Στις 15 και 16 Μαΐου και στις εγκαταστάσεις των κατασκηνώσεων “ΣΩΤΗΡΑ” της Έδεσσας, όπου βρίσκεται το ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΦΥΣΙΚΗΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ, πραγματοποιήθηκε διήμερο εκδηλώσεων από την ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΕΝΕΤΙΚΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ (ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΩΝ) με θέμα: “ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΩΝ, ΤΟΠΙΚΑ-ΠΟΙΟΤΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ”, και πανελλαδική συνάντηση πολιτών και φορέων για δικτύωση και συντονισμό της δράσης. Στη συνάντηση αυτή αποφασίσαμε να παρευρεθούμε και κάποιοι σύντροφοι/ες αναρχικοί/ες από την Αθήνα.

Στο παρόν κείμενο δεν έχουμε ως κύριο σκοπό να θεωρητικολογήσουμε ως ειδικοί επί του θέματος ή να πάρουμε θέσεις τύπου “ναι ή όχι” στα μεταλλαγμένα ή “ναι στα μεταλλαγμένα υπό όρους” ή “ναι/όχι στην πιστοποίησή τους” -θέσεις που εκφράστηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της συνάντησης- ή να κρίνουμε γενικότερα τα όσα ειπώθηκαν και προλάβαμε να ακούσουμε: Δίχως άλλο λάβαμε μέρος σε αυτή τη συνάντηση πανελλαδικού χαρακτήρα επειδή θεωρούμε πως ο αγώνας κατά των μεταλλαγμένων είναι αναπόσπαστο κομμάτι του συνολικότερου αγώνα ενάντια στην καθολική κυριαρχία εξουσίας και κεφαλαίου επάνω στη φύση και τον άνθρωπο, τόσο σε τοπικό όσο και σε πλανητικό επίπεδο.

Με βάση αυτή την αρχή, όχι μόνο σε θεωρητικό αλλά και πρακτικό επίπεδο, είμαστε σε θέση να αντιλαμβανόμαστε ότι εάν σήμερα η Ελλάδα, όπως και όλη η Ε.Ε., βρίσκεται “προ των πυλών” της εισαγωγής, της καλλιέργειας και της απολύτως ελεύθερης διακίνησης των Γ.Τ.Ο., “προ των πυλών” βρίσκονται και οι φύλακες του κράτους και των πολυεθνικών, που δεν είναι άλλοι από τους κοινούς μπάτσους οι οποίοι έσπευσαν νωρίς-νωρίς από το πρώτο πρωί να “διασφαλίσουν” την τάξη αυτής της συνάντησης, οκτώ χιλιόμετρα έξω από την πόλη της Έδεσσας και στις κατασκηνώσεις του δήμου. Αφού οι ένστολοι αποδοκιμάστηκαν λεκτικά από τους συντρόφους, αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν αφήνοντας στη θέση τους κάποιους ασφαλίτες, που μάλιστα δήλωναν ειρωνευόμενοι ότι “και εμείς αγρότες είμαστε και μας ενδιαφέρει το θέμα!!!”. Προφανώς πιστότεροι στο αστυνομικό τους καθήκον, άρχισαν από την πρώτη ημέρα να παρατηρούν και να καταγράφουν αριθμούς αυτοκινήτων και παρευρισκόμενους, καθώς επίσης και να παρευρίσκονται μέσα στην αίθουσα όπου διεξάγονταν οι συζητήσεις της εκδήλωσης.

Το βράδυ της ίδιας ημέρας θεωρήσαμε σωστό να θέσουμε κατ’αρχάς το ζήτημα προσωπικά στα μέλη της οργανωτικής επιτροπής, ελπίζοντας ότι το συμβάν δεν θα επαναλαμβανόταν την επόμενη μέρα και ότι το όλο θέμα θα έληγε εκεί.

Δυστυχώς για μας το όλο θέμα δεν έληξε εκεί, αφού το πρωί της επόμενης ημέρας οι ασφαλίτες επέστρεψαν προκλητικά. Ήταν πλέον καιρός να δράσουμε άμεσα και έτσι πήραμε το λόγο κατά τη διάρκεια της συζήτησης που εξελισσόταν εκείνη τη στιγμή, γνωστοποιώντας σε όλους την παρουσία των ασφαλιτών ακόμη και μέσα στην αίθουσα, με αποτέλεσμα την εσπευσμένη αποχώρησή τους απ’ αυτήν.

Όμως οι δυσάρεστες εκπλήξεις δεν σταμάτησαν εδώ, αφού η τουλάχιστον χλευαστική εις βάρος μας αντίδραση μέλους της οργανωτικής επιτροπής ήταν άκρως απαράδεκτη και αναντίστοιχη με τα όσα μέχρι στιγμής είχαν λεχθεί από τους ομιλητές - διοργανωτές της εκδήλωσης σχετικά με το θεωρητικό πλαίσιο προέλευσης και επιβολής των μεταλλαγμένων προϊόντων. Μας απαντήθηκε μεταξύ άλλων πως και “οι αστυνομικοί είναι άνθρωποι” και ότι “έχουν το δικαίωμα να παρευρίσκονται” και πως το “κάλεσμα είναι δημοκρατικό και ανοιχτό σε όλο τον κόσμο” και τελικά πως “όποιος θέλει μπορεί να φύγει, να προσέχει και από το πεζοδρόμιο!!!”.

Καταγγέλλουμε την επαμφοτερίζουσα στάση των διοργανωτών της “Πανελλαδικής συνάντησης πολιτών και φορέων για δικτύωση και συντονισμό δράσης” ως πολιτικά απαράδεκτη και επικίνδυνη, γιατί έρχεται σε ριζική αντίθεση με τη θεωρητική τους αποκήρυξη της δράσης του “τεχνοφασισμού των πολυεθνικών”, ενώ κάνει πως αγνοεί ότι τα ένστολα και μη όργανα της κυριαρχίας θα είναι οι πρώτοι που θα τον υπερασπιστούν.

Ως αναρχικοί και αντιεξουσιαστές θεωρούμε ότι ο αγώνας ενάντια στους Γ.Τ.Ο είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια στην κυριαρχία της παγκοσμιοποίησης και των φυλάκων της, υπεύθυνων της λεηλασίας του πλανήτη. Θεωρήσαμε δε ότι σε αυτή τη συνάντηση η παρουσία μας, η παρέμβαση μας και η πρόωρη αποχώρησή μας στην ουσία δεν ήταν τίποτα άλλο από μία έμπρακτη στιγμή ενός αδιάλλακτου αγώνα ενάντια στους Γ.Τ.Ο.

*