Πέρασε ένας χρόνος σχεδόν από το θάνατο του Αραφάτ [4/11/04] και εννιά μήνες από την τετραμερή διάσκεψη κορυφής που διεξήχθη “υπό την αιγίδα” της υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ Κοντολίζα Ράις στο Σαρμ Ελ Σέιχ της Αιγύπτου [8/2/05], με τη συμμετοχή του ισραηλινού πρωθυπουργού Αριέλ Σαρόν, του παλαιστίνιου προέδρου Μαχμούντ Αμπάς, του αιγύπτιου πρόεδρου Μουμπάρακ και του βασιλιά της Ιορδανίας Αμπντάλα. Ήταν τότε που ο Αμπάς δήλωσε πως συμφώνησε με τον Σαρόν να σταματήσουν αμοιβαία κάθε πράξη βίας κατά των απανταχού ισραηλινών και παλαιστινίων, και πρόσθεσε: "Η ηρεμία που θα γνωρίσουν τα εδάφη μας από σήμερα σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας εποχής, μια αρχή για την ειρήνη και την ελπίδα..."

Η αναδίπλωση λοιπόν από τη Λωρίδα της Γάζας αποτελούσε μια απαγκίστρωση από το ελάσσον χάριν του μείζονος δηλ. την επίταση της πολιτικής της προσάρτησης και της εθνοκάθαρσης στη Δυτ. Όχθη, με αιχμή της πολιτικής αυτής το λεγόμενο Τείχος Ασφαλείας, το οποίο σε πρώτη φάση προορίζεται να φθάσει σε μήκος τα 670 χλμ. θέτοντας σε μόνιμο κλοιό τη Δυτική Όχθη, αποκλείοντας τις πόλεις και τα χωριά, απαλλοτριώνοντας και αποσπώντας νέα εδάφη, εγκλωβίζοντας πληθυσμούς. Κι ενώ λοιπόν εξελισσόταν η περιπετειώδης διάλυση των ισραηλινών οικισμών στη Λωρίδα της Γάζας και η αντικατάσταση των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής από τις δυνάμεις ασφαλείας της Παλαιστινιακής Αρχής, στη Δυτική Όχθη συνεχιζόταν απρόσκοπτα κι εντατικά η οικοδόμηση του Τείχους.

Σε μεγάλο μέρος του, το γιγαντιαίο Τείχος έχει ήδη υψωθεί κυρίως στο βορά της Δυτ. Όχθης και την περιοχή της Ιερουσαλήμ, προσαρτώντας νέα εδάφη στο Ισραήλ και δημιουργώντας μια νέα κατηγορία δεκάδων χιλιάδων παλαιστινίων προσφύγων. Εκείνων που βρέθηκαν να ζουν εγκλωβισμένοι στα αποκλεισμένα εδάφη ανάμεσα στη ‘’πράσινη γραμμή’’ της ανακωχής του 1967 και το Τείχος. Οι πρώτοι μετατοπισμένοι ξεπερνούν ήδη τα 10.000 άτομα ενώ στην περιοχή της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, στην οποία εξελίσσεται μια μακροχρόνια πολιτική εθνοκάθαρσης, έχουν αποκλειστεί 50.000 παλαιστίνιοι κι αναμένεται ότι θα αναγκαστούν να μεταφερθούν στην Δυτ. Όχθη.

Με την ολοκλήρωσή του, το Τείχος θα κατακερματίζει τα εναπομείναντα παλαιστινιακά εδάφη, χωρίζοντάς τα σε τρεις απομονωμένες ζώνες, ένα είδος αυτοδιοικούμενων καντονίων, κατά το πρότυπο των “μπαντουστάν” του νοτιοαφρικανικού απαρτχάιντ. Αυτά τα τρία “μπαντουστάν”, κυκλωμένα από τους οικισμούς-φρούρια και το Τείχος, μαζί με το γκέτο της Λωρίδας της Γάζας είναι ό,τι “καλύτερο“ επιφυλάσσει το Ισραήλ στους παλαιστίνιους. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο νοτιοαφρικανός Τζ. Ντάγκαρτ, ειδικός εισηγητής στην 60ή Γ.Σ. του ΟΗΕ για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην κατεχόμενη Παλαιστίνη, χαρακτήρισε το καθεστώς διαβίωσής τους ως απαρτχάιντ ‘’χειρότερο από εκείνο που υπήρχε κάποτε στη Νότια Αφρική’’!

Το 42% του πληθυσμού των 3,8 εκατομμυρίων παλαιστινίων που ζουν στη Δυτ. Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας είναι πρόσφυγες και ζουν σε καταυλισμούς, και το μεγαλύτερο μέρος του συνολικού πληθυσμού ζει κάτω από τα όρια της απόλυτης φτώχειας, κατορθώνοντας να επιβιώνει χάρη σε ανθρωπιστική βοήθεια από το εξωτερικό. Να προστεθεί πως η συντριπτική πλειοψηφία των παλαιστινίων στα κατεχόμενα και τα αυτοδιοικούμενα εδάφη δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό καθώς οι ισραηλινές επιδρομές και οι βομβαρδισμοί έχουν καταστρέψει συστηματικά το μεγαλύτερο μέρος των υποδομών.

Πρόκειται για τις συνέπειες ενός μακροχρόνιου ολοκληρωτικού πολέμου του Ισραήλ και των διεθνών συμμάχων του ώστε η καταστροφή του παλαιστινιακού λαού να τον αναγκάσει να εγκαταλείψει την αντίσταση στην κατοχή, στην κυριαρχία του Ισραήλ και στους σχεδιασμούς για τη γεωπολιτική αναμόρφωση στην περιοχή.

*