(Αναρχικό Δελτίο, νο
30, Ιούλης 2004)ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
Την Πέμπτη 3 Ιουνίου, φοιτητές συγκεντρώνονται στην (πρώην) φοιτητική εστία του πανεπιστημίου Αθηνών επί της Ούλοφ Πάλμε, με σκοπό την απομάκρυνση των μπάτσων και των φαντάρων που βρίσκονται εκεί τον τελευταίο καιρό. Η συγκεκριμένη εστία ανακατασκευάζεται προκειμένου να χρησιμοποιηθεί από δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια των ολυμπιακών αγώνων. Αφού ο κόσμος διώχνει τα περιπολικά και καταλαμβάνει την είσοδο του χώρου, διμοιρίες των ΜΑΤ κάνουν την εμφάνισή τους και εισβάλλουν στην πανεπιστημιούπολη απειλώντας με ξύλο και συλλήψεις όσους παρέμεναν εκεί. Τελικά οι φοιτητές αναγκάζονται να φύγουν μετά από αρκετή ώρα...
Διασφαλίζοντας τα συμφέροντά τους και επικαλούμενοι διάφορα προσχήματα, οι κυρίαρχοι προωθούν και εντείνουν παγκοσμίως την κρατική καταστολή. Ειδικότερα στον ελλαδικό χώρο, για την επιβολή του κοινωνικού ελέγχου, το κυριότερο άλλοθι που χρησιμοποιείται είναι η ασφάλεια των ολυμπιακών αγώνων, δηλαδή της ολυμπιακής κερδοσκοπίας (μίζες, υπεξαιρέσεις, διαφημίσεις), της αποχαύνωσης, των αναβολικών, της περιβαλλοντικής καταστροφής και των δεκάδων δολοφονημένων εργατών. Για την ασφάλεια αυτή λοιπόν, επιστρατεύονται ένστολοι ή μη μπάτσοι, στρατός (ελληνικός και ΝΑΤΟϊκός), εθελοντές ρουφιάνοι, "έξυπνες" κάμερες, διενεργούνται επιχειρήσεις σκούπα κατά μεταναστών, άστεγων και τσιγγάνων για "αισθητικούς" λόγους, εντείνονται οι παρακολουθήσεις και το φακέλωμα και εκδίδονται "έκτακτα" νομοθετικά διατάγματα, τα οποία καταργούν ακόμα και την αστική τους νομιμότητα: χαρακτηριστικό παράδειγμα του τελευταίου είναι το σπάσιμο του πανεπιστημιακού ασύλου. Εννοείται ότι όλα αυτά τα μέτρα θα μας μείνουν για "ενθύμιο" και μετά την ολυμπιάδα.
Το πανεπιστημιακό άσυλο υποτίθεται πως προασπίζεται την ακαδημαϊκή ελευθερία και τη γενικότερη ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Πρακτικά όμως το άσυλο δεν ισχύει απ'τη στιγμή που καθημερινά ασφαλίτες περιπολούν, μπάτσοι κάνουν εξακριβώσεις στις εισόδους και κάμερες καταγράφουν. Όταν μάλιστα οι πράξεις ξεπερνούν τα όρια, τα οποία η ίδια η εξουσία θέτει, το άσυλο αίρεται. Έτσι κι αλλιώς, το πανεπιστήμιο έχει ιεραρχική δομή και σκοπός του είναι η στελέχωση της αγοράς εργασίας με πειθήνιους εργαζόμενους. Άρα μιλάμε για μια επίφαση ελευθερίας, που εφησυχάζει τους φοιτητές μέσα σε μια μικρή, "ασφαλή" γυάλα και συντηρεί τη νεανική "επαναστατικότητά" τους, λειτουργώντας ως βαλβίδα εκτόνωσης.
Άσυλο δεν είναι ούτε τα ντουβάρια ούτε οι νόμοι και δεν μας αφορά η υπεράσπιση μιας θεσμοθετημένης "ελευθερίας". Η διεκδίκηση της ελευθερίας, για μας είναι η καθημερινή ανατρεπτική παρουσία και δράση, όχι μόνο στα πανεπιστήμια, αλλά παντού. Ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά, στην "τάξη", στον ατομικισμό και την απάθεια, προτάσσουμε την αυτοοργάνωση για την κοινωνική απελευθέρωση.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΝΑ ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΣΤΙΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
Αντιεξουσιαστές-στριες από σχολές
Στις 14 Ιούνη, με πρωτοβουλία των αντιεξουσιαστών από σχολές, έγινε για το ζήτημα της αστυνομοκρατίας στην πανεπιστημιούπολη παρέμβαση αντιπληροφόρησης με μικροφωνική στο Πολυτεχνείο και μοίρασμα προκηρύξεων στην οδό Στουρνάρη.
*