Μέσα στις συνθήκες εντεινόμενης αλλοτρίωσης, ελέγχου και υποταγής που επιβάλλονται από το κράτος και το κεφάλαιο, κάθε συλλογικό εγχείρημα αυτοοργάνωσης και αντίστασης είναι ένα βίωμα ελευθερίας και ένα μέσο για την προώθηση του αγώνα ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση και την κοινωνική καταπίεση.

Οι κατειλημμένοι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι είναι από τα εγχειρήματα που συνθέτουν τον πλούτο της κοινωνικής αντίστασης. Αποτελούν συγκεκριμένη επιλογή ρήξης με τη λογική της εμπορευματοποίησης των κοινωνικών αναγκών και πεδίο καθημερινής σύγκρουσης ενάντια στα κυρίαρχα πρότυπα της εξατομίκευσης και της ιδιώτευσης, ενάντια στο πρόταγμα της εξουσίας "ο καθένας μόνος του".

Μέσα σε μια διαδρομή 16 χρόνων, η κατάληψη βρέθηκε στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής με επανειλημμένες αστυνομικές εισβολές και με συλλήψεις, ενώ από το καλοκαίρι του 2002 επαπειλείται η εκκένωση του κτιρίου, αυτή τη φορά με πρωτοβουλία των πανεπιστημιακών αρχών που το έχουν στην ιδιοκτησία τους.

Η κατάληψη της ΛΚ37 συμπληρώνει 16 χρόνια ζωής σε μια περίοδο, όπου, με όχημα την Ολυμπιάδα, προχωρά με ραγδαίους ρυθμούς η καταστολή, ο κοινωνικός έλεγχος και η επιτήρηση των δημόσιων χώρων. Σε μια εποχή που η εντατικοποίηση της παραγωγής στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς δημιουργεί εκατόμβες νεκρών εργατών, καταδεικνύοντας με τον πιο ωμό τρόπο την αξία που έχει για τα αφεντικά η ζωή των προλετάριων και υπογραμμίζοντας την αγριότητα της εκμετάλλευσης. Σε μια πραγματικότητα γενικευμένης αστυνόμευσης και επιτήρησης, μαζικών πογκρόμ εναντίον προσφύγων και μεταναστών, και καταστολής κάθε μορφής κοινωνικής και πολιτικής αντίστασης που διαρρηγνύει τα πλαίσια της καθεστωτικής νομιμότητας, της διαμεσολάβησης και της χειραγώγησης.

Είναι μια εποχή που και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι, καταλήψεις και στέκια, αντιπροσωπεύοντας μια συγκεκριμένη μορφή αυτοοργάνωσης και αντίστασης, βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κλοιό της καταστολής. Είναι όμως και μια εποχή δημιουργίας νέων εγχειρημάτων, όπως οι καταλήψεις της Terra incognita και του παλιού εργοστασίου της Υφανέτ στη Θεσσαλονίκη, και η κατάληψη της οδού Βύρωνος 3 στην Καβάλα.

Σε αυτές τις συνθήκες, είναι επιτακτικότερη παρά ποτέ η ύπαρξη τέτοιων εγχειρημάτων μέσα στην απρόσωπη πόλη και η λειτουργία τους ως ορατά σημεία αναφοράς για την υπονόμευση του κοινωνικού κατακερματισμού, την προώθηση της αλληλεγγύης, τη διάχυση και την ενδυνάμωση συλλογικών πρακτικών αντίστασης ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.

*