ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ
ΤΗΣ ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟ ΤΗΣ
H ένταση της εκμετάλλευσης αποτελεί βασικό σκοπό της επίθεσης του κράτους και των αφεντικών στην κοινωνία. Σε αυτό το πλαίσιο η απόσπαση συναίνεσης για την επιβολή σκληρότερων όρων δουλειάς και η εξουδετέρωση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την ολοκλήρωση της διαδικασίας κοινωνικού “εκσυγχρονισμού”.
Η αύξηση του χρόνου δουλειάς με την “απελευθέρωση” του ωραρίου (και κατά συνέπεια η δουλειά μέχρι τα μαύρα μεσάνυχτα), οι απλήρωτες υπερωρίες, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων προκειμένου να ακυρώνονται οι δυνατότητες συλλογικής αντίστασης, η ανασφάλιστη εργασία και η συνταξιοδότηση μετά από 40(!) χρόνια δουλειάς (γνωστή και ως… μετά θάνατον σύνταξη), ο διαρκής εκβιασμός της ανεργίας και οι χιλιάδες απολύσεις, το “ελαστικό” ωράριο -με τις ώρες δουλειάς να προσδιορίζονται ανάλογα με τα κέφια των αφεντικών- αποτελούν τις σύγχρονες συνθήκες εκμετάλλευσης για χιλιάδες προλετάριους και ειδικότερα για τους υποαπασχολούμενους. Η θεσμοθέτηση και η εξάπλωση αυτών των συνθηκών -με μια σειρά νόμων αλλά και με τη διαρκή προπαγάνδα για την “αναγκαιότητά” τους- προωθούν τη γενίκευση της υποαπασχόλησης και αποτελούν βασικές επιδιώξεις της αναδιάρθρωσης των σχέσεων εκμετάλλευσης επιτείνοντας την αθλιότητα της μισθωτής σκλαβιάς.
Μια αθλιότητα που επιβάλλει τη σκληρή εκμετάλλευση με αντάλλαγμα την επιβίωση, που εκβιάζει την υποταγή και την αλλοτρίωση, που σπέρνει το θάνατο και προκαλεί αναπηρίες με τα χιλιάδες εργατικά “ατυχήματα”, που απαιτεί από τους σύγχρονους σκλάβους να ζουν για να παράγουν κέρδη για τα αφεντικά και να καταναλώνουν σκουπίδια. Η ασφυκτική αυτή πραγματικότητα είναι συστατικό στοιχείο του κόσμου της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, του κόσμου του κράτους και των αφεντικών που αναζητά διαρκώς στηρίγματα: Στον πλαστό διαχωρισμό των προλετάριων σε ντόπιους και ξένους και στην άγρια εκμετάλλευση των μεταναστών με την προώθηση του ρατσισμού και του εθνικισμού. Στην προβολή του καταναλωτισμού σαν αξία και όραμα. Στον κατακερματισμό των συλλογικών σημείων αναφοράς μέσω της εξατομίκευσης και του κοινωνικού κανιβαλισμού. Παράλληλα οι κομματικοί και συνδικαλιστές χειραγωγοί είτε αποσιωπούν τα εγκλήματα των αφεντικών και το ρόλο του κράτους είτε προσπαθούν να εκτονώσουν την κοινωνική και ταξική οργή με ελεγχόμενες διαμαρτυρίες που προτάσσουν τη διατήρηση προηγούμενων μορφών εκμετάλλευσης. Για αυτήν άλλωστε την προσπάθεια να διασφαλίσουν την ταξική ειρήνη και να διαιωνίσουν τον παρασιτικό τους ρόλο, οι ξεπουλημένοι εργατοπατέρες αναγορεύονται σε “ήρωες” από τους ειδικούς της χειραγώγησης, τα ΜΜΕ και την πολιτική εξουσία.
Ταυτόχρονα, η αναβάθμιση της κρατικής καταστολής με την επιβολή ενός Καθεστώτος Έκτακτης Ανάγκης, με την αστυνομοκρατία, την εξάπλωση των συστημάτων ελέγχου και παρακολούθησης, τους τρομονόμους, τις διώξεις και φυλακίσεις αγωνιστών, στοχεύει στην τρομοκράτηση όσων αντιστέκονται στα σχέδια του κράτους και των αφεντικών και στον έλεγχο των επαπειλούμενων ξεσπασμάτων της κοινωνικής και ταξικής αντίστασης. Ειδικότερα στους εργασιακούς χώρους η επιτήρηση και ο έλεγχος που στόχο έχουν τη διατήρηση της τάξης και ασφάλειας των αφεντικών, εντείνονται με κάμερες στους χώρους δουλειάς, με την ποινικοποίηση των απεργιών μέσω δικαστικών αποφάσεων και την απαξίωσή τους μέσω των ΜΜΕ, με την πρόκληση αντιαπεργιακών κινήσεων από “αγανακτισμένους πολίτες”, με την πολιτική επιστράτευση απεργών και τις επεμβάσεις των ΜΑΤ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη απεργία των ναυτεργατών όπου ο συνδυασμός της κρατικής καταστολής με την κομματική και συνδικαλιστική χειραγώγηση υπονόμευσαν την απεργία και οδήγησαν στη λήξη της, τη στιγμή ακριβώς που αυτή αποτελούσε σημείο αναφοράς ευρύτερης κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης επαπειλώντας απρόβλεπτες εξελίξεις. Η αντίσταση στους σύγχρονους όρους δουλείας δεν μπορεί παρά να στοχεύει στην ανατροπή εκείνων που την επιβάλλουν, το κράτος και τα αφεντικά.
ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ
ΜΕ ΤΟ ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Ανοιχτή συνέλευση αναρχικών – αντιεξουσιαστών,
Αθήνα, Μάρτης 2006
Σημ: To κείμενο αυτό μοιράστηκε κατά τη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Αθήνας με την 24ωρη εργατική απεργία της 15ης Μάρτη ΄06.
Την ίδια μέρα ένα μπλοκ 200 αναρχικών-αντιεξουσιαστών επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στο υπουργείο Εργασίας, προκαλώντας φθορές με πέτρες και κόκκινες μπογιές στην πρόσοψη και σε αυτοκίνητα του υπουργείου. Μετά την αποχώρησή τους, ένα άτομο συνελήφθη από διμοιρία των ΜΑΤ στην πλ. Κουμουνδούρου.
Την ίδια ώρα ένα άλλο μπλοκ 100 αναρχικών-αντιεξουσιαστών συμμετείχε στην απεργιακή πορεία που ανέβαινε την οδό Σταδίου. Μετά την επίθεση στο υπουργείο στην οδό Πειραιώς, διμοιρίες ΜΑΤ στη Σταδίου επιτέθηκαν απρόκλητα στο μπλοκ των αναρχικών και το μπλοκ της Εργατικής Εξουσίας, σε μια επιχείρηση τρομοκράτησης κι αντεκδίκησης, χτυπώντας και τραυματίζοντας αρκετούς διαδηλωτές.
Την ίδια μέρα έγινε στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας με μεγάλη συμμετοχή η μηχανοκίνητη διαδήλωση, των caballeros.
*