Απέναντι στην εντεινόμενη κινηματική δράση των αναρχικών σε μια σειρά από μέτωπα του κοινωνικού και ταξικού πολέμου, και απέναντι στην αυξανόμενη διεισδυτικότητα των αντιεξουσιαστικών προταγμάτων αγώνα, το κράτος εντείνει τις προκλήσεις και τις επιθέσεις του: Παρακρατικές συμμορίες χτυπούν αγωνιστές, μετανάστες και αυτοοργανωμένους χώρους, στις 10 Μάη, μετά τη λήξη της αναρχικής πορείας για την Πρωτομαγιά, αστυνομικός πυροβολεί εναντίον συντρόφων στο Πολυτεχνείο, και στις 19 Μάη εξαπολύεται πογκρόμ συλλήψεων στα κατεχόμενα Εξάρχεια από τα "τάγματα εφόδου" της δημοκρατίας, μετά την αντιφασιστική-αντικρατική πορεία.

Σε αυτή την πορεία που κάλεσαν αναρχικές και αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες, συμμετείχαν 2.500 διαδηλωτές, πλημμυρίζοντας τους κεντρικούς δρόμους της πόλης με συνθήματα ενάντια στους φασίστες και τους ένστολους δολοφόνους, ενάντια στον εθνικισμό και την καταστολή, συνθήματα αλληλεγγύης στους μετανάστες και τους φυλακισμένους αγωνιστές, καταδεικνύοντας την αποτυχία του κράτους να καταπνίξει τους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες.

Οι ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ που έχουν τεθεί σε ετοιμότητα, δεν πλησιάζουν. Μετά τη λήξη της πορείας στα Προπύλαια, ένας αριθμός διαδηλωτών αποχωρεί προς τα Εξάρχεια, μια περιοχή που η στρατιωτικοποίησή της έχει ουσιαστικά εξαγγελθεί από τα φερέφωνα του κράτους -ΜΜΕ. Εκεί ξεσπούν συγκρούσεις με διμοιρίες των ΜΑΤ που πνίγουν τους δρόμους στα δακρυγόνα.

Όταν οι οδομαχίες έχουν πια από ώρα λάβει τέλος, ο κρατικός μηχανισμός δίνει εντολή για πογκρόμ συλλήψεων, εφόδους σε καφενεία και εισβολές σε σπίτια συντρόφων. Οι μπάτσοι, λυσσασμένοι που δεν μπόρεσαν να χτυπήσουν την πορεία, ξυλοκοπούν και συλλαμβάνουν ανθρώπους που βρίσκονται στο λόφο του Στρέφη και τους γύρω δρόμους. Ακολουθεί εισβολή ΜΑΤ και ασφαλιτών σε δύο καφετέριες και η προσαγωγή όλων όσων ήταν μέσα σε αυτές. Σε πολλούς φορτώνονται από ΜΑΤατζήδες σακίδια και αντικείμενα, με την απειλή ξυλοδαρμού όταν αρνούνται. Συνολικά, 140 άτομα οδηγούνται στην Ασφάλεια, όπου "φακελώνονται". Αργά τη νύχτα, 200 περίπου σύντροφοι και συντρόφισσες συγκεντρώνονται έξω από το κτίριο, δίνοντας μια άμεση απάντηση στις συλλήψεις και την αστυνομική κατοχή. Η αυθόρμητη συγκέντρωση αλληλεγγύης διαλύεται κάτω από καταιγισμό χημικών και ανθρωποκυνηγητό.

Τελικά, σε 19 άτομα αποδίδεται ένα κατασκευασμένο από την αστυνομία κατηγορητήριο, και την επόμενη μέρα, στις 20/5, οδηγούνται στα δικαστήρια, όπου και πάλι έχουν συγκεντρωθεί δεκάδες αλληλέγγυοι. Έξι από τους συλληφθέντες βαρύνονται με πλημμελήματα και αφήνονται ελεύθεροι, ενώ σε 13 αποδίδονται, εκτός από πλημμελήματα, τα κακουργήματα του "εμπρησμού" και της "παράβασης του νόμου περί εκρηκτικών".

Η δικαστική καταστολή ακολουθεί την αστυνομική αγριότητα. Με βάση το τρομο-δόγμα της "συλλογικής ευθύνης", σε 13 ανθρώπους που έχουν συλληφθεί σε διαφορετικά σημεία, είτε στο λόφο του Στρέφη είτε μέσα στην καφετέρια της οδού Μεθώνης, αρκετή ώρα μετά τη λήξη των συγκρούσεων, αποδίδεται ένα ενιαίο κατηγορητήριο, για όλες τις πράξεις που συνέβησαν στα Εξάρχεια. Το μοναδικά "αποδεικτικά" στοιχεία είναι κατασκευασμένες μαρτυρίες των ΜΑΤατζήδων που έκαναν τις συλλήψεις, ενώ η εισαγγελέας που χειρίζεται την υπόθεση δηλώνει πως το γεγονός της συμμετοχής στην αντιφασιστική πορεία είναι αρκετό ώστε να θεμελιώσει τη δίωξη για τα συγκεκριμένα κακουργήματα.

Τη νύχτα της 19ης Μάη, το κράτος εξαπέλυσε μια κατασταλτική επιχείρηση επίδειξης πυγμής και αντιστροφής των αρνητικών σε βάρος του εντυπώσεων. Μια επιχείρηση αποκατάστασης του πληγωμένου κύρους του, αφού οι αναρχικοί έχουν καταφέρει, με το λόγο και τη δράση τους να αποκαλύψουν τη φασιστική φύση πίσω από το δημοκρατικό προσωπείο του κράτους, να δημοσιοποιήσουν την παρακρατική και κρατική βία, να σαμποτάρουν τη συναίνεση και να κινητοποιήσουν ένα ευρύτερο πλήθος ανθρώπων που έχουν λόγους να αμφισβητούν το καθεστώς της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, του ελέγχου και της καταστολής.

Μέσα σε συνθήκες Καθεστώτος Έκτακτης Ανάγκης, με δόγματα "μηδενικής ανοχής" και "υπέρτατης ασφάλειας", μέσα στη δυσωδία των ιδεολογημάτων του εθνικισμού και του ρατσισμού που θέλουν να νομιμοποιήσουν την εκμετάλλευση, τις απελάσεις και τους θανάτους προσφύγων και μεταναστών, μέσα στο σώμα μιας ταξικής κοινωνίας που βασιλεύουν οι αποκλεισμοί και η ανέχεια, με καθημερινές δολοφονίες εργατών στο βωμό του κέρδους, μέσα σε αυτή την πραγματικότητα, ο αντιθεσμικός και αδιαμεσολάβητος αγώνας που προτάσσουν οι αναρχικοί, καταφέρνει να εκφράσει την κοινωνική αμφισβήτηση που αδυνατούν να εκπροσωπήσουν κόμματα, συνδικάτα και καθεστωτικές οργανώσεις.

Αυτή την κοινωνική δυναμική και διεισδυτικότητα είναι που φοβούνται και που προσπαθούν να εξουδετερώσουν το κράτος και τα αφεντικά. Ούτε οι συλλήψεις και οι δικαστικές διώξεις όμως, ούτε οι σφαίρες των μπάτσων, ούτε τα μαχαίρια των παρακρατικών μπορούν να ανακόψουν το ρεύμα της κοινωνικής και ταξικής αντίστασης. Αυτό το ρεύμα θα τους σαρώσει.

*