Ο αγώνας των πολιτικών κρατούμενων, η απεργία πείνας των φερόμενων απ' τη "δικαιοσύνη" ως μέλη της επαναστατικής οργάνωσης 17Ν ενάντια στις εξοντωτικές συνθήκες κράτησής τους δεν είναι μια υπόθεση "μεταξύ ημών", δεν αφορά μονάχα τους ίδιους. Είναι ακόμα ένα κομμάτι του αγώνα ενάντια στο σύγχρονο εκβαρβαρισμό που επιβάλλει ο πολιτισμός της κυριαρχίας, της εκμετάλλευσης και του φόβου. Ενάντια στην κοινωνία της πειθαρχημένης υπακοής, όπου η σιωπή και το λούφαγμα θεωρούνται αρετές. Ενάντια στη μετατροπή του ανθρώπου σε εμπόρευμα, σε ειδωλολάτρη του χρήματος και του θεάματος. Κάθε πολεμική κραυγή αντίστασης είναι πολύτιμη. Είναι καθήκον μας να αντισταθούμε ενάντια στην εκδικητικότητα της "δημοκρατίας", ενάντια στη διαδικασία εξόντωσης των πολιτικών κρατούμενων. Να αντισταθούμε στα πλαίσια της απόπειρας επανανθρωπισμού του δίποδου ζώου ΗΟΜΟ ΕCONOMICUS!

"Η ανώτατη αρετή δεν είναι να 'σαι λεύτερος, παρά να μάχεσαι για λευτεριά. Ας δεχτούμε παλικαρίσια την ανάγκη. Πόλεμος μας έλαχε ο κλήρος, ας ζώσουμε σφιχτά τη μέση μας, ας αρματώσουμε το κορμί, την καρδιά και το μυαλό μας. Ας πιάσουμε τη θέση μας στη μάχη. Πού πάμε; Θα νικήσουμε ποτέ; Προς τι όλη τούτη η μάχη; Μην καταδέχεσαι να ρωτάς 'Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;' Πολέμα!" (Ν. Καζαντζάκης)

Σ'αυτόν τον πόλεμο όλοι πρέπει να πάρουμε θέσεις μάχης. Η σιωπή, αλλά και η αμέτοχη συμπάθεια, είναι συναίνεση. Οι άμαχοι, οι "αθώοι", είναι στυγνοί δολοφόνοι. Σ'αυτόν τον πόλεμο κανείς δεν είναι αθώος...

Ο πόλεμος δεν σταματά όταν χαλαρώσουν οι χειροπέδες!

Ας γκρεμίσουμε τις φυλακές, ορατές και αόρατες!

Αλληλεγγύη στον αγώνα ενάντια στη βαρβαρότητα των λευκών κελιών!

Αντίσταση στην κοινωνία των φυλακών!

*