Ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκε η δίκη επιβεβαίωσε την ύπαρξη, πλέον, ενός νέου κατασταλτικού μοντέλου από τη μεριά του κράτους που περιλαμβάνει έκτακτα δικαστήρια με ειδική σύνθεση, κατασκευασμένους μάρτυρες και σειρά απροκάλυπτων μεθοδεύσεων. Σε αυτή την παρωδία δίκης, ελλείψει οποιουδήποτε στοιχείου, παρέλασαν ανεκδιήγητοι “μάρτυρες”, όπως ο δημοσιογράφος-ντετέκτιβ που κράδαινε “αποκρυπτογραφημένα έγγραφα της Στάζι”. Και φυσικά η καθοδηγούμενη από τους μπάτσους Σ. Κυριακίδου η οποία κατέθεσε ό,τι της ζητήθηκε εις βάρος του πρώην συζύγου της Αγγ. Κανά, του Κ. Αγαπίου -ενός ανθρώπου που δεν εξαργύρωσε τη συμμετοχή του σε αγώνες από την εποχή της δικτατορίας και ο οποίος βρισκόταν στο στόχαστρο των μηχανισμών επί χρόνια- και εις βάρος της Ειρήνης Αθανασάκη που είχε στο παρελθόν αρνηθεί να συνεργαστεί με τις αρχές στην ενοχοποίηση του Αγαπίου. Τα παραληρήματα της Κυριακίδου αναγνωρίστηκαν από τους δικαστές ως “αποδεικτικά στοιχεία”, και όπου βέβαια δεν τα κατάφερνε η ίδια, φρόντιζε να τα μπαλώνει ο εισαγγελέας Πάτσης. Ενδεικτικό της παρωδίας που εκτυλίχθηκε στον Κορυδαλλό είναι ότι και οι τέσσερις καταδικάστηκαν για ηθική αυτουργία σε δεκάδες ενέργειες του ΕΛΑ χωρίς να παρουσιάζεται πουθενά φυσικός αυτουργός των ενεργειών.