Όμως, ο επανεκλεγείς αμερικανός πρόεδρος δεν είναι ο μόνος “ευτυχισμένος” για την “παρέλαση της ελευθερίας” στο Αφγανιστάν. Την ικανοποίησή του για τον "ενθουσιασμό" με τον οποίο ο αφγανικός λαός πήγε στις κάλπες για να εκλέξει τον δοτό πρόεδρο Καρζάι εξέφρασε και o ευρωπαίος Χαβιέ Σολάνα, Ύπατος Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Εξωτερική Πολιτική και την Πολιτική της Ασφάλειας.

Πράγματι, παρά το ότι έγιναν πλήθος βίαιες επιθέσεις που στοίχισαν τη ζωή περισσότερων από 40 ατόμων και ότι σχεδόν όλοι από τους 18 υποψήφιους αποχώρησαν καταγγέλλοντας στον ΟΗΕ σοβαρές παρατυπίες από τον δοτό πρόεδρο Καρζάι, ολοκληρώθηκαν τελικά στις 9 Οκτώβρη 2004 οι πρώτες μετά την ανατροπή των Ταλιμπάν εκλογές, υπό την "προστασία" 18.000 αμερικανών και 8.000 ΝΑΤΟϊκών στρατιωτών, καθώς και 42.000 ντόπιων αστυνομικών και στρατιωτών.

Το αποτέλεσμα βέβαια ήταν προδιαγραμμένο και δεν υπήρχε περίπτωση να είναι άλλο. Την άνετη άλλωστε επικράτηση του Χαμίντ Καρζάι την είχε ανακοινώσει πριν ακόμα από τις εκλογές το εδρεύον στην Ουάσιγκτον Διεθνές Ρεπουμπλικανικό Ινστιτούτο (IRI), που ανέφερε ότι όλα τα στοιχεία έδειχναν τον εκλεκτό του Μπους να κερδίζει πάνω από το 50% των ψήφων.

Τα επίσημα αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν τρεις εβδομάδες μετά τις εκλογές, λόγω των “δυσκολιών” που υπήρχαν για τη μεταφορά όλων των καλπών και την καταμέτρηση των ψήφων στην Καμπούλ, ήταν τα αναμενόμενα, και το IRI στην Ουάσιγκτον επαληθεύτηκε! Ο Καρζάι ήταν ο νικητής, αν και η εξουσία του δεν φαίνεται να υπερβαίνει τα όρια της Καμπούλ, κι αυτή πάλι με την "προστασία" των αμερικανονατοϊκών στρατευμάτων!

Ένας άλλος πολέμαρχος, ο Τατζίκος "στρατηγός" Μοχαμάντ Άτα, στο Μαζάρ ε-Σαρίφ του βορειοδυτικού Αφγανιστάν, πρώην διοικητής της 7ης μεραρχίας, προήχθη στη θέση του κυβερνήτη αφού πρώτα έθεσε σε κατ' οίκον περιορισμό τον επικεφαλής της τοπικής αστυνομίας, οι άνδρες του οποίου είχαν κάνει το λάθος να σταματήσουν ένα αυτοκίνητο ανθρώπων του Άτα, το οποίο μετέφερε μεγάλη ποσότητα ναρκωτικών.

Πολλά είναι ακόμη τα ονόματα των μεγάλων και μικρών πολέμαρχων που λυμαίνονται τον πληθυσμό στις πόλεις και τα χωριά του Αφγανιστάν, και ο στόχος όλων τους είναι η κατοχύρωση της εξουσίας τους, με κύρια δραστηριότητα των περισσότερων και πιο προσοδοφόρα από όλες τον έλεγχο της παραγωγής και το εμπόριο των ναρκωτικών.

"Ο φόβος ότι το Αφγανιστάν μπορεί να μεταλλαχθεί σε μια ναρκω-χώρα σιγά-σιγά γίνεται πραγματικότητα", λεει ο διευθυντής της Υπηρεσίας του ΟΗΕ για τα Ναρκωτικά Antonio M. Costa, καθώς "η καλλιέργεια οπίου, η οποία έχει εξαπλωθεί ραγδαία, υποσκάπτει τα πάντα"… Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, η καλλιέργεια οπίου στο Αφγανιστάν τον τελευταίο χρόνο εκτοξεύτηκε σε επίπεδα-ρεκόρ και αποτελεί τη βασική καλλιέργεια κάθε επαρχίας. Μέσα σε μία μόνο χρονιά, η καλλιεργούμενη έκταση αυξήθηκε κατά 64%. Ο ένας στους δέκα Αφγανούς εργάζεται στην παραγωγή του όπιου που από 8.000 εκτάρια το 2001 έφθασε τα 174.000 το 2004, σε βάρος άλλων καλλιεργειών όπως των δημητριακών, επειδή είναι η πιο προσοδοφόρα για τους διαγκωνιζόμενους πολέμαρχους. Η αφγανική παραγωγή κατέχει το 87% της παγκόσμιας παραγωγής οπίου και αποτελεί το 60% της οικονομίας του Αφγανιστάν. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, από 200 τόνους ηρωίνης το 2001, η παραγόμενη ποσότητα το 2004 έφτασε τους 4.500 τόνους.

Τόσο ο ΟΗΕ όσο και ο Λευκός Οίκος έχουν επανειλημμένα δηλώσει πως ο “πόλεμος κατά των ναρκωτικών” και ο “πόλεμος κατά της τρομοκρατίας” είναι συνώνυμα, ιδίως στο Αφγανιστάν, όπου τα χρήματα από το ναρκοεμπόριο υποτίθεται πως χρηματοδοτούν τη δράση της Αλ Κάιντα. Να θυμίσουμε ωστόσο ότι πριν από την 11η Σεπτέμβρη, το Μάη του 2001, ο Κόλιν Πάουελ είχε ανακοινώσει την παροχή εκ μέρους των ΗΠΑ 43 εκατομμυρίων δολαρίων στο Αφγανιστάν σαν επιβράβευση της πολιτικής των Ταλιμπάν για τον τερματισμό του ναρκοεμπορίου!

Σήμερα, τρία χρόνια μετά την πολεμική επιχείρηση “Διαρκής Ελευθερία”, το Αφγανιστάν είναι το παγκόσμιο κέντρο καλλιέργειας της παπαρούνας, παραγωγής όπιου και εμπορίας ηρωίνης, υπό την επιτήρηση των αμερικανικών και συμμαχικών δυνάμεων!

Ωστόσο, παρά την έκρηξη του αντιπροέδρου “αντιρρησία συνείδησης”, το ελληνικό κράτος, μετά από αίτηση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, προετοιμάζεται για την αναβάθμιση της στρατιωτικής παρουσίας του στην πολυεθνική δύναμη ΙSAF στο Αφγανιστάν. Τώρα που έχει απεμπλακεί από τις αυξημένες απαιτήσεις ασφαλείας της Ολυμπιάδας, και χάρη στην αναβάθμιση του κύρους της με τη συμμετοχή της ως μη μόνιμο μέλος στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, η Ελλάδα καλείται να αυξήσει τη συμμαχική της βοήθεια στους σχεδιασμούς που επαναδιατυπώθηκαν στην άτυπη σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Νίκαια της Γαλλίας στις 9-10 Φλεβάρη και οι οποίοι θα επανέλθουν στη σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών στις 21 του ίδιου μήνα.

Η Ελλάδα καλείται καταρχήν να δημιουργήσει μια PRT (Provisional Reconstruction Team - Προσωρινή Oμάδα Ανασυγκρότησης), αποτελούμενη από 140-180 άτομα, στρατιωτικούς, διπλωμάτες, διοικητικούς υπαλλήλους και τεχνικούς, που θα σταλούν εκτός του σχετικά ασφαλούς περιβάλλοντος της Καμπούλ, για να συμβάλουν στην “ανασυγκρότηση” του βορειοδυτικού Αφγανιστάν. Πρόκειται για μια αποστολή με αυξημένο βαθμό επικινδυνότητας καθώς και δαπανηρή, αφού το κόστος δημιουργίας της PRT αγγίζει τα 6 εκατ. δολάρια και το ετήσιο κόστος συντήρησής της τα 5 εκατ. δολάρια.

Παράλληλα εκκρεμεί κι ο σχεδιασμός της αποστολής μιας επιπλέον ομάδας, αποτελούμενης από τουλάχιστον 35 αξιωματικούς, καθώς από τον ερχόμενο Οκτώβριο η Eλληνική Δύναμη στο Αφγανιστάν (ΕΛΔΑΦ) αναμένεται να αναλάβει καθήκοντα επιχειρησιακού ελέγχου και φύλαξης στο αεροδρόμιο της Καμπούλ, ενώ εκκρεμεί και το αίτημα της ελληνικής ανάληψης της συνολικής επιχειρησιακής διοίκησης της ISAF για το 2007.

Να σημειωθεί ότι, εκτός από την αποστολή στρατιωτικών, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ζητούν και την αποστολή τεσσάρων ελικοπτέρων τύπου Apache. Μια αποστολή όπου “οι κίνδυνοι ασφαλείας είναι ιδιαίτερα αυξημένοι", καθώς τα Apache θα ενταχθούν σε επιθετικούς σχηματισμούς. Για αυτό άλλωστε το υπουργείο Εθνικής Άμυνας προτείνει αντί της αποστολής των Apache στο Αφγανιστάν ένα εναλλακτικό σχέδιο για αυξημένη ελληνική συμμετοχή στην υπό συγκρότηση “ειρηνευτική δύναμη” στη Βοσνία, όπου τα πράγματα φαίνονται καλύτερα...

Ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Ντ. Ράμσφελντ απέφυγε να σχολιάσει τα λόγια του ενθουσιώδους αντιστράτηγου, αλλά ο διοικητής του σώματος των πεζοναυτών εκθείασε τον Μάτις ως "έναν από τους πιο ανδρείους και πιο έμπειρους στρατιωτικούς της χώρας" και πρόσθεσε: "Μολονότι κατανοώ ότι τα σχόλιά του μπορεί να παρερμηνευθούν, ξέρω ότι πρόθεσή του ήταν να περιγράψει τη δύσκολη πραγματικότητα ενός πολέμου".

Ασφαλώς, η πραγματικότητα του πολέμου είναι δύσκολη, πολύ περισσότερο μάλιστα από όσο παραδέχονται οι αμερικανοί, και παρά τη χαρά του αιμοδιψούς Μάτις η εκστρατεία στο Αφγανιστάν έχει αποτελματωθεί.

Συγκρινόμενη βέβαια με εκείνη στο Ιράκ, η εκστρατεία στο Αφγανιστάν έχει στοιχίσει λιγότερο στις ΗΠΑ σε ανθρώπινες ζωές και σε χρήματα, αλλά εδώ και τρία χρόνια οι φαντομάδες Μουλά Ομάρ, Οσάμα Μπιν Λάντεν και Αϊμάν Αλ Ζαουάχρι εξακολουθούν να μένουν άφαντοι, ενώ περισσότεροι από 25 χιλιάδες αμερικανονατοϊκοί στρατιώτες είναι καθηλωμένοι από τον ανταρτοπόλεμο που δυναμώνει γύρω τους...

Ειδικότερα μάλιστα όσον αφορά το Ιράν, μετά την ανατροπή του Σάχη το 1979 και την ανάδυση του ισλαμικού καθεστώτος που ασκεί μεγάλη επιρροή στους σιιτικούς πληθυσμούς στα κράτη του Κόλπου, στο Αφγανιστάν, το Λίβανο και το Ιράκ, δεν έπαψε ποτέ να είναι στο επίκεντρο των βορειοαμερικάνικων στρατηγικών σχεδιασμών.

Οι ΗΠΑ θέλουν “να καταστρέψουν ή τουλάχιστον να ανακόψουν προσωρινά τη δυνατότητα του Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα" που θα στοχεύουν το Ισραήλ, ενώ μέσα στα σχέδιά τους είναι και η “πρόκληση ανατροπής του καθεστώτος" με βάση την εκτίμηση πως "με μια περιορισμένη επίθεση το καθεστώς θα καταρρεύσει (σ.σ. με “λαϊκή εξέγερση”) μόλις αποδειχθεί αδύναμο”, όπως συνέβη με τα καθεστώτα στην Αν. Ευρώπη.

Όπως και στην περίπτωση του Ιράκ, οι ΗΠΑ χλευάζουν τη διαπραγματευτική τακτική που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και είναι υπέρ της στρατιωτικής λύσης, αν και το Ιράν φαίνεται να αποτελεί μια πολύ πιο δύσκολη περίπτωση, λόγω της δυνατότητάς του να αντεπιτεθεί -καθώς διαθέτει πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς καθώς και στενές σχέσεις με τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου όπως και με άλλες ένοπλες οργανώσεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν- με απρόβλεπτες εξελίξεις για την ευρύτερη περιοχή...

*