Nταρφούρ δεν είναι απλώς το όνομα μιας περιοχής, είναι το όνομα μιας ακόμη γενοκτονίας όπως εκείνης της Ρουάντα, μιας ακόμα σφαγής για τον έλεγχο μιας περιοχής...

Το Νταρφούρ είναι μια επαρχία του κράτους του Σουδάν. Σε αντίθεση με το μεγαλύτερο μέρος της χώρας που κατοικείται κυρίως από αραβικό πληθυσμό, η άγονη δυτική επαρχία του Νταρφούρ κατοικείται κυρίως από μαύρο αφρικανικό πληθυσμό.

Επί χρόνια οι σχέσεις των αφρικανών αγροτών που ζητούν μεγαλύτερη αυτονομία και των Αράβων κτηνοτρόφων παρέμεναν οξυμένες και ανταγωνιστικές, κυρίως για τον έλεγχο της γης. Αντιπολιτευτικές και αντάρτικες οργανώσεις κατηγορούν την κυβέρνηση της χώρας ότι αγνοεί τις ανάγκες της επαρχίας και κάνει διακρίσεις κατά των μαύρων αφρικανών. Η επί μακρόν καταπίεση των μειονοτήτων και οι διακρίσεις σε βάρος τους προκαλούν αναπόφευκτα εντάσεις μεταξύ των κοινοτήτων με διαφορετική εθνική καταγωγή και όπως έγινε στο Νταρφούρ οδηγούν συχνά σε συγκρούσεις. Το 2003 ομάδες μαύρων αυτονομιστών ανταρτών άρχισαν να επιτίθενται κατά κυβερνητικών στόχων κι η ισλαμική κυβέρνηση απάντησε με την αποστολή στρατευμάτων και την κινητοποίηση αραβικών πολιτοφυλακών για την καταστολή των αυτονομιστών και τον έλεγχο της περιοχής. Ιδιαίτερα οι αραβικές παραστρατιωτικές δυνάμεις, γνωστές ως Τζαντζαουίντ, εξαπέλυσαν πραγματικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις κατά του μαύρου αφρικανικού πληθυσμού της επαρχίας με τρομακτικές επιπτώσεις.

Περίπου 200.000 άνθρωποι εκτιμάται ότι έχουν σκοτωθεί στο Νταρφούρ από το 2003 και 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εκτοπισθεί καταφεύγοντας σε πρόχειρους καταυλισμούς και στο γειτονικό Τσαντ. Οι Τζαντζανουίντ αποτελούν τον φόβο και τον τρόμο των ντόπιων πληθυσμών και έχουν επιδοθεί σε σφαγές, βιασμούς και ληστείες επιτιθέμενοι στα χωριά ακόμη και μέσα στους αχανείς καταυλισμούς των προσφύγων.

Μιλώντας ειδικότερα για τους βιασμούς γυναικών και ανήλικων κοριτσιών στο Νταρφούρ είναι πραγματικά αμέτρητοι. Και εδώ, αλλά και σε άλλες εμπόλεμες περιοχές, αποτελούν ένα σύνηθες “εργαλείο πολέμου που χρησιμοποιείται εσκεμμένα για να αποσταθεροποιήσει και να απειλήσει ένα συγκεκριμένο τμήμα του πληθυσμού”.

Οι πρόσφυγες έχουν να αντιμετωπίσουν εξοντωτικές συνθήκες φόβου, πείνας, δίψας, αρρώστιας και κυρίως παγκόσμιας σιωπής κι αδιαφορίας για αυτή την ανθρωπιστική τραγωδία που εκτυλίσσεται στο Σουδάν.

Τον Απρίλιο έγινε εκεχειρία μεταξύ των αντιμαχομένων και στο Νταρφούρ έφθασε δύναμη 7.200 στρατιωτών της Αφρικανικής Ένωσης με αποστολή την προστασία των αμάχων από τους παραστρατιωτικούς, πράγμα που δεν έγινε. Το Μάη του 2006 υπογράφηκε Ειρηνευτική Συμφωνία από την κυβέρνηση του Σουδάν και μία από τις φατρίες του ανταρτικού Απελευθερωτικού Στρατού του Σουδάν (SLA), υπό την ηγεσία του Μίνι Μινάουι (της εθνότητας Ζαγάουα). Άλλες όμως φατρίες του SLA, περιλαμβανομένης της ομάδας που υποστηρίζεται από την πλειονότητα της εθνότητας Φουρ, που είναι η πολυπληθέστερη εθνότητα στο Νταρφούρ, καθώς και το Κίνημα Δικαιοσύνης και Ισότητας (JEM), δεν υπέγραψαν τη Συμφωνία. Κατά το τελευταίο τρίμηνο οι ένοπλες ομάδες έχουν διαιρεθεί σε φατρίες και συμμαχίες που υποστηρίζουν ή αντιτίθενται στη Συμφωνία και έχουν έρθει σε σύγκρουση μεταξύ τους και με την κυβέρνηση του Σουδάν και τις πολιτοφυλακές των Τζαντζαουίντ οι οποίοι συνεχίζουν τις επιδρομές τους.

Το αποτέλεσμα της διάσπασης των αντάρτικων κινημάτων ήταν να προκύψουν μια σειρά μικρότερων ένοπλων ομάδων οπότε πέρα από τις συγκρούσεις με το στρατό και τις αραβικές πολιτοφυλακές εντάθηκαν και οι ενδοφυλετικές συγκρούσεις. Ταυτόχρονα εντείνουν τις επιθέσεις τους και οι Τζαντζανουίντ ενώ ο στρατός ενισχύοντας τον Οκτώβρη τις δυνάμεις του στην επαρχία διεξάγει νέες επιχειρήσεις και στις περιοχές που δεν ελέγχει βομβαρδίζει τα χωριά με αεροπλάνα Αντόνωφ.

Η ειρηνευτική συμφωνία του Μάη ουσιαστικά έχει χρεοκοπήσει και έχει ξεκινήσει ένας νέος κύκλος συγκρούσεων "όλων εναντίον όλων" επαπειλώντας ακόμα χειρότερα κι από αυτά που συνέβησαν τα τρία προηγούμενα χρόνια με ολέθριες συνέπειες για το μαύρο αφρικανικό πληθυσμό του Νταρφούρ που βρίσκεται στα πρόθυρα μιας νέας μεγάλης σφαγής, της “τελικής λύσης”...

*