Μετά την καλοκαιρινή παύση των μεγάλων και δυναμικών κινητοποιήσεων του Ιούνη ενάντια στη ριζική αναδιάρθρωση του εκπαιδευτικού συστήματος που προωθεί το κράτος, το μέτωπο ξανάνοιξε το Σεπτέμβρη με την απεργία των δασκάλων και των νηπιαγωγών που συνεχίζεται για πέντε εβδομάδες.

Η απάντηση του κράτους στην απεργία, πέρα από την άρνηση των οικονομικών και θεσμικών διεκδικήσεών της, είναι η κατασυκοφάντησή της μέσα από τους μηχανισμούς προπαγάνδας και η ωμή αστυνομική καταστολή, δίνοντας μια εικόνα του τι μέλλεται να ακολουθήσει. Γιατί εκτός από τις απεργίες των δασκάλων και των καθηγητών που ακολούθησαν κι αυτοί με τις δικές τους διεκδικήσεις ξεκίνησαν ήδη οι καταλήψεις των μαθητών σε εκατοντάδες λύκεια της χώρας ενώ επαπειλούνται και νέες καταλήψεις των φοιτητών στα ΑΕΙ.

Οι συνθήκες για τη διεύρυνση του μετώπου στην εκπαίδευση και μια ευρύτερη σύγκρουση με τους σχεδιασμούς του κράτους είναι ευνοϊκές αφού ακόμα και τα πιο συντηρητικά κι ελεγχόμενα κομμάτια του χώρου της εκπαίδευσης, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, είναι ήδη σε κινητοποίηση ενώ το πιο ριζοσπαστικό κι ανεξέλεγκτο, οι μαθητές, πήρε την πρωτοβουλία της κατάληψης των σχολείων δίνοντας τόσο το έναυσμα για την εξάπλωση των καταλήψεων και στα ΑΕΙ όσο και την ευκαιρία για μια κοινωνικοποίηση και ριζοσπαστικοποίηση της αντιπαράθεσης πέρα από τις στενές οικονομικές και θεσμικές διεκδικήσεις των εκπαιδευτικών.

*