ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΟΥ G8 ΣΤΗ ΣΚΩΤΙΑ (ΙΟΥΛΗΣ 2
005)
"Από μια θέση απόλυτης απόρριψης της κρατικής σοσιαλιστικής αριστεράς, της ιεραρχικής οργάνωσης και του ρεφορμισμού, καλούμε σε μια ενεργητική και μαχητική απάντηση στη σύνοδο του G8...
Σε μια εποχή έντασης της καταστολής, πρέπει να καταφέρουμε να μετατρέψουμε τις ιδέες μας σε δράση, περνώντας από την άμυνα στην ενεργητική αντίσταση. Είναι επιτακτικό να δημιουργήσουμε αποτελεσματικά δίκτυα, άτυπα και αυτοοργανωμένα, που θα δρουν στη βάση της επιθυμίας μας να σπάσουμε τη σιωπή μέσα στην Ε.Ε., να καταστρέψουμε τη νεοφιλελεύθερη φαντασίωση μιας ενοποιημένης ελεύθερης αγοράς.
Οι δυνάμεις του Κράτους και του Κεφάλαιου, αναγνωρίζοντας την επιρροή των κοινωνικών κινημάτων, μετατρέπουν ολόκληρες περιοχές σε ζώνες απόλυτης επιτήρησης και χρησιμοποιούν τις αστυνομικές μονάδες τους για να διώκουν και να βασανίζουν ανθρώπους. Τα τεχνολογικά μέσα ελέγχου χρησιμοποιούνται περισσότερο από ποτέ και εξαπλώνονται πέρα από τα όνειρα οποιασδήποτε δικτατορίας του 20ού αιώνα.
Το Κράτος καταδικάζει ανθρώπους σε αβάσταχτες ποινές φυλάκισης και προσπαθεί να καταστείλει κάθε σκέψη που αμφισβητεί το κυρίαρχο... Ο αυξανόμενος αριθμός συλλήψεων αγωνιστών από τα κοινωνικά κινήματα συμβαδίζει με τα αυξανόμενα ψέματα των υποστηρικτών της παγκοσμιοποίησης. Ενώ εκείνοι επιχειρούν να μετατρέψουν την αντίστασή μας σε διάλογο, εμείς ξέρουμε πως αν δεν καταστραφεί ο καπιταλισμός, θα καταστραφούν οι ανθρώπινες κοινωνίες και η φύση.
Πρέπει να επιτεθούμε στους θεσμούς του καπιταλισμού και της ιεραρχίας, όχι μόνο στις διεθνείς οικονομικές και πολιτικές συνόδους, αλλά διαρκώς. Όταν διαλύονται τα σύνορα που χωρίζουν τους αναρχικούς και τους αντικαπιταλιστές από άλλους εξεγερμένους, τότε δημιουργείται μια κατάσταση που το Κράτος φοβάται: Μια κατάσταση που μπορεί να εκραγεί με τρόπους για τους οποίους το Κράτος και οι μηχανισμοί του δεν μπορούν να προετοιμαστούν, με τρόπους απέναντι στους οποίους δεν μπορούν να αμυνθούν. Με την αυτοοργάνωση, τις παρεμβάσεις μας, την καταστροφή καπιταλιστικών στόχων και την άμεση δράση, στοχεύουμε να φτάσουμε σε αυτό
το σημείο! Στόχος μας είναι η συνολική καταστροφή του καπιταλιστικού συστήματος, όλων των τραπεζών, των οικονομικών επιχειρήσεων, των φυλακών, των δικαστηρίων, της ιδιοκτησίας, των πολιτικών και των αστυνομικών δυνάμεων.Αλληλεγγύη σε όλους τους αυτόνομους / αναρχικούς αγωνιστές και τους πολιτικούς κρατούμενους σε όλο τον κόσμο."
Με αυτά τα λόγια, ενόψει της συνόδου του G8 στη Σκωτία (6-8 Ιούλη 2005), αναρχικοί από τη Βρετανία, επιχείρησαν να σκιαγραφήσουν ένα συλλογικό έδαφος ρήξης τόσο με ό,τι αντιπροσωπεύει η διεθνής συμμορία των 8 ισχυρότερων κρατών του πλανήτη, όσο και με το αντιδραστικό μόρφωμα των ΜΚΟ και των ρεφορμιστικών οργανώσεων.
Η δημιουργία ενός κάμπινγκ από την ανοιχτή συλλογικότητα Dissent! στην περιοχή του Στέρλιγκ, έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς αναρχικούς, αντιεξουσιαστές και αυτόνομους διαδηλωτές, που χωρίστηκαν σε μικρές ομάδες, να οργανώσουν στις 6 Ιούλη αποκλεισμούς των αυτοκινητόδρομων που οδηγούσαν στο, απομακρυσμένο από τα αστικά κέντρα, πολυτελές θέρετρο του Γκλενήγκλς όπου πραγματοποιήθηκε η σύνοδος των 8. Επιπλέον μερικές εκατοντάδες διαδηλωτών σχημάτισαν μαύρο μπλοκ ώστε να λειτουργήσουν ως αντιπερισπασμός, βοηθώντας τις μικρότερες ομάδες που είχαν αναλάβει τους αποκλεισμούς, και εκεί δεν έλειψαν οι αψιμαχίες με την αστυνομία. Στο Εδιμβούργο και τη Γλασκώβη ο κλοιός της καταστολής έγινε ορατός από τις πρώτες μέρες, όταν κατά τη διάρκεια της πορείας του Make Poverty History στις 2 Ιούλη, μια αυτόνομη αναρχική πορεία 200 ατόμων περικυκλώθηκε και ακινητοποιήθηκε αμέσως από την αστυνομία που προχώρησε στην καταγραφή και τη φωτογράφηση των διαδηλωτών. Το ίδιο κλίμα συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες, όπου έγιναν συνολικά 700 συλλήψεις. Ενώ μετά τις εκρήξεις στο μετρό του Λονδίνου στις 7 Ιούλη, οι κινητοποιήσεις επισκιάστηκαν και μέσα σε
καθεστώς "έκτακτης ανάκγης" έληξαν πρόωρα.Τα γεγονότα αντίστασης στη Σκωτία ήταν περιορισμένα συγκριτικά με το παρελθόν αλλά σημαντικά, καθώς ανέδειξαν για άλλη μια φορά τα ζητήματα και τις προκλήσεις για το ριζοσπαστικό κομμάτι του κινήματος ενάντια στην παγκοσμιοποίηση της κυριαρχίας:
- Την ανάπτυξη του αγώνα μέσα σε συνθήκες έντασης και θεσμοποίησης της καταστολής, που στοχεύει επιλεκτικά στο χώρο της ριζοσπαστικής αντίστασης (οι υπηρεσίες της Ε.Ε. αποκαλούν εκδηλώσεις "αναρχικής τρομοκρατίας" εξεγερτικά γεγονότα όπως αυτά στη Γένοβα και τη Θεσσαλονίκη), προσδοκώντας την απομόνωσή της.
- Την ανάγκη ενός αντίπαλου δέους στις προσπάθειες της ρεφορμιστικής διεθνούς για τον εγκλωβισμό του αγώνα σε μια "ρεαλιστική πρόταση" συνδιαλλαγής με τους κυρίαρχους αλλά και την αντικατάστασή του από φιλανθρωπικά γκαλά, όπως αυτά που οργανώθηκαν ενόψει της συνόδου του G8 με το σύνθημα "Make Poverty History-Κάντε τη Φτώχεια Παρελθόν" από ΜΚΟ και πολυεθνικές για τη "σωτηρία" των φτωχών του πλανήτη.
- Tη σημασία της δημιουργίας δικτύων επικοινωνίας και συντονισμού των αντιστάσεων από τα κάτω, που να υπερβαίνουν τις στιγμές των διεθνών συναντήσεων στις συνόδους, να επεξεργάζονται τις εμπειρίες αγώνα και να τροφοδοτούν τόσο τη συνέχιση της εξεγερτικής δράσης, όσο και την εξάπλωση του κύματος της αντίστασης μέσα στο περιβάλλον των στρατιωτικοποιημένων κοινωνιών της εμπόλεμης Δύσης, όπου ο φόβος και η συναίνεση δεν μπορούν να κρύψουν την ωμή πραγματικότητα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης που αποτελούν καθημερινότητα για χιλιάδες ανθρώπους, ντόπιους και μετανάστες.
solidaria
*