Αργεντινή: ενάντια στην ΑLCA
Στις 3-11-2005 το κέντρο της πόλης Mar del Plata βρισκόταν σε κατάσταση πολιορκίας, μιας και ήταν περικυκλωμένο από σιδερένια κάγκελα τα οποία φυλάσσονταν από 8.000 αργεντινούς αστυνομικούς και 2.000 αμερικανούς πεζοναύτες και πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών. Η πρόσβαση σε αυτό ήταν δυνατή μόνο στους κατόχους ειδικών αδειών. Πλοία του αργεντίνικου πολεμικού ναυτικού περιπολούσαν στο λιμάνι και ιπτάμενα ραντάρ
και ελικόπτερα επιτηρούσαν την περιοχή από αέρος.Όλες αυτές οι δυνάμεις κινητοποιήθηκαν για την προστασία των ηγετών των χωρών της αμερικανικής ηπείρου οι οποίοι επρόκειτο να συναντηθούν την επομένη στα πλαίσια της 4ης συνδιάσκεψης για την δημιουργία της Ζώνης Ελεύθερου Εμπορίου της Αμερικής (ALCA).
Την ημέρα έναρξης των εργασιών της συνδιάσκεψης πραγματοποιήθηκε πορεία στην οποία συμμετείχαν δεκάδες χιλιάδες άτομα και κυριάρχησαν συνθήματα εναντίον της ALCA, του Μπους και του πολέμου στο Ιράκ. Μετά το τέλος της πορείας πάνω από 1.000 άτομα επέλεξαν να κινηθούν προς το κέντρο της πόλης αντί να “μαντρωθούν” στο στάδιο Mundalista και να ακούσουν τις ομιλίες του προέδρου της Βενεζουέλας Τσάβες και του Μαραντόνα(!) ενάντια στο ελεύθερο εμπόριο. Μόλις οι διαδηλωτές προσέγγισαν τα κάγκελα της αστυνομίας δέχτηκαν επίθεση με δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες από τους μπάτσους, και απάντησαν με πέτρες και μολότοφ. Οι συγκρούσεις κράτησαν αρκετές ώρες και κατά τη διάρκεια τους σημειώθηκαν επιθέσεις σε τράπεζες και αμερικανικές επιχειρήσεις.
Ταυτόχρονα, ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις απέκλεισαν τα κατειλημμένα πανεπιστήμια απαγορεύοντας την είσοδο σε αυτά. Κατά τη διάρκεια της ημέρας συνελήφθησαν 81 άτομα.
Την ίδια ημέρα διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε πολλές ακόμα πόλεις της Αργεντινής με μαζικότερη και δυναμικότερη αυτή στο Buenos Aires κατά την διάρκεια της οποίας ξέσπασαν εκτεταμένες συγκρούσεις ανάμεσα σε διαδηλωτές και την αστυνομία.
Τελικά η συνδιάσκεψη έληξε χωρίς να παρθεί κάποια απόφαση, εκτός από το ότι ανανεώθηκε το ραντεβού για το 2006, λόγω των διαφωνιών 5 χωρών (Βραζιλίας, Αργεντινής, Παραγουάης, Ουρουγουάης και Βενεζουέλας). Αυτό προβλήθηκε από την αριστερά ως μια μεγάλη νίκη απέναντι στον καπιταλισμό. Αυτό όμως που ξεχνούν να αναφέρουν είναι ότι η διαφωνία δεν ήταν επί της ίδιας της αρχής του ελεύθερου εμπορίου αλλά επί του χρόνου εφαρμογής του (“δεν υπάρχουν ακόμα οι απαραίτητες συνθήκες στο ημισφαίριο για να φτάσουμε σε μια συμφωνία ισορροπημένου και δίκαιου ελεύθερου εμπορίου”), αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά ότι δεν επιζητούν την ανατροπή του υπάρχοντος αλλά τη βελτίωσή του.
Απέναντι στους κυρίαρχους και τους συνοδοιπόρους τους στάθηκαν για άλλη μια φορά τα κομμάτια της κοινωνίας που παραμένουν ζωντανά και δυναμικά μακριά από πεφωτισμένες πρωτοπορίες και σωτήρες, επιλέγοντας την άμεση δράση ενάντια στα αφεντικά και τα σχέδιά τους.
ΘΝ.
*