Μιλώντας για το διαβόητο αντικομμουνιστικό μνημόνιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που εξομοιώνει το ναζισμό και τον κομμουνισμό καταδικάζοντας ως τυραννικά τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, πρέπει να πούμε πως η καταδίκη κάθε μορφής ολοκληρωτισμού είναι υπόθεση των κοινωνικών-ταξικών αγώνων και όχι βέβαια των θεσμών και των μηχανισμών της ολοκληρωτικής δημοκρατίας προς επιβολή και αυτοεπιβεβαίωσή της. Και να προσθέσουμε πως είναι απαράδεκτο το λεγόμενο αντικομμουνιστικό μνημόνιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όχι μόνο γιατί θέτει σήμερα στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής τις οργανώσεις και τις κινήσεις που εξακολουθούν να αναφέρονται στον κομμουνισμό, αλλά και γιατί διαστρεβλώνοντας βάναυσα την ιστορία εξομοιώνει το ναζισμό και τον κομμουνισμό, δηλαδή αυτό που αποτέλεσε για εκατομμύρια ανθρώπους το όραμα της επανάστασης με την αντεπανάσταση.

Χωρίς διάθεση να δεχτούμε το παραμικρό άλλοθι για τα εγκλήματα που βαραίνουν την ανάμνηση της ΕΣΣΔ και γενικότερα τα καθεστώτα του “υπαρκτού σοσιαλισμού”, δεν πρέπει να δεχτούμε και οποιαδήποτε σύγχυση ανάμεσα στον κομμουνισμό με το ανθρωπιστικό, εξισωτικό και πανανθρώπινο περιεχόμενό του για το οποίο αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν μυριάδες γνήσιων αγωνιστών, με το φρικαλέο ναζισμό και τα αποτρόπαια προτάγματά του περί φυλετικής υπεροχής του (υπερ)ανθρώπου επάνω στον (υπ)άνθρωπο, για τον οποίο (επι)στρατεύθηκαν ανέκαθεν τα χειρότερα καθάρματα.

*