που υπόσχονταν την άνοδο στην εξουσία και την “μεγάλη αλλαγή”. Ούτε λόγος για την ιδέα της οργάνωσης της ζωής και του αγώνα από τα κάτω, και όπου κι αν εμφανίσθηκε η κοινωνική και ταξική αυτοοργάνωση ήταν η ίδια η Αριστερά που πρώτη την πολέμησε.
Πρόσθετο στοιχείο αυτών των εκλογών, η εκλογική επιτυχία επίσης του καρατζαφερικού-λεπενικού μορφώματος του ΛΑΟΣ και η εμφάνιση στο κοινοβούλιο, επιτείνοντας την ξεφτίλα του, μιας ομάδας πατενταρισμένων φασιστών και νεοναζιστών βουλευτών.
Το εκλογικό πανηγύρι που στήθηκε προς εξαπάτηση της κοινωνίας από τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ, τα οποία επίσης πέτυχαν μια μεγάλη νίκη ισοδύναμη με εκείνη όλων των κομμάτων μαζί, τελείωσε. Και στην αμέσως επόμενη περίοδο θα συνεχιστεί και θα κλιμακωθεί η επιβολή του αστυνομικού καθεστώτος εκτάκτης ανάγκης, η ένταση της καταστολής και του ελέγχου, η στρατιωτικοποίηση και η συμμετοχή στις επιχειρήσεις του παγκόσμιου “πόλεμου κατά της τρομοκρατίας” που έχει εξαπολύσει συνολικά η Δύση, η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και το ξεκλήρισμα των φτωχών αγροτών στο βωμό της καπιταλιστικής ανάπτυξης, η παραπέρα παραχώρηση του δημόσιου πλούτου σε ιδιώτες, η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση με την ιδιωτικοποίηση και τη βαθύτερη σύνδεση της εκπαίδευσης με τις εταιρείες, η εργασιακή αναδιάρθρωση με την ανατροπή προς το χείριστο των υπάρχοντων όρων ασφάλισης, περίθαλψης, συνταξιοδότησης, αμοιβής και συμβάσεων εργασίας, καθώς και με την παραπέρα εξάπλωση των διάφορων μορφών ελαστικής απασχόλησης...
Η συνειδητή άρνηση συμμετοχής στο εκλογικό πανηγύρι, όποιο κι αν ήταν το μέγεθός της, μικρό ή μεγάλο, ήταν ένα αξιοπρεπές και ξεκάθαρο μήνυμα απέναντι στα κελεύσματα και την απαίτηση της εξουσίας και των εκφραστών της για υποταγή.
Και μπροστά στην ανανέωση της αναδιαρθρωτικής επίθεσης του κεφάλαιου και της συνακόλουθης καταστολής του κράτους και των λακέδων του, στεκόμαστε έτοιμοι να ανανεώσουμε τις προσπάθειές μας για την ανάπτυξη κοινωνικών / ταξικών αντιστάσεων και τη δημιουργία αυτοοργανωμένων δομών αγώνα με όρους ισότητας και αλληλεγγύης.
Μ
*