Πρόκειται για ενέργειες του ελληνικού κράτους που ευθυγραμμίζονται με τα κελεύσματα των ΗΠΑ και της Μ.Βρετανίας και έρχονται ως φυσική συνέπεια και υλοποίηση των υπερατλαντικών και ευρωπαϊκών συμφωνιών, καθώς και του νομικού και κατασταλτικού οπλοστασίου που συνεχώς αναβαθμίζεται, συμπεριλαμβάνοντας "αντι"τρομοκρατικούς νόμους, την έμμεση νομιμοποίηση των βασανιστηρίων ως μεθόδου απόσπασης πληροφοριών, τις διακρατικές δικαστικές συμφωνίες έκδοσης υπόπτων, το ευρωένταλμα σύλληψης, την ουσιαστική παύση χορήγησης πολιτικού ασύλου, τη συλλογή και επεξεργασία προσωπικών δεδομένων, την παρακολούθηση των τηλεφωνικών και ηλεκτρονικών επικοινωνιών, την εγκατάσταση οπτικοακουστικών συστημάτων παρακολούθησης σε δημόσιους χώρους. Ένα σύνολο δηλαδή αστυνομικών και δικαστικών εργαλείων του κράτους που παράλληλα με την προώθηση του ιδεολογήματος της ασφάλειας διαμορφώνει το Καθεστώς Έκτακτης Ανάγκης, ένα περιβάλλον τρόμου στις δυτικές κοινωνίες.

Οι απαγωγές μεταναστών στην ελληνική επικράτεια είναι μια ακόμα στιγμή της "αντι"τρομοκρατικής εκστρατείας στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών, που έχει τα χαρακτηριστικά γενικευμένης επίθεσης ενάντια στον εσωτερικό εχθρό έτσι όπως ορίζεται από το κράτος, το οποίο στοχοποιεί το σύνολο του πληθυσμού των μεταναστών και κάθε πολιτικό και κοινωνικό χώρο που αντιστέκεται στις επιβολές των κυρίαρχων.

Το οπλοστάσιο της κυριαρχίας αναβαθμίζεται από τις ΗΠΑ -ηγετική δύναμη της "αντι"τρομοκρατικής εκστρατείας- και συμπεριλαμβάνει βασανιστήρια ως "μοναδική μέθοδο απόσπασης ζωτικών πληροφοριών", και απαγωγές-μεταφορές υπόπτων ως "έκτακτες μεταφορές" (όπως χαρακτηρίστηκαν αντίστοιχα από το διευθυντή της CIA, Πόρτερ Γκρος). Η CIA πραγματοποιεί διαρκώς τέτοιες μεταφορές από το έδαφος του συνόλου των ευρωπαϊκών χωρών, πέραν του Ατλαντικού, ενώ παράλληλα οι ΗΠΑ διευρύνουν τον κύκλο των κολαστηρίων τύπου Αμπού Γκράιμπ και Γκουαντάναμο, τόσο σε χώρες της Βορ. Αφρικής και της Μέσης Ανατολής όσο και στο έδαφος της Ε.Ε. (βάσεις Κογκαλιτσεάνου στη Ρουμανία, Ζίντο Ζιμάνι στην Πολωνία, Ταζάρ στην Ουγγαρία, Τιφλίδα στη Γεωργία, Σκόδρα στην Αλβανία, Μπουργκάς στη Βουλγαρία, Μαρκουλέτιτς στη Μολδαβία, Μπόνστιλ στο Κόσοβο). Ο όρος του "αιχμαλώτου πολέμου" έχει αντικατασταθεί από αυτόν του "αιχμαλώτου μάχης" ώστε να απεγκλωβίζεται από την Σύμβαση της Γενεύης η μεταχείριση του κρατουμένου. "Θα συμπεριφερθούμε ανθρώπινα στους κρατούμενους, αλλά δεν τους αξίζει η μεταχείριση που προβλέπει η Σύμβαση της Γενεύης", δηλώνει ο Τζορτζ Μπους. Στο νομικό πλαίσιο των ΗΠΑ ο ορισμός των βασανιστηρίων αναδιατυπώθηκε το 2002 από τον υπουργό δικαιοσύνης Αλμπέρτο Γκονζάλες. Έτσι, σήμερα, βασανιστήρια χαρακτηρίζονται μόνο οι πράξεις που "επηρεάζουν ανεπανόρθωτα τη φυσική ακεραιότητα των φυλακισμένων".

Ο "αντι"τρομοκρατικός πόλεμος που έχει κηρύξει η κυριαρχία εξελίσσεται σε κάθε σημείο του πλανήτη με κάθε μέσο, και με σκοπό τον ολοκληρωτικό έλεγχο και την υποταγή τόσο των κοινωνιών της καπιταλιστικής περιφέρειας όσο και αυτών στο εσωτερικό της δύσης. Κι όσο ο πόλεμος εξελίσσεται διευρύνοντας τα μέτωπα στην περιφέρεια, αναπόφευκτα θα διευρύνονται και οι πολεμικές επιχειρήσεις στο εσωτερικό του καπιταλιστικού κόσμου.

Εξάλλου η νέα Σταυροφορία των δυτικών συμμάχων ονομάστηκε πλέον Μακρύς Πόλεμος, προσδιορίζοντας και την ολοκληρωτική του στόχευση.

*