Βρίσκονται προφυλακισμένοι από τις 6 Μάη 2006, μαζί με έναν ακόμα διαδηλωτή, τον Κώστα Κατσαδούρα, κατηγορούμενοι για τα συγκρουσιακά γεγονότα στην αντιπολεμική πορεία του ευρωπαϊκού κοινωνικού φόρουμ στην Αθήνα.

Οι φυλακισμένοι διαδηλωτές της 6ης Μάη είναι τρεις από τους χιλιάδες ανθρώπους που κατέβηκαν στον δρόμο εκείνη την ημέρα, όπου εκδηλώθηκαν επιθέσεις σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους και ξέσπασαν συγκρούσεις ανάμεσα στις δυνάμεις καταστολής από τη μία, αναρχικούς και ανυπότακτους νεολαίους από την άλλη. Η αστυνομία συνέλαβε 17 διαδηλωτές, στους οποίους αποδόθηκε βαρύτατο κατασκευασμένο κατηγορητήριο, και από αυτούς οι 3 προφυλακίστηκαν χωρίς κανένα στοιχείο (με την πολιτική συναίνεση της καθεστωτικής αριστεράς), για να τιμωρηθεί παραδειγματικά στο πρόσωπό τους η επιλογή της αδιαμεσολάβητης και αντιθεσμικής κοινωνικής αντίστασης.

Ο αγώνας που ξεκίνησαν οι απεργοί πείνας για την απελευθέρωσή τους με όπλο το ίδιο τους το σώμα, αποτελεί σήμερα το πεδίο που εκφράζεται μια ευρύτερη και ολομέτωπη σύγκρουση ανάμεσα στο Κράτος και σε όσους εξακολουθούν να αγωνίζονται απέναντι στην εξουσιαστική βαρβαρότητα.

Πρόκειται για μια σύγκρουση στην οποία το κράτος, με όλους τους μηχανισμούς προπαγάνδας, ελέγχου και καταστολής που διαθέτει, επιχειρεί να απομονώσει και να εξουδετερώσει τους αναρχικούς-αντιεξουσιαστές, το ριζοσπαστικότερο κομμάτι των κοινωνικών αντιστάσεων, με σκοπό την υποταγή ολόκληρης της κοινωνίας.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες έντασης της κρατικής τρομοκρατίας, οι δράσεις αλληλεγγύης στους φυλακισμένους αγωνιστές δέχονται συνεχώς την επίθεση της καταστολής, με στόχο όχι μόνο την παράταση της προφυλάκισης των 3 διαδηλωτών αλλά και ένα πλήγμα στην δυναμική που αντιπροσωπεύει συνολικά η αλληλεγγύη, η αυτοοργάνωση και η αντίσταση απέναντι στους σχεδιασμούς τους κράτους και των αφεντικών.

Έτσι στις 12 Γενάρη επιχειρήθηκε η απαγόρευση της πορείας αλληλεγγύης που είχε καλεστεί από αναρχικούς-αντιεξουσιαστές. Η απαγόρευση, που ανακοινώθηκε στους συγκεντρωμένους στα Προπύλαια από τον επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων (ο οποίος επικαλέστηκε προφορική εντολή εισαγγελέα) ανατράπηκε στο δρόμο από την αποφασιστικότητα εκατοντάδων συντρόφων να διαδηλώσουν, και έτσι τελικά πραγματοποιήθηκε μια δυναμική πορεία στο κέντρο της Αθήνας.

Αποκορύφωμα της κατασταλτικής βίας είναι η τελευταία επίθεση στην μηχανοκίνητη πορεία της 13ης Γενάρη, ο τραυματισμός και η προσαγωγή συντρόφων, δείχνοντας τις προθέσεις του κράτους να πνίξει στη σιωπή τον αγώνα των απεργών πείνας, να τρομοκρατήσει τους αλληλέγγυους, να χτυπήσει την ανάπτυξη του αναρχικού αγώνα.

Είχαν προηγηθεί: η σύλληψη αντιεξουσιαστή έξω από το σπίτι του μετά από την μηχανοκίνητη πορεία έξω από το σπίτι του υπουργού δικαιοσύνης, η ασφυκτική πίεση και οι συνεχείς προκλήσεις Ζητάδων στην μηχανοκίνητη πορεία προς τις φυλακές Κορυδαλλού στις 15 Δεκέμβρη, η επίθεση της αστυνομίας την πρωτοχρονιά στην μηχανοκίνητη πορεία που επέστρεφε από τις φυλακές, με αποτέλεσμα αρκετές προσαγωγές και μία σύλληψη, και στις 9 Γενάρη ο εγκλωβισμός 50 συντρόφων από διμοιρίες ΜΑΤ μέσα στον Ρ/Σ Ρυθμός, όπου γινόταν κατάληψη για τη δημοσιοποίηση της απεργίας πείνας.

Καμία από όλες αυτές τις προκλήσεις και εκδηλώσεις της κρατικής καταστολής δεν θα μπορούσε να μείνει αναπάντητη και καμία επίσης κατασταλτική εκδήλωση δεν θα μείνει αναπάντητη και στο μέλλον.

Το ξέσπασμα των συγκρούσεων στους δρόμους γύρω από το Πολυτεχνείο μετά το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της 17ης Γενάρη ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, ήταν ένα ξέσπασμα οργής εκατοντάδων αγωνιστών (αναρχικών, αντιεξουσιαστών, νεολαίων, φοιτητών, μαθητών) ενάντια στις κατασταλτικές και δολοφονικές δυνάμεις των ΜΑΤ, μια φωτεινή στιγμή της δίκαιης κοινωνικής αντιβίας ενάντια στην κρατική βία και τρομοκρατία.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ στην προσπάθεια του κράτους να καταπνίξει τον αγώνα των φυλακισμένων συντρόφων μας -απεργών πείνας- μέσα σε ένα τείχος σιωπής

ΑΠΕΝΑΝΤΙ στη διαρκή κατασταλτική επίθεση σε βάρος του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου για την απομόνωση και την εξουδετέρωσή του

ΑΠΕΝΑΝΤΙ στην προσπάθεια να επιβληθεί σιγή νεκροταφείου στην κοινωνία

Με την κατάληψη, που ξεκίνησε στις 13 Γενάρη, έχουμε δημιουργήσει μια διαρκή εστία αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης μέσα στην πόλη, ένα εγχείρημα που λειτουργεί οριζόντια και αντι-ιεραρχικά στη βάση της γενικής συνέλευσης των καταληψιών, έναν αυτοοργανωμένο χώρο για τη συλλογικοποίηση της αντίστασης.

Καμία κατασταλτική επίθεση δεν μπορεί να εξουδετερώσει την αλληλεγγύη στους φυλακισμένους συντρόφους μας, δεν μπορεί να ανακόψει τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση από τα δεσμά της Εξουσίας.

*