Το "έγκλημα" που διέπραξαν οι αγωνιστές της Action Directe και λόγω του οποίου το γαλλικό κράτος αρνείται την αποφυλάκισή τους μολονότι έχουν εκτίσει προ πολλού τη λεγόμενη "ποινή ασφαλείας" (έχουν δηλαδή συμπληρώσει οι μεν Ζαν Μαρκ Ρουιγιάν, Ναταλί Μενιγκόν και Ζωρζ Σιπριανί 18 χρόνια, ο δε Ρεζίς Σλεσέρ 15 χρόνια φυλάκισης που απαιτούνται αντίστοιχα ούτως ώστε να έχουν "δικαίωμα" αποφυλάκισης), είναι το ότι όχι μόνο αγωνίστηκαν για την ανατροπή ενός εγκληματικού συστήματος βασισμένου στην κρατική βία και την καπιταλιστική εκμετάλλευση, αλλά και ποτέ δεν έκαναν "δήλωση μετανοίας" παρά τα χρόνια εγκλεισμού και τις εξοντωτικές συνθήκες κράτησης στα μπουντρούμια της γαλλικής δημοκρατίας.

Σε μια περίοδο όπου εντείνεται ολοένα και περισσότερο η επίθεση σε παγκόσμιο επίπεδο των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών ενάντια στους καταπιεζόμενους και εκμεταλλευόμενους ανθρώπους και κάθε μορφή αντίστασης που υπερβαίνει τα καθεστωτικά πλαίσια αποκαλείται “τρομοκρατία”, το ειδικό καθεστώς αιχμαλωσίας των φυλακισμένων αγωνιστών αποσκοπεί στην πολιτική, ηθική και φυσική εξόντωσή τους, αλλά και στον παραδειγματισμό και την τρομοκράτηση όλων όσοι αντιστέκονται στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Ο αγώνας των φυλακισμένων αγωνιστών της Action Directe για την απελευθέρωσή τους είναι και δικός μας: αποτελεί, για μας, αναπόσπαστο κομμάτι του ευρύτερου αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση, για έναν κόσμο χωρίς κράτη και φυλακές, χωρίς δούλους και αφεντικά, χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση.

*