(Αναρχικό Δελτίο, νο 3, Ιούλης 1999)
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΩΣΤΑ ΜΗΤΡΟΠΕΤΡΟ
Για τη σύγχρονη καταστολή και τους μηχανισμούς άσκησής της έχει γίνει πια ελάχιστα πειστική και σχεδόν ανέφικτη η επίκληση πλαστών διλημμάτων ανάμεσα στην "παρανομία" και τη "νομιμότητα", την "ενοχή" και την "αθωότητα". Ανακλαστικές αντιδράσεις των δυνάμεων της "νομιμότητας" αποκτούν ρητό και σαφή χαρακτήρα: η ενεργή αναρχική δράση και η αλληλεγγύη στους κοινωνικούς αγώνες είναι διαπιστωμένα επικίνδυνες, θεωρούνται ήδη απροκάλυπτα "παράνομες".
Η παρατεινόμενη ομηρία του αναρχικού Κώστα Μητροπέτρου και οι αιτιάσεις που οι διώκτες του επικαλούνται, στην πρόσφατη απόρριψη της αίτησής του για αποφυλάκιση, αποκαλύπτουν την ολοκληρωτική μορφή της καταστολής, τον αυτοματισμό της λειτουργίας των δικαστικών μηχανισμών και την παραδειγματική υλοποίηση της "νομιμότητας" με διώξεις, εγκλεισμούς και απόπειρες εξουδετέρωσης των κοινωνικών αγωνιστών. Η απόφαση για την συνέχιση της προφυλάκισης του Κώστα Μητροπέτρου (κρατούμενος στον Κορυδαλλό από τις 18 Νοέμβρη του 1998) "δικαιολογείται" από την τεκμηρίωση της ιδιότητάς του ως ενεργού αναρχικού, από τη συμμετοχή τους στις καταλήψεις της ΑΣΟΕΕ και του Πολυτεχνείου (πράξεις αλληλεγγύης στους φυλακισμένους αγωνιστές, απεργούς πείνας Οδυσσέα Καμπούρη και Γιώργο Μπαλάφα, το 1994, και στους φυλακισμένους αγωνιστές, απεργούς πείνας Χριστόφορο Μαρίνο και Κώστα Καλαρέμα, στους υπόλοιπους φυλακισμένους αγωνιστές και στους εξεγερμένους του Κορυδαλλού, το 1995).
Ο αυτοματισμός των δικαστικών μηχανισμών εκδηλώνεται κάθε φορά που από ένα σύνολο διώξεων, η κάθε μια, και από μόνη της, τείνει να γίνει τεκμήριο "ενοχής" για κάθε άλλη από τις υπόλοιπες. Ενώ η κατάληψη, σαν μέσο αγώνα ανάγεται σε σημείο αναγνώρισης, διαχωρισμού και ταυτοποίησης της "παράνομης" πολιτικής πρακτικής της ενεργής αναρχικής δράσης, επειδή η πολυμορφία της αντίστασης πρέπει διαρκώς να βάλλεται και να συρρικνώνεται. Πρέπει, επίσης, να φθείρεται και να εξοβελίζεται η κινητήρια δύναμη της αλληλεγγύης, που εμπνέει τον Κώστα Μητροπέτρο και τον οδήγησε αλληλέγγυο στους φυλακισμένους αγωνιστές, στους απεργούς πείνας, στους εξεγερμένους των φυλακών, στους αντιστεκόμενους αδιόριστους.
Ο Κώστας Μητροπέτρος, αιχμαλωτίστηκε μέσα στη δίνη της γενικευμένης αντίστασης του Ιούνη του 1998: αποκλεισμένοι άνεργοι καθηγητές ενώθηκαν με ανυπότακτους προλετάριους και νέους, με αλληλέγγυους αναρχικούς, στα εξεταστικά κέντρα και στους δρόμους της Αθήνας και πολλών άλλων πόλεων και παρά τις προσπάθειες καθοδήγησης και συνδιαλλαγής, απέκλεισαν τα σχολεία, κατέλαβαν ορισμένα από αυτά, συγκρούστηκαν με δυνάμεις της τάξης, επιτέθηκαν στο καθεστώς της συναίνεσης, στην κρατική επιβολή, την απάθεια, την υποταγή, αυτοοργανώθηκαν, ως ένα βαθμό, ξεπέρασαν διαχωρισμούς, εξεγέρθηκαν.
Το κράτος απάντησε με βία και τρομοκρατία, με γενική αστυνομική επιστράτευση, με χημικά δηλητήρια, εκατοντάδες συλλήψεις, διώξεις, με δολοφονικές συμμορίτικες επιθέσεις και πυροβολισμούς σε άοπλους διαδηλωτές. Και σήμερα φοβάται τη μνήμη της αντίστασης και τη συνέχεια του αγώνα, σαν φυσική κίνηση όσων την πραγμάτωσαν.
Η αιχμαλωσία του αναρχικού Κώστα Μητροπέτρου, όπως κάθε αιχμαλωσία, είναι όρος της "νομιμότητας", της οργανωμένης ιδεολογικής και πολιτικής επιβολής, του γενικευμένου καταναγκασμού, της ολικής τρομοκρατίας, αυτού του όπλου και του καθρέφτη του κράτους και του κεφάλαιου, που επιφυλάσσει ελαστικότητα, μέσα από "νόμους", για τους υπηρέτες και τους ρουφιάνους του, αλλά μεταφράζεται σε διαρκή και μόνιμη καταπίεση για τους αγωνιστές και τους ανυπότακτους προλετάριους. Έτσι, το κράτος, βοηθούμενο από κάθε είδους πολιτικούς υπηρέτες, προπαγανδίζοντας μάλιστα ότι δρα με ουδέτερο τρόπο, με σκοπό την καταστολή εγκληματικών "ακροκινούμενων ομάδων (αναρχικών και ακροδεξιών) που απειλούν τη νομιμότητα", συγκέντρωσε μεγάλο βάρος της καταστολής στο πρόσωπο ενός μόνο αναρχικού, αιχμάλωτου του κοινωνικού αγώνα του Ιούνη. Για να δώσει "νόμιμη" και μόνιμη προοπτική στην αιχμαλωσία του συντρόφου μας, τη στιγμή που αφήνει ανενόχλητους φασίστες δολοφόνους, ένα ολόκληρο χρόνο μετά τη δολοφονική επίθεση της 16ης Ιούνη.
Αυτή είναι η "νομιμότητα". Επίκληση της "εγκληματικότητας" και της "κοινωνικής παθολογίας", καλλιέργεια της απάθειας και της αδιαφορίας της κοινωνίας, πρόληψη και καταστολή των κινήσεων αντίστασης, επιμονή στην άποψη της ατομικής περίπτωσης, επιχείρηση απομόνωσης και διαχωρισμού των κρατούμενων, τροφοδότηση, ενίσχυση, οργάνωση και προστασία φασιστικών κρατικών συμμοριών, επιβολή ελέγχου των αγώνων, καλλιέργεια αισθημάτων αποδοχής και ανοχής όλων αυτών στο κάθε ξεχωριστό άτομο.
Απέναντι στη μόνιμη και γενική συνθήκη της καταστολής και στην απειλή της αιχμαλωσίας, αφετηρία του αγώνα δεν είναι η συμπαράσταση μεμονωμένων συντρόφων, ούτε η επίκληση της ατυχούς συγκυρίας, της άδικης αντιμετώπισης, της παροδικής όξυνσης της καταστολής, δεν είναι η αποστασιοποίηση από τους κοινωνικούς αγώνες, αλλά το σπάσιμο του φαύλου κύκλου με την οργάνωση μιας μόνιμης πρακτικής αλληλεγγύης, ανεξάρτητα από τη συγκυρία, σε αντιστοιχία με τη μονιμότητα και την οργάνωση της κρατικής καταστολής.
Β.