(Αναρχικό Δελτίο, νο 31, Νοέμβρης 2004)
Circo Metropolitano
Ανάπλους: πλους αντίθετα στο ρεύμα του ποταμού ή τη διεύθυνση των ανέμων.
Το ταξίδι ξεκίνησε τον Φλεβάρη του 2004, όταν συναντηθήκαμε με σκοπό τη δημιουργία μιας θεατρικής ομάδας. Mέσα από τις διαδρομές, τις γνώσεις, τη φαντασία, τις ανάγκες και τις επιθυμίες του καθένα από μας άρχισε να δημιουργείται ένας κοινός τόπος. Ένας τόπος που βασικά του χαρακτηριστικά είναι η σχέση με την εποχή του και η διάθεση για κοινωνική παρέμβαση. Η αναζήτηση της δυναμικής και του νοήματος του δημόσιου χαρακτήρα της θεατρικής πράξης. Η έρευνα γύρω από το χτίσιμο μιας δικής μας γλώσσας. Η συλλογικότητα. Η αυτοοργάνωση. Η επιθετική άρνηση του κυρίαρχου πολιτισμού της ιεραρχίας, των επιβαλλόμενων κοινωνικών ρόλων και της εξειδίκευσης, των απαγορεύσεων, της κοινωνικής απομόνωσης και πειθαρχίας.
Στον εξουσιαστικό-καπιταλιστικό κόσμο η καθεστωτική τέχνη είναι διαχωρισμένη από τη ζωή. Είναι επιχείρηση. Είτε απευθύνεται στους πλούσιους είτε παίζει τον ρόλο καταπραϋντικού στη διάχυτη κοινωνική ασφυξία. Σε αυτό τον κόσμο εμείς πιστεύουμε στην τέχνη που είναι για τους φτωχούς, τους άνεργους, τους αποκλεισμένους από τα "προνόμια" μιας ευημερούσας καταναλωτικής "ζωής". Στην τέχνη που εγείρει τις επιθυμίες και ξυπνά τις ανάγκες. Που προωθεί την επικοινωνία. Που αρνείται την εξουσία και μεταδίδει το μήνυμα της ελευθερίας.
Σαν τέτοιοι είχαμε την ευκαιρία να φιλοξενηθούμε σε ένα χώρο ανταγωνιστικό προς τη λογική του εμπορεύματος, όπου προωθείται η αυτοοργάνωση και η πολύμορφη κοινωνική αντίσταση, όπως είναι η κατάληψη της Λέλας Καραγιάννη 37 στην Κυψέλη. Η άμεση στέγαση της δραστηριότητάς μας, έδωσε ώθηση στην ταχεία υλοποίηση του πρώτου στόχου μας: τη δημιουργία ενός θεατρικού δρώμενου ενάντια στην Ολυμπιάδα.
Έτσι λοιπόν, φτάνουμε στον πρώτο σταθμό μας λίγες ημέρες πριν τη μεγάλη οικονομική και αστυνομικοστρατιωτική επιχείρηση "Ολυμπιάδα 2004".
Αλλά και σε μια περίοδο που η τέχνη, στην κυρίαρχη μορφή της -όταν δεν καταναλώνεται ακίνδυνα στα θέατρα, τα μουσεία και τις γκαλερί- επιστρατεύεται να ενθαρρύνει την κοινωνική συμμετοχή στη "Μεγάλη Ιδέα" των μεγαλοεργολάβων, των πολυεθνικών, των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών, των ΜΜΕ και των σωμάτων ασφαλείας.
Είναι γεγονός πως η Ολυμπιάδα αποτελεί για τα ντόπια αφεντικά μια ευκαιρία για την επιβολή ασφυκτικότερων συνθηκών καταπίεσης και εκμετάλλευσης, ελέγχου και καταστολής. Εξοντωτικοί ρυθμοί παραγωγής, εκατοντάδες κάμερες, αστυνομοκρατία, φυλακές, τρομονόμοι, λευκά κελιά, θωρακισμένα σύνορα, καταστροφή του περιβάλλοντος, κερδοσκοπική εκμετάλλευση κάθε κομματιού γης, τσιμεντοποίηση και επιτήρηση των δημόσιων χώρων. Ο ρόλος που προορίζεται για την κοινωνία από τους εμπνευστές της υπερπαραγωγής του θρίλερ "Ολυμπιάδα 2004" είναι εκείνος του εθελοντισμού και του εθνικισμού, της συναίνεσης και της υπακοής, της ρουφιανιάς και της εξατομίκευσης. Οι απείθαρχοι, οι ανεπιθύμητοι και οι μετανάστες όταν δεν έρχονται αντιμέτωποι με τα αστυνομικά όπλα στους δρόμους θα στοιβάζονται στις φυλακές, οι πρόσφυγες θα κυνηγούνται μέχρι θανάτου στα σύνορα, όσοι εργάτες επιβιώνουν θα δουλεύουν εντατικά, ενώ όποιος αντιστέκεται θα τιμωρείται παραδειγματικά. Δεν πρόκειται για μια παρεκτροπή της δημοκρατίας, αλλά για την εξελικτική πορεία της κυριαρχίας προς το στόχο της: την ολοκληρωτική της επιβολή.
Ωστόσο, αυτή η καλλιεργούμενη εικόνα του Μεγάλου Αδελφού που ελέγχει τα πάντα δε μπορεί να κρύψει την ανασφάλεια και το φόβο που επικρατεί πίσω της. Στο Circo Metropolitano αυτή η εικόνα και ό,τι κρύβεται πίσω της αποτυπώνονται μέσα από μια διάθεση ανελέητου σαρκασμού. Εξυπηρετώντας αυτή τη διάθεση στήσαμε μια σκηνή τσίρκου. Στη σκηνή-κόκκινη ζώνη τοποθετήσαμε έναν πράκτορα, μια κάμερα, έναν πολιτικό, έναν επιχειρηματία και ένα στρατηγό. Με τη συνοδεία της ηχογραφημένης μπάντας του τσίρκου του Bread & Puppet Theatre, οι πρωταγωνιστές της επιχείρησης Ολυμπιάδα 2004 θα συστηθούν στο κοινό τους αδυνατώντας ωστόσο να συγκαλύψουν την αρρωστημένη και παράλληλα κωμικoτραγική διάσταση του εγκληματικού τους ρόλου. Οι "φίλοι" μας θα προσφέρουν στιγμές γνήσιου (αντι)ολυμπιακού θεάματος μέχρι να τους ξεφορτωθούμε όπως τους αξίζει...
Το Circo Metropolitano είναι ένα έδαφος απομυθοποίησης της δύναμης των αφεντικών, που εμπνεύστηκε από την επιθυμία για έναν ελεύθερο κόσμο χωρίς πράκτορες, στρατηγούς, κάμερες, πολιτικούς και επιχειρηματίες. Χωρίς σύνορα και φυλακές, χωρίς αφεντικά και κράτη.
Ξεκινώντας από τον χώρο γέννησής του, την κατάληψη της Λέλας Καραγιάννη 37, το δρώμενο θα περιπλανηθεί για μερικές ημέρες στο δρόμο.
Ο δρόμος είναι ένας μεγάλος μυστικός τόπος. Ανήκει σε όλους και δεν ανήκει σε κανένα. Ο δρόμος είναι ένα πέρασμα από το ένα μέρος στο άλλο όπου οι άνθρωποι δε θέλουν να σταματήσουν. Ο δρόμος έχει τους δικούς του κανόνες. (J. Malina)
Το Circo Metropolitano φτιάχτηκε για να εκθέσει τους θιασώτες του εκεί όπου δεν υπάρχουν "καθώς πρέπει" θεατές. Εκεί όπου όλα είναι δημόσια. Εκεί όπου σήμερα αλωνίζουν οι αστυνομικές περίπολοι ακριβώς γιατί εκεί δημιουργούνται εκρηκτικά γεγονότα και επικοινωνούνται οι αντισυναινετικές διαθέσεις.
Ιούλης 2004,
Θεατρική Ομάδα Ανάπλους
Ευχαριστούμε τη θεατρική ομάδα Buffonata, τους Παντούμ, το κουκλοθέατρο Αγιούσαγια, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες και όλους όσοι συνέβαλαν στην ολοκλήρωση αυτής της προσπάθειας.
Για επικοινωνία: anaplous04@yahoo.gr
Σημ: Το Circo Metropolitano παρουσιάστηκε σε 6 παραστάσεις δρόμου, στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37 (μαζί με το κουκλοθέατρο Αγιουσάγια), στην πλ. Εξαρχείων, στην πλ. Κυψέλης, στην παραλία του Βόλου, στο σταθμό του Θησείου και στην πλ. Αγ. Παύλου.
*