Στην εκδήλωση αλληλεγγύης για τον Ν. Μαζιώτη και τους αντιστεκόμενους του Στρυμονικού που πραγματοποιήθηκε στη Θεσ/νίκη στις 31/10 και 1/11 του 98 -με τη συνεργασία συντρόφων της συνέλευσης της Αθήνας και ομάδας συντρόφων από τη Θεσ/νίκη- αναδείχτηκε η σημασία μιας εκδήλωσης αλληλεγγύης στην Ολυμπιάδα της Χαλκιδικής (και κατά προτίμηση στο χώρο του φυλάκιου των κατοίκων, πριν το εργοστάσιο της TVX), τις παραμονές της δίκης του Ν. Μαζιώτη. Η πρόταση αυτή έγινε από συντρόφους της συνέλευσης τόσο στους συντρόφους της Θεσσαλονίκης όσο και στους κατοίκους από την Ολυμπιάδα και την Ιερισσό που παρευρίσκονταν στην εκδήλωση και απάντησαν θετικά. Η προοπτική αυτή τοποθετήθηκε και στην εκδήλωση της συνέλευσης στην Αθήνα, στο Πολυτεχνείο στις 22 και 23 Γενάρη '99. Στόχος μιας τέτοιας εκδήλωσης στην Ολυμπιάδα ήταν να πραγματοποιήσουμε από κοινού οι αναρχικοί μια άμεση και αδιαμεσολάβητη συνάντηση με τους ανθρώπους της αντίστασης στο Στρυμονικό, να προωθήσουμε την αλληλεγγύη μας μαζί τους και να αναδείξουμε ενόψει της δίκης του Ν Μαζιώτη τη σημασία της άμεσης σχέσης του με την κοινωνική αντίσταση στη Β.Α. Χαλκιδική.

Παράλληλα επίσης ενημερώνουμε συνεχώς τους συντρόφους στη Θεσ/νίκη για τη μορφή της συμμετοχής μας στην εκδήλωση, τον τρόπο και τον σκοπό της παρέμβασής μας.

Παρά το σαμποτάρισμα της συζήτησης από τα συγκεκριμένα μέλη της επιτροπής, εμείς αποφασίσαμε, πέρα από τη διακίνηση έντυπου υλικού από σπίτι σε σπίτι του χωριού και τη συμμετοχή μας στην εκδήλωση της πλατείας, να επιμείνουμε στην παρέμβασή μας και στο φυλάκιο επιχειρώντας μια συζήτηση με όσους κατοίκους τελικά θα έρχονταν.

Το Σάββατο 29 Μάη πάνω από ογδόντα αναρχικοί κι αντιεξουσιαστές, από διάφορα μέρη της Ελλάδας, φτάνουν στην Ολυμπιάδα για την εκδήλωση, χωρίς όμως να έχουν μια προηγούμενη επικοινωνία και συνενόηση μεταξύ τους. Στο χωριό οι ασφαλίτες που έχουν καταφθάσει από τις προηγούμενες μέρες, αρχίζουν προοδευτικά να πληθαίνουν. Στην πλατεία στήνεται μια μικροφωνική και τραπεζάκια με έντυπο υλικό αντιπληροφόρησης.

Ένας αριθμός συντρόφων διασχίζουμε το χωριό εν είδη πορείας απ' άκρη σ' άκρη, μοιράζοντας στους κατοίκους την "ανοιχτή επιστολή του Νίκου Μαζιώτη προς τους αντιστεκόμενους του Στρυμονικού" που έστειλε από τη φυλακή. Παράλληλα διανέμουμε έντυπο υλικό για την υπόθεση του Ν. Μαζιώτη, για την αντίσταση στην TVX , για τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία κ.λπ. Παράλληλα στήνονται πανώ, πετιούνται τρυκάκια και γράφονται συνθήματα. Στο διάστημα αυτό, και διασχίζοντας το χωριό, γίνονται κάποιες σύντομες συζητήσεις με κατοίκους και τους ειδοποιούμε για την κουβέντα στο φυλάκιο. Άλλοι σύντροφοι παραμένουν στην πλατεία συνεχίζοντας με την παρουσία και το λόγο τους την εκδήλωση στο κέντρο του χωριού.

Η αναστάτωση των μπάτσων που έχουν εισβάλει στην Ολυμπιάδα, γίνεται όλο και πιο έντονη καθώς προχωράμε προς το φυλάκιο στο δρόμο για τις εγκαταστάσεις της TVX. Εκεί μας περιμένουν κάτοικοι της περιοχής, αναμεσά τους και μέλη της επιτροπής από την Ολυμπιάδα. Μετά το σαμποτάρισμα της προηγούμενης μέρας είναι σαφώς λιγότερος ο κόσμος που βρίσκεται εκεί από τον αναμενόμενο.

Μια κλούβα των ΜΑΤ περνά με μεγάλη ταχύτητα από μπροστά μας και κατευθύνεται προς τις εγκαταστάσεις της εταιρίας. Κάτοικος της Βαρβάρας που βρίσκεται στη συζήτηση μας λέει πως "η περιοχή γύρω από τις εγκαταστάσεις έχει γεμίσει με μπάτσους".

Δίπλα στα άλλα πανώ που βρίσκονται στο χώρο γύρω από το φυλάκιο, υπάρχει κι ένα καινούργιο που οι ίδιοι οι κάτοικοι έφτιαξαν την προηγούμενη μέρα με το σύνθημα "αντιστεκόμαστε στον εκσυγχρονισμό του θανάτου", εμπνευσμένο από τα προτάγματα της μακροχρόνιας παρέμβασης των αναρχικών στην περιοχή που ξεκίνησε το 1996.

Στη συζήτηση που ακολουθεί στο φυλάκιο, ενημερωνόμαστε για τα γεγονότα της περιόδου που έχει μεσολαβήσει από την προηγούμενη εκδήλωση στη Θεσ/νίκη. Στη συνέχεια ενημερώνουμε για την υπόθεση του Ν. Μαζιώτη και την αναμενόμενη δίκη του, κατατίθονται εκατέρωθεν θέσεις που αφορούν τις διαφορετικές εμπειρίες αγώνα, και συζητιέται το ζήτημα της καταστολής, της αλληλεγγύης και των δυνατοτήτων για τη συνέχιση του αγώνα στην περιοχή.

Μέσα σ' αυτό το χρονικό διάστημα μεγάλος αριθμός από τους κατοίκους, κυρίως της Ολυμπιάδας, έχουν δικαστεί μαζικά και έχουν καταδικαστεί για τη συμμετοχή τους σε προηγούμενες κινητοποιήσεις. Οι ποινές που έχουν ως τώρα επιβληθεί φθάνουν τα επτά και δέκα χρόνια φυλάκισης, ενώ η επόμενη δίκη πρόκειται να γίνει στις 2 Ιούλη.

Δυο μέρες πριν, είχε ανακοινωθεί η προέγκριση του ΥΠΕΧΩΔΕ για την υλοποίηση της επένδυσης. Το εργοστάσιο της μεταλλουργίας θα γίνει στην Ολυμπιάδα ενώ η "λίμνη" εναπόθεσης των αποβλήτων (χαβούζα) θα γίνει στη δασική περιοχή της Κηπουρίστρας κοντά στο χωριό Βαρβάρα.

Από τη μεριά μας καταθέτουμε στη συζήτηση ότι οι αναρχικοί τα τρία τελευταία χρόνια εκδηλώνουν όλο και περισσότερο και με όλα τα μέσα που διαθέτουν την αλληλεγγύη τους, διευρύνοντας τον ορίζοντα των μηνυμάτων που ανέδειξε αυτή η αντίσταση ώστε να γίνει υπόθεση πολλών περισσότερων ανθρώπων σε διαφορετικά σημεία του κοινωνικού πεδίου. Η ίδια η δυναμική της αντίστασης και της αλληλεγγύης λειτούργησε στην κατεύθυνση της δημιουργίας κι ενός δεύτερου μετώπου μέσα στη μητρόπολη με εξίσου δυναμικά χαρακτηριστικά. Κι ενώ αυτός ο αγώνας βρισκόταν σε μια πορεία ανάπτυξης, ήρθε αντιμέτωπος με την κατασταλτική επίθεση του κράτους, στην οποία συνελήφθη αιχμάλωτος ο Ν. Μαζιώτης που κρατείται ως όμηρος του κράτους και των πολυεθνικών. Ένα από τα ζητήματα που συζητάμε με τους κατοίκους είναι η ανάληψη της ευθύνης για τη βομβιστική απόπειρα στο υπουργείο Βιομηχανίας και Ανάπτυξης, και η ανάδειξη του γεγονότος πως πίσω από τέτοιες δυναμικές μορφές δράσης βρίσκονται εξεγερμένοι άνθρωποι και πως όλη η περιρρέουσα "φιλολογία" περί "πρακτόρων και προβοκατόρων" δεν είναι παρά ένα μύθευμα της κυρίαρχης προπαγάνδας για να απομονώσει κοινωνικά αυτούς που αγωνίζονται.

Σε αυτό το χρονικό διάστημα, που σηματοδοτείται από τις δίκες και τις καταδίκες στη Χαλκιδική και την αναμενόμενη δίκη του Ν. Μαζιώτη στην Αθήνα, δοκιμάζεται η βούληση για συνέχιση της αντίστασης μέσα από τη δύναμη και την υλική έκφραση της αλληλεγγύης με αυτούς που βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής.

Το γεγονός της αναμενόμενης δίκης του Ν. Μαζιώτη από το κράτος εμπεριέχει ουσιαστικά ένα κοινωνικό και πολιτικό κάλεσμα αλληλεγγύης κι αντίστασης όχι μόνο για τους αναρχικούς αλλά για όλη την κοινωνία κι ιδιαίτερα για αυτούς που με τη δράση και με τη ξεκάθαρη στάση του μετά σύλληψή του συνδέθηκε με τον αγώνα τους.

Με την ομηρία και την αναμενόμενη δίκη του συντρόφου τίθεται επίσης το ζήτημα της αμοιβαιότητας σαν συστατικό της κοινωνικής αλληλεγγύης, αμοιβαιότητα που θα αντικατοπτριστεί και θα δοκιμαστεί μελλοντικά στην αλληλεγγύη ανάμεσα και στους ίδιους τους αντιστεκόμενους του Στρυμονικού και που θα επηρεάσει την πορεία, τη δυναμη και την αντοχή της αντίστασης στην TVX μπροστά στη διαρκώς εντεινόμενη κρατική τρομοκρατία.

Οι συνομιλητές μας από την άλλη, μας παραθέτουν τις θέσεις και τους προβληματισμούς τους για την καταστολή στην περιοχή και την διαρκή πίεση στο ηθικό και τη βούλησή της αντίστασης στο Στρυμονικό, καθώς μεγάλος αριθμός από αυτούς βρίσκονται ήδη σε καθεστώς ομηρίας με τις βαριές καταδίκες που τους επιβάλλονται. Και χωρίς να παραγνωρίζουν τις διαστάσεις και τη σημασία της υπόθεσης του Ν. Μαζιώτη σε σχέση με τον αγώνα τους, δείχνουν διστακτικοί στο να εκφράσουν δημόσια το ενδιαφέρον τους.

Μέσα από αυτή τη συζήτηση και από την παρέμβαση συνολικότερα, γίνονται ορατά σε μας τόσο η θετική καταγραφή της μακροχρόνιας αλληλεγγύης των αναρχικών και το ειλικρινές ενδιαφέρον πολλών αντιστεκόμενων του Στρυμονικού για το πρόσωπο του Ν. Μαζιώτη, όσο και τα αποτελέσματα της κρατικής προπαγάνδας και της καταστολής που θέλει να ενσταλάξει το φόβο και να οδηγήσει τους αντιστεκόμενους κάτοικους στην αναδίπλωση και την εσωστρέφεια.

Προς αυτή τη κατεύθυνση της εσωστρέφειας κινούνταν άλλωστε και το σαμποτάρισμα που έκαναν μέλη της επιτροπής αγώνα στην παρέμβαση μας, μέσα από το οποίο διαφαίνεται και η ανησυχία τους μπροστά στην προοπτική να αναζωπυρωθεί η δυναμική αντίσταση στην περιοχή και να υπονομευτεί ο ενδιάμεσος κοινωνικός ρόλος τους, που είναι να ελέγχουν και να χειραγωγούν τους αντιστεκόμενους. Η επιφυλακτικότητα λοιπόν και η διστακτικότητα που συναντήσαμε από μεριάς ενός αριθμού των κατοίκων (σε σχέση με την θερμότητα ορισμένων άλλων) δεν οφείλεται γενικά και αόριστα στα αρνητικά στερεότυπα για τους αναρχικούς, αλλά προωθείται συστηματικά από την τρομοκρατία που ασκεί το κράτος στην περιοχή και υποδαυλίζεται συγκεκριμένα από πρόσωπα που βρίσκονται στην ηγεσία του αγώνα στο Στρυμονικό που θέλουν να τον απομονώσουν και να τον περιορίσουν μακριά από κάθε πολιτικό και κοινωνικό ερέθισμα που θα μπορούσε να συμβάλει στην ριζοσπαστικοποίησή του.

Πέρα από τα εμπόδια αυτά που αφορούν τις συνθήκες του αγώνα σε αυτή την περίοδο, πρέπει να σημειώσουμε ότι η παρέμβαση αυτή χαρακτηρίστηκε, καταρχήν στον τρόπο που προετοιμάστηκε και κατά συνέπεια στο τρόπο που τελικά πραγματοποιήθηκε στις 29 Μάη, από προχειρότητα καθώς και δυσπιστία αν όχι έλλειμμα αλληλεγγύης ανάμεσα στους αναρχικούς. Ένα έλλειμα που οι συνέπειες του εκδηλώθηκαν -όπως είχαμε επισημάνει έγκαιρα- στη διάρκεια της παρουσίας μας στην περιοχή και που αναπόφευκτα περιόρισε την ενιαιότητα και τη διεισδυτικότητα του εγχειρήματός μας.

Παρόλα αυτά, και σε ότι μάς αφορά, το γεγονός ότι θέσαμε εξαρχής συγκεκριμένα τους στόχους της παρέμβασής μας και τους επιχειρήσαμε με ένα πνεύμα συντροφικότητας -απέναντι τουλάχιστον σε όσους ήσαν συντροφικοί δεδομένων και των αντίθετων διαθέσεων που υπήρχαν-, η συμμετοχή μας στην όλη παρέμβαση των αναρχικών στην Ολυμπιάδα συνέβαλε ουσιαστικά ώστε τα μηνύματα του αγώνα μας που παραμένει ζωντανός, να διαπεράσουν τελικά την τοπική κοινωνία της Ολυμπιάδας, αν όχι στο βαθμό που θα θέλαμε τουλάχιστον όμως όσο μπορούσαμε.

Σαν τελικό όμως συμπέρασμα για αυτή την παρέμβαση στην Ολυμπιάδα, όπως και για κάθε γεγονός που επιχειρούμε με στόχο την προώθηση της αντίστασης, της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης, πρέπει να πούμε πως απαραίτητη προϋπόθεση είναι ότι η αλληλεγγύη -ως αμφίδρομη κι αμοιβαία σχέση χωρίς διάθεση αποκλεισμού και παραγκωνισμού κανενός συντρόφου ή συλλογικότητας- προωθείται καταρχήν ανάμεσα σε εμάς που το πραγματώνουμε. Και πιστεύουμε πως κινούμενοι όντως ως αλληλέγγυοι μεταξύ μας ότι μπορούμε ευκολότερα να εμπνεύσουμε κι άλλους αντιστεκόμενους ανθρώπους να υπερβούν τους δισταγμούς και τους αυτοπεριορισμούς που γεννά ο φόβος της εξουσίας, να ενθαρρύνουμε τη διάθεσή τους να σταθούν αλληλέγγυοι με τους αγωνιστές που βρίσκονται αιχμάλωτοι του κράτους και να διευρύνουμε την κοινωνική αντιπαράθεσή στο κράτος και το κεφάλαιο.