Το τέλος των Ολυμπιακών και των περισσότερων μεγάλων έργων σηματοδοτεί για το ελληνικό κράτος την έναρξη μιας νέας περιόδου όπου επαναπροσδιορίζεται η πολιτική για τους μετανάστες, αφού πλέον μεγάλος αριθμός από όσους χρησιμοποιήθηκαν ως αναλώσιμοι σκλάβοι για την επίτευξη της “μεγάλης ιδέας” των αφεντικών κρίνονται περιττοί. Παράλληλα, αυτή η περίοδος χαρακτηρίζεται από μια ευρύτερη κατασταλτική επίθεση κατά των αντιστεκόμενων, σε εξέλιξη και εναρμονισμένη με την παγκόσμια “αντι”τρομοκρατική εκστρατεία της κυριαρχίας, βασικό στοιχείο της οποίας αποτελεί η θωράκιση των συνόρων απέναντι σε πρόσφυγες προερχόμενους από εμπόλεμες περιοχές.

Έτσι βρισκόμαστε μπροστά σε μια επιχείρηση “νόμου και τάξης” -όπως παρουσιάστηκε από τον υπουργό εσωτερικών Π. Παυλόπουλο- που στοχεύει στον περιορισμό του αριθμού των μεταναστών, στην εκ νέου καταγραφή και έλεγχό τους ώστε να διαμορφωθεί ένα περιβάλλον που θα εγγυάται τα συμφέροντα των αφεντικών, έχοντας θέσει ασφυκτικούς όρους επιβίωσης για τους μετανάστες και τις προϋποθέσεις για ελεγχόμενη μετακίνησή τους ανάλογα με τις ανάγκες τις οικονομίας.

Αυτή η επιχείρηση πρακτικά σημαίνει την ένταση της τρομοκράτησης και τον εκφοβισμό των μεταναστών από τους μηχανισμούς καταστολής, παράλληλα με την καλλιέργεια κλίματος εθνικισμού-ρατσισμού το οποίο αναλαμβάνουν να δημιουργούν τα ΜΜΕ για την απόσπαση συναίνεσης ευρύτερων κοινωνικών κομματιών.

Στιγμές και μεθόδους αυτής της επιχείρησης αποτελούν οι επί μέρες ξυλοδαρμοί αλυσοδεμένων και ανυπεράσπιστων ανθρώπων στα μπουντρούμια του Α.Τ Αγ. Παντελεήμονα, η φάλαγγα, το ξεγύμνωμα και η απειλή του βιασμού ανηλίκων, οι δεκάδες κακώσεις, οι εκδορές και οι μώλωπες, τα σακατεμένα κορμιά ταλαιπωρημένων και κυνηγημένων ανθρώπων, ο φόβος στα μάτια αυτών που βιώνουν στο πετσί τους την κρατική κτηνωδία.

Στη συστημική βία κράτους και αφεντικών, αγωνιστές αντιτάσσουν πρακτικές κοινωνικής αντιβίας, οξύνοντας τον κοινωνικό-ταξικό αγώνα.

Μια σημαντική, ανάμεσα στις άλλες, στιγμή αυτού του αγώνα αποτέλεσε η πορεία, την Παρασκευή 24/12/2004, από την πλατεία στο αστυνομικό τμήμα Αγ. Παντελεήμονα, 150 περίπου οργισμένων αναρχικών, αντιεξουσιαστών και αυτόνομων συντρόφων που επιτέθηκαν στο Α.Τ προκαλώντας καταστροφές στο κτήριο και τα αυτοκίνητα της αστυνομίας (σ’ ένα Α.Τ το οποίο ήδη είχε στοχοποιηθεί κοινωνικά μετά την αποκάλυψη των βασανιστηρίων που θυμίζουν εικόνες Γκουαντανάμο και Αμπού Γκράιμπ).

Οι κατασταλτικές δυνάμεις, αφού δέχτηκαν το ξέσπασμα της κοινωνικής οργής, προσήγαγαν 18 άτομα και συνέλαβαν τελικά ένα σύντροφο τον οποίο και χτύπησαν ξεσπώντας πάνω του την εκδικητική τους μανία. Πρόκειται για το σύντροφο Ν.Μ. που συμμετείχε στην πορεία αλληλεγγύης στους μετανάστες και αρνείται τις κατηγορίες που του αποδίδονται. Η σύλληψή του ξεσήκωσε ένα νέο κύμα αλληλεγγύης και αφέθηκε ελεύθερος την Τετάρτη 29/12 με περιοριστικούς όρους.

Η επίθεση στο ΑΤ Αγ. Παντελεήμονα αποτελεί μια πράξη κοινωνικής δικαιοσύνης που έκανε να ακουστεί πολύ ευρύτερα από τη συγκεκριμένη περιοχή ότι η κοινωνική-ταξική αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων νοηματοδοτείται έμπρακτα στον αγώνα ενάντια στην κυριαρχία κράτους και κεφάλαιου, στον αγώνα ενάντια στη βαρβαρότητα και τα καθημερινά εγκλήματα της εξουσίας.

*