Στις 20 Οκτώβρη 1997 άρχισε η δίκη για πάνω από πενήντα διωκόμενους Ιταλούς αναρχικούς, μετά την ολοκλήρωση της προκαταρκτικής διαδικασίας από το δικαστήριο της Ρώμης, τον Iούλη του '97, κατά την οποία απαλλάχτηκαν δέκα άτομα. Οι κατηγορίες που τους αποδίδονται από τον δικαστή Marini είναι: "σύσταση και συμμετοχή σε ένοπλη συμμορία", "σύσταση ανατρεπτικής ομάδας με σκοπό την τρομοκρατία και την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος" και "αποδοχή προϊόντων εγκλήματος".

Η επονομαζόμενη επιχείρηση "PONTELUNGO" ξεκίνησε με τις έρευνες ειδικών μονάδων των καραμπινιέρων (ROS) σε δεκάδες σπίτια αναρχικών σε όλη την Iταλία στις 16/11/95 και στις 17/9/96. Οι έρευνες δεν οδήγησαν πουθενά, όμως τη δεύτερη φορά συνοδεύονταν από την επίσημη ειδοποίηση σε εξηνταοχτώ άτομα ότι βρίσκονται υπό έρευνα με βάση τις παραπάνω κατηγορίες, για αδικήματα που ξεκινούν από το 1985 και που αποδόθηκαν από τους δικαστές σε μια πρωτάκουστη οργάνωση-φάντασμα με την επονομασία ORAI (εξεγερτική αναρχική επαναστατική οργάνωση) και με υποτιθέμενο αρχηγό τον Αλφρέντο Μπονάνο. Επίσης, εκδόθηκαν 29 εντάλματα σύλληψης και έγιναν 13 συλλήψεις. Από τους εξηνταοχτώ, ορισμένοι βρίσκονταν ήδη στη φυλακή για άλλα αδικήματα. Τις επόμενες μέρες συνεχίστηκαν οι συλλήψεις και οι προφυλακίσεις, ενώ για ορισμένους η ποινή μετατράπηκε (ύστερα από απεργία πείνας) σε κατ' οίκον περιορισμό και υποχρεωτική παρουσία σε αστυνομικό τμήμα.

Η αστυνομοκρατία, με τη μορφή της συνεχούς αύξησης αστυνομικών μονάδων και της εμφάνισης καινούριων, τους διαρκείς πειραματισμούς και τις εφαρμογές ελέγχου σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, και με βάση τις νέες τεχνολογικές δυνατότητες, αποτελεί απαραίτητο εργαλείο του συστήματος για την εγκαθίδρυση των σχεδίων του.

Κατά τη διάρκεια δε της ίδιας συνεδρίασης ο Marini βεβαίωσε πως η εισαγγελία έχει επεκτείνει τις έρευνες και για συντρόφους που έχουν συλληφθεί στην Iσπανία, κατηγορούμενοι για ληστείες στην Κόρντοβα το '96. Πρόκειται για τους Κλαούντιο Λαβάτζα, Τζιοβάνι Μπαρσία, Μικέλε Ποντολίλο και Χόρχε Ροντρίγκεζ. Οι τρεις πρώτοι έχουν κατηγορηθεί από τις ισπανικές αρχές και για επίθεση στο ιταλικό προξενείο της Μάλαγα, στις 4/12/96.

Σήμερα στην Iταλία εντείνονται οι παρακολουθήσεις, οι εξακριβώσεις, οι συλλήψεις και οι επιθέσεις ενάντια σε κάθε αναρχικό σύντροφο που με τον τρόπο του στέκεται αλληλέγγυος με τους κρατούμενους και αγωνίζεται ενάντια στην εγκληματοποίηση του αναρχικού κινήματος από το ιταλικό κράτος.

Οι δολοφονίες του Εντοάρντο Μασάρι στις 28 Μαρτίου 1998 και της Μαρία Ρόσας Σόλενταντ στις 12 Iουλίου του ίδιου χρόνου, η φυλάκιση του Σιλβάνο Πελισέρο από τις 3 Μαρτίου 1998 (κατηγορούμενοι και οι τρεις μαζί για σαμποτάζ στη σιδηροδρομική γραμμή υψηλής ταχύτητας στη Βαλ Σούζα), η καταδίκη της Πατρίτσια Καντέντου στις 3 Μάρτη '99 από το εφετείο σε ποινή τριών χρόνων και εννέα μηνών, ενώ βρίσκεται ήδη φυλακισμένη από τον Iούνη του 97, με την κατηγορία ότι υπήρξε η "ταχυδρόμος" της ανάληψης ευθύνης για τη βόμβα στο Παλάτσο Μαρίνο τον Απρίλη του '97, η επιπλέον καταδίκη του Κάρλο Τέσερι σε οχτώ μήνες φυλάκισης για εξύβριση δικαστηρίου, η συνέχιση της κράτησης για τους Αντόνιο Μπουντίνι, Μάρκο Κάμενις, Κάρεχιν Γρηγοριάν και Φραντσέσκο Πόρκου, είναι από τις σημαντικότερες κατασταλτικές μεθοδεύσεις του τελευταίου χρόνου. Η επόμενη δίκη έχει οριστεί για τις 10 Μάη '99.

Η επινόηση του θεωρήματος των "δύο επιπέδων", οι καταθέσεις περί "διάσπασης του αναρχικού εξεγερσιακού κινήματος", οι συλλήψεις και οι δολοφονίες των αναρχικών συντρόφων είναι σαφές ότι αποσκοπούν στην απομόνωση των εξεγερμένων συνειδήσεων, στην εγκληματοποίηση κάθε μορφής κοινωνικής αντίστασης, στον εξευτελισμό και εκφοβισμό όσων στέκονται αλληλέγγυοι απέναντι στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις και τους κρατικούς σχεδιασμούς.

Κάθε χτύπημα στο κράτος και το κεφάλαιο, με οποιαδήποτε μορφή γίνεται αυτό, αποτελεί στάση αξιοπρέπειας και αγώνα. Η αλληλεγγύη σε κάθε διωκόμενο αγωνιστή δεν μπορεί παρά να πηγάζει από την αντίσταση ενάντια στις υπάρχουσες κοινωνικές συνθήκες καταπίεσης και υποδούλωσης που ο καθένας μας υφίσταται.