Το τελευταίο διάστημα το ιταλικό κράτος εξαπέλυσε μια ακόμα μαζική κατασταλτική επιχείρηση -που ονομάστηκε "επιχείρηση Θερβάντες"- εναντίον αναρχικών αγωνιστών, με 190 έρευνες σε σπίτια, καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενα στέκια σε όλη τη χώρα, και 22 συλλήψεις συντρόφων, 13 από τους οποίους προφυλακίστηκαν ενώ οι υπόλοιποι τέθηκαν σε κατ'οίκον περιορισμό. Ταυτόχρονα ασκήθηκαν δεκάδες διώξεις με την κατηγορία της "ανατρεπτικής ένωσης".

Πρόκειται για την ποινικοποίηση κάθε πτυχής των αναρχικών δραστηριοτήτων στο όνομα της "αντι"τρομοκρατίας, με βάση ένα κατασταλτικό θεώρημα που έχει χρησιμοποιηθεί και στο παρελθόν από το ιταλικό κράτος (υπόθεση Marini) οδηγώντας δεκάδες αναρχικούς στις φυλακές ή σε πολύχρονες ομηρίες. Σύμφωνα με αυτό το θεώρημα, εγχειρήματα αντιπληροφόρησης, καταλήψεις στέγης και κοινωνικά κέντρα, πρωτοβουλίες αλληλεγγύης σε μετανάστες ή κρατούμενους αγωνιστές, πορείες, συγκρούσεις στους δρόμους ή συμβολικές ενέργειες άμεσης δράσης, και γενικά κάθε πράξη και κάθε μορφή του αντιεξουσιαστικού αγώνα αποτελεί τμήμα ενός κεντρικού "ανατρεπτικού σχεδιασμού" με απώτερο σκοπό την "τρομοκρατική δράση".

Έτσι, οι διώξεις που ασκούνται τώρα σε βάρος αναρχικών στην Ιταλία αφορούν βομβιστικές επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα από την εποχή της συνόδου του G8 στη Γένοβα και τη δολοφονία του Κάρλο Τζουλιάνι το 2001, όπως και κατηγορίες για την αποστολή παγιδευμένων επιστολών σε αξιωματούχους της Ε.Ε. το 2004. Ταυτόχρονα, στις ίδιες δικογραφίες περιλαμβάνεται η κατηγορία της "ανατρεπτικής προπαγάνδας" για την έκδοση του δελτίου του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού, όπου δημοσιεύονται γράμματα φυλακισμένων αγωνιστών από πολλές χώρες, όπως και κείμενα αλληλεγγύης και αντιπληροφόρησης σχετικά με δίκες, αγώνες μέσα στις φυλακές κ.α. Η έκδοση αυτού του δελτίου απαγορεύτηκε και η ιστοσελίδα του σφραγίστηκε από τις αστυνομικές αρχές. Τέλος, ποινικοποιείται η αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες, και ο αγώνας ενάντια στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου κρατούνται, με την άσκηση διώξεων σε αναρχικούς ακόμα και για "υποκίνηση" των κρατούμενων μεταναστών σε εξέγερση.

Συγκεκριμένα, στις 12 Μάη, στο Λέτσε συνελήφθησαν οι Saverio Pellegrino, Salvatore Signore και Cristian Paladini, οι οποίοι προφυλακίστηκαν, και δύο συντρόφισσες, οι Μarina και Analisa, που τέθηκαν σε κατ' οίκον περιορισμό. Έρευνες σε σπίτια έγιναν σε αρκετές πόλεις και ασκήθηκαν διώξεις σε 13 αναρχικούς. Οι πέντε συλληφθέντες δραστηριοποιούνται στον αγώνα ενάντια στο κέντρο κράτησης μεταναστών "Regina Pacis" του Λέτσε, που διευθύνεται από οργάνωση της καθολικής εκκλησίας. Οι πράξεις που τους αποδίδονται είναι: εμπρησμός του καθεδρικού ναού, επίθεση με μολότοφ στην κατοικία του διευθυντή του κέντρου, εμπρησμοί σε ΑΤΜ της τράπεζας BancaIntesa που διαχειρίζεται τους λογαριασμούς του ιδρύματος, και "υποκίνηση" των μεταναστών σε εξέγερση. Στο κατηγορητήριο συμπεριλαμβάνονται "επιθέσεις" με μπογιές σε καταστήματα της Benetton -εταιρείας που βρίσκεται στο στόχαστρο ακτιβιστών για την καταπάτηση ιθαγενικών εδαφών των Μαπούτσε στη Χιλή- και σαμποτάζ σε αντλίες καυσίμων της ΕSSO, εταιρείας που προμηθεύει τα στρατεύματα στο Ιράκ.

Στις 19 Μάη, συνελήφθησαν στη Σαρδηνία 7 αναρχικοί, ενώ έγιναν έρευνες σε αρκετές ακόμα πόλεις στα πλαίσια δικαστικής έρευνας για την αποστολή βόμβας σε στρατώνα των καραμπινιέρων το 2003 και τον εμπρησμό εκλογικού κέντρου του κυβερνώντος κόμματος Forza Italia, τον Ιούνη του 2004. Οι συλληφθέντες κατηγορούνται "ως μέλη ή συμπαθούντες" του Κέντρου Αναρχικών Μελετών FRARIA του Κάλιαρι και τέθηκαν σε κατ'οίκον περιορισμό. Σε 26 ακόμα συντρόφους ασκήθηκαν διώξεις για "ανατρεπτική ένωση", "προπαγάνδα και εξύμνηση ανατρεπτικών πράξεων" κ.α.

Στις 26 Μάη έγιναν αστυνομικές επιχειρήσεις από το βορρά ως το νότο της χώρας, με εντολή της εισαγγελίας της Μπολόνια και της Ρώμης, με αποτέλεσμα 110 εισβολές σε σπίτια αναρχικών και 10 συλλήψεις. Από την εισαγγελία της Μπολόνια ασκήθηκε δίωξη σε 21 άτομα για "ανατρεπτική ένωση με σκοπό την τρομοκρατία", και 7 σύντροφοι (Lucia Rippa, Mattia Bertoni, Elsa Caroli, Teo Tavernese, Marco Foresto, Danilo Cremonese, Valentina Speziale) προφυλακίστηκαν κατηγορούμενοι για συμμετοχή σε οργάνωση που έχει αναλάβει την ευθύνη για βομβιστικές επιθέσεις. Όλοι βαρύνονταν με την κατηγορία της "ανατρεπτικής προπαγάνδας" για την έκδοση του δελτίου του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού. Από την εισαγγελία της Ρώμης -στα πλαίσια της έρευνας για βομβιστικές επιθέσεις σε υπηρεσίες του υπουργείου δικαιοσύνης στο Βιτέρμπο, αλλά και για τη λεηλασία ενός καταστήματος McDonald's μετά το τέλος διαδήλωσης το 1999 (!) - δόθηκε εντολή για τη σύλληψη 5 συντρόφων: των Stefano Del Moro, Massimo Leonardi και Claudia Cospito, που οδηγήθηκαν στη φυλακή, και των D. Cremonese και V. Speziale, για τους οποίους ένταλμα σύλληψης υπήρχε και από τη Μπολόνια. (Στις 11 Ιούνη, με απόφαση της εισαγγελίας της Μπολόνια απελευθερώθηκαν οι Lucia, Mattia, Elsa, Teo και Marco).

Την ίδια χρονική περίοδο όπου μεγάλο μέρος του αναρχικού κινήματος βρίσκεται στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής, σημειώθηκαν επιθέσεις φασιστών σε καταλήψεις και κοινωνικά κέντρα στο Τορίνο και τη Ρώμη. (Να σημειωθεί επίσης ότι πρόσφατα, την 1η Ιούνη, το κακουργιοδικείο της Μπολόνια καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη τους αγωνιστές Νάντια Ντεσντεμόνα Λιότσε, Ρομπέρτο Μοράντι, Μάρκο Μετζασάλμα, Ντιάνα Μπιεφάρι Μελάτζι και Σιμόνε Μποκατσίνι ως μέλη των Νέων Ερυθρών Ταξιαρχιών).

Στην Ιταλία τίθεται σε εφαρμογή ένα κατασταλτικό σχέδιο που απορρέει από την αναβάθμιση της κρατικής τρομοκρατίας σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό χώρο, και από αυτή την άποψη δοκιμάζεται για να επαναληφθεί και αλλού. Εξάλλου, τα τελευταία χρόνια, με την ανάπτυξη δυναμικών αντιστάσεων "από τα κάτω" ενάντια στην παγκοσμιοποίηση της κυριαρχίας και τα εξεγερτικά γεγονότα στην Πράγα, τη Γένοβα, τη Θεσσαλονίκη κ.α., τη διεθνιστική αλληλεγγύη σε κρατούμενους αγωνιστές και με τους ευρύτερους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες ενάντια στην Ευρώπη-Φρούριο και Φυλακή, οι αναρχικοί βρίσκονται διαρκώς στο στόχαστρο των ευρωπαϊκών μηχανισμών καταστολής. Συγκεκριμένα, οι διακρατικές αστυνομικές και δικαστικές αρχές Europol και Eurojust, με συνεχείς εκθέσεις τους που υιοθετούνται από το συμβούλιο της Ε.Ε., έχουν στήσει ένα σενάριο περί δικτύων "αναρχικής τρομοκρατίας", επικεντρώνοντας σε χώρες όπως η Ιταλία, η Ελλάδα και η Ισπανία που αναφέρονται ως "μεσογειακό αναρχικό τρίγωνο".

Στις 25 Ιούνη στη Βαρκελώνη, η ισπανική αστυνομία επιτέθηκε σε πορεία αλληλεγγύης στους διωκόμενους ιταλούς αναρχικούς. Εφτά σύντροφοι συνελήφθησαν: Δύο ανήλικοι ισπανοί που απελευθερώθηκαν άμεσα αφού πρώτα τους αποδόθηκαν κατηγορίες, μια χιλιάνη και ένας έλληνας στους οποίους επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι μέχρι τη δίκη -απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, υποχρεωτική παρουσία στα δικαστήρια μια φορά την εβδομάδα- και τρεις ακόμα αναρχικοί (μια τσέχα, ένας ιταλός και άλλος ένας έλληνας) οι οποίοι προφυλακίστηκαν, με βαριές κατηγορίες για τις συγκρούσεις που ξέσπασαν με τις κατασταλτικές δυνάμεις μετά τη διάλυση της πορείας. Στις 7 Ιούλη αποφυλακίστηκε η συντρόφισσα από την Τσεχία και ο σύντροφος από την Ελλάδα -ο τελευταίος με χρηματική εγγύηση 3.000 ευρώ και με περιοριστικούς όρους- ενώ απορρίφθηκε η αίτηση αποφυλάκισης του ιταλού αναρχικού Alberto Bettini, o oποίος εξακολουθεί να κρατείται στις φυλακές Modelo της Βαρκελώνης.

Στον ελλαδικό χώρο, και πάλι με αιχμή την "αντι"τρομοκρατία, τα όπλα της κρατικής καταστολής σημαδεύουν τους αναρχικούς-αντιεξουσιαστές, με στόχο την εξουδετέρωσή τους και τον εκφοβισμό όλης της κοινωνίας. Με τη βοήθεια των ΜΜΕ, κάθε πράξη αντίστασης που ανταγωνίζεται την κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα εγγράφεται στη σφαίρα της "τρομοκρατίας" για να υπαχθεί στο νέο ολοκληρωτικό θεσμικό πλαίσιο και να παταχθεί με τη μέγιστη δυνατή συναίνεση. Η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους και τους διωκόμενους αγωνιστές, ο αγώνας ενάντια στα "λευκά" ή "κανονικά" κελιά, τους τρομονόμους και τα έκτακτα στρατοδικεία, οι πράξεις κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης ενάντια στα βασανιστήρια και τις απελάσεις μεταναστών, τις δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, την αστυνομοκρατία και τον κοινωνικό έλεγχο παρουσιάζονται ως "προθάλαμος της τρομοκρατίας". Στα πλαίσια της επιχείρησης εγκληματοποίησης του αντιεξουσιαστικού αγώνα εντάσσεται και η πρόσφατη προβοκάτσια των κρατικών μηχανισμών καταστολής και προπαγάνδας, περί χειροβομβίδας που δήθεν έριξαν αναρχικοί εναντίον των ΜΑΤ σε συγκέντρωση έξω από την Ασφάλεια, μετά την αντιφασιστική-αντικρατική διαδήλωση της 19ης Μάη που κάλεσαν αναρχικές συλλογικότητες και στην οποία συμμετείχαν 2.500 άνθρωποι, τις συγκρούσεις με τις αστυνομικές δυνάμεις το ίδιο βράδυ στα Εξάρχεια και το πογκρόμ προσαγωγών και συλλήψεων που ακολούθησε.

Η ένταση της "αντιτρομοκρατικής" εκστρατείας σε διεθνές επίπεδο, οι διώξεις και οι φυλακίσεις αγωνιστών, η επιβολή ενός Καθεστώτος Έκτακτης Ανάγκης, παράλληλα με τη γενικευμένη αστυνομοκρατία, την επιτήρηση και τον κοινωνικό έλεγχο, δεν μπορούν να σώσουν το κράτος και τα αφεντικά από αυτό που φοβούνται: Την εξέγερση των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων ανθρώπων σε κάθε γωνιά της γης.

*