Η δεύτερη λεγόμενη "δίκη του Ε.Λ.Α." που ξεκίνησε στις 7 Φλεβάρη στις φυλακές Κορυδαλλού, με κατηγορούμενους 5 υποτιθέμενα μέλη του Ε.Λ.Α., που αρνούνται από την αρχή της δίωξής τους κάθε συμμετοχή στην οργάνωση, και τον Χ. Τσιγαρίδα που έχει αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή του μέχρι το 1990, πλησιάζει στο τέλος της.

Οι Κ. Αγαπίου, Ε. Αθανασάκη και Α. Κανάς -ήδη καταδικασθέντες για συμμετοχή στον Ε.Λ.Α. και έγκλειστοι στον Κορυδαλλό, ο Χ. Τσιγαρίδας, επίσης καταδικασμένος από την 1η δίκη, ο οποίος έχει αποφυλακιστεί λόγω σοβαρού προβλήματος υγείας, ο Μ. Κασίμης, που αθωώθηκε τελεσίδικα στην προηγούμενη δίκη για την κατηγορία της συμμετοχής στον Ε.Λ.Α. και ο Γ. Σερίφης που σύρεται για μια ακόμη φορά στα δικαστήρια με βάση την όψιμη "αναγνώρισή" του από τον ψευδομάρτυρα Κορωναίο- κλήθηκαν να δικαστούν για 10 βομβιστικές ενέργειες που αποδίδονται στον Ε.Λ.Α. και οι οποίες δεν συμπεριλαμβάνονταν στην πρώτη δίκη.

Όλο αυτό το τρομο-σκηνικό του παραλόγου -όπου δικάζουν προεπιλεγμένοι δικαστές σε ρόλο έκτακτου στρατοδικείου (ενώ οι συνάδελφοί τους που στελέχωσαν τα προηγούμενα ειδικά δικαστήρια για τις υποθέσεις της 17Ν και του Ε.Λ.Α. έχουν ήδη ανταμειφθεί με προαγωγές για τις καταδικαστικές αποφάσεις που εξέδωσαν), όπου εφαρμόζεται ο τρομονόμος ώστε να επιτυγχάνονται καταδίκες χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο, όπου παρελαύνουν ανενόχλητοι κατασκευασμένοι μάρτυρες, και όπου η απουσία δημοσιότητας, έτσι όπως επιβάλλεται από τη διεξαγωγή της δίκης μέσα σε αίθουσα των φυλακών, συμβαδίζει με το καλλιεργημένο από την κρατική προπαγάνδα κλίμα τρομοϋστερίας- δεν στοχεύει να συνθλίψει μόνο τους συγκεκριμένους ανθρώπους που βρίσκονται αυτή τη στιγμή κατηγορούμενοι.

Είναι ένα σκηνικό μέσα από το οποίο επιχειρείται η εδραίωση του Καθεστώτος Έκτακτης Ανάγκης -των τρομονόμων, των έκτακτων στρατοδικείων, των λευκών κελιών, της αστυνομοκρατίας και του ελέγχου-, ο εκφοβισμός των αγωνιζόμενων και όλης της κοινωνίας. Η εφαρμογή της αρχής της "συλλογικής ευθύνης" -που εγκαινιάστηκε για τη σύγχρονη πραγματικότητα στις τρομοδίκες του Κορυδαλλού- πάνω στους συλληφθέντες του αστυνομικού πογκρόμ της 19ης Μάη, στους οποίους αποδίδονται κακουργήματα με βάση τη συμμετοχή τους στην αντιφασιστική πορεία, είναι μόνο ένα παράδειγμα της γενίκευσης των "αντι"τρομοκρατικών δογμάτων που χρησιμοποιούνται για την πάταξη κάθε έκφρασης των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων.

Απέναντι στην “αντι”τρομοκρατική εκστρατεία του κράτους που απλώνει τη σκιά της σε όλη την κοινωνία, δεν υπάρχουν περιθώρια σιωπής και αδιαφορίας.