Αναρχικό Δελτίο, νο 43, Φλεβάρης 2007

Η προωθούμενη από το κράτος και το κεφάλαιο αναδιάρθρωση του εκπαιδευτικού συστήματος με την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος (για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων) και την προώθηση του νέου νόμου-πλαίσιο αποτελεί μέρος της ευρύτερης διαδικασίας εκσυγχρονισμού των δομών καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Ουσιαστικά πρόκειται για την ανανέωση της επιθετικότητας των κυρίαρχων απέναντι στην κοινωνία σε μια σειρά από μέτωπα, όπως της εκπαίδευσης και της εργασίας, με την παράλληλη ένταση της κρατικής καταστολής και του ελέγχου.

Μπροστά σε αυτή την αναζωπύρωση του αγώνα από τα κάτω, το κράτος για μια ακόμα φορά, όπως και κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων του Μάη-Ιούνη, αλλά όπως και σε κάθε περίπτωση που κοινωνικά κομμάτια αναπτύσσουν μια δυναμική αντίσταση απέναντι στις επιλογές του, επιστράτευσε τόσο τις κατασταλτικές του δυνάμεις (με την ασφυκτική και προκλητική παρουσία ΜΑΤ στις διαδηλώσεις, επιθέσεις σε μπλοκ διαδηλωτών, αθρόα χρήση δακρυγόνων) όσο και τους μηχανισμούς χειραγώγησης και προπαγάνδας που επιχείρησαν να απαξιώσουν των αγώνα των φοιτητών και να τον παρουσιάσουν ως "μειοψηφικό", τη στιγμή που πάνω από 350 σχολές τελούν ακόμα υπό κατάληψη και δεκάδες χιλιάδες νεολαίοι βρίσκονται στους δρόμους. Μια ιδεολογική επίθεση στην οποία στοχοποιούνται ιδιαίτερα οι αναρχικοί-αντιεξουσιαστές (ένας πολιτικο-κοινωνικός χώρος που βρίσκεται άλλωστε επιλεκτικά στο στόχαστρο της καταστολής), ώστε να χτυπηθεί στο πρόσωπό τους η ανεξέλεγκτη από κομματικούς μηχανισμούς δυναμική του αγώνα και να διαστρεβλωθεί η πραγματική διάσταση της ανυπακοής στους δρόμους με το γνωστό παραμύθι περί "λιγοστών κουκουλοφόρων". Μια ιδεολογική επίθεση που πήρε το χαρακτήρα μπαράζ μετά το πανελλαδικό πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της 17ης Γενάρη -και εν μέσω της απεργίας πείνας δύο εκ των τριών προφυλακισμένων διαδηλωτών από την πορεία της 6ης Μάη- και τα συγκρουσιακά γεγονότα όπου συμμετείχαν εκατοντάδες αναρχικοί, νεολαίοι, φοιτητές στους δρόμους γύρω από το Πολυτεχνείο, ανταποδίδοντας στο κράτος και τις δολοφονικές κατασταλτικές δυνάμεις του ένα ελάχιστο ποσοστό της κοινωνικής αντιβίας που τους αναλογεί. Η επικέντρωση της κρατικής προπαγάνδας στους αναρχικούς-αντιεξουσιαστές τις επόμενες μέρες μέσα από τα ΜΜΕ, όπου παρέλασαν δημοσιογράφοι, εκπρόσωποι κομμάτων, πανεπιστημιακοί και εκπρόσωποι μπάτσων, είχε στόχο τόσο να αποπολιτικοποιήσει την κοινωνική δράση των αναρχικών, να εκβιάσει την πολιτική και κοινωνική συναίνεση για την επιχειρούμενη κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, όσο και να εξωθήσει τους φοιτητές σε θέσεις άμυνας, συμβιβασμού και εγκατάλειψης του αγώνα, μέσα από την αποποίηση δυναμικών πρακτικών αντίστασης.