Μέσα σε αυτή την αγωνιώδη και φαινομενικά αλαζονική του προσπάθεια, συνεχίζει και εντείνει ολοφάνερα πια τον ολοκληρωτικό του πόλεμο ενάντια στην κοινωνία, ραγίζοντας κάθε δημοκρατικό και "ευαισθητοποιημένο" προσωπείο του. Το εφεύρημα του "κοινωνικού κράτους" -με τις πολυποίκιλες παροχές, επιφάσεις και υποσχέσεις που απλόχερα σκόρπιζε και με αυτές πρόσδενε στο άρμα του διάφορα κοινωνικά κομμάτια- εγκαταλείπεται αποκαλύπτοντας ολοένα και περισσότερο, σε όλο και περισσότερους ανθρώπους, την αντικοινωνικότητα και τη θηριωδία της κρατικής μηχανής.

Το "αποφασίζουμε και διατάζουμε" δεν περνά πια από το παραμορφωτικό φίλτρο του περιβόητου "κοινωνικού διαλόγου", ούτε διανθίζεται από μικροπαραχωρήσεις στους "ημέτερους"... Όποιο κατασκεύασμά του, ιδεολογικό ή υλικό, θεωρεί αναχρονιστικό το πετάει μαζί με αυτούς που το αποτελούν. Απολήξεις αυτών των νέων μορφών που παίρνει η εφαρμογή των κρατικών σχεδιασμών είναι ο επαναπροσδιορισμός της θέσης όλων των επιμέρους κομματιών της κοινωνίας, πολλά από τα οποία μπαίνουν, είτε έτσι είτε αλλιώς, στη διαδικασία ρίψης τους στον κάλαθο των αχρήστων. Η κοινωνία των δύο τρίτων ήδη αποτελεί γεγονός και τα σχέδια του κράτους βρίσκονται μόνο στην αρχή τους.

Στην προσπάθειά του αυτή βέβαια, βρίσκει συνεχώς να ορθώνονται μπροστά του οι κοινωνικοί αγώνες που στη δεκαετία αυτή, όχι μόνο δεν σταμάτησαν (όπως θα ήθελε) να εκδηλώνονται πολύμορφα, όποια μορφή και αν παίρνει η διαχείριση των επιλογών του, αλλά εντάθηκαν και δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα στην επιβολή του και στην επίτευξη των στόχων του.

Ένας κοινωνικός πόλεμος που διεξάγεται καθημερινά, και σ' ορισμένες περιπτώσεις πιο δυναμικά από το παρελθόν, καθώς διάφορα κοινωνικά υποκείμενα εκφράζουν έμπρακτα την απέχθειά τους στους θεσμούς και τους μηχανισμούς χειραγώγησης και επιβολής, στα κόμματα, τους πολιτικούς και την πολιτική τους, στους συνδικαλιστές, στους παπάδες, στους μπάτσους κ.ο.κ. Ένας πόλεμος που σήμερα μπορεί να παίρνει πιο εύκολα τα ανεξέλεγκτα χαρακτηριστικά του -χάρη στην εξασθένηση εκείνων των ενδιάμεσων μηχανισμών που "γεμίζουν" το χώρο ανάμεσα στην κοινωνία και την εξουσία, αποτελώντας τον συνδετικό τους κρίκο, για να ελέγξουν, να αφομοιώσουν και να χειραγωγήσουν προς όφελος πάντα των αφεντικών τους.

Οι αναρχικοί συμμετείχαν ενεργά και σ'αυτή την τελευταία περίοδο του αδιάκοπου κοινωνικού πολέμου ερχόμενοι, τόσο με την πολύμορφη παρουσία τους όσο και την καθολική απελευθερωτική οπτική που τους διακρίνει -ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο που αποτελούν την πηγή και την έκφραση της κοινωνικής σκλαβιάς-, σε μια συνολική αντιπαράθεση με τους εξουσιαστές και τους σχεδιασμούς τους. Βρέθηκαν κοντά σε όσους αγωνίζονταν και συνδέθηκαν με αυτούς λειτουργικά, έξω από λογικές πρωτοπορίας και καθοδήγησης. Στάθηκαν αλληλέγγυοι στους κοινωνικούς αγώνες, δραστηριοποιήθηκαν για τον απεγκλωβισμό της κοινωνίας από τις λογικές του κράτους και την απελευθέρωσή της. Συμμετείχαν σε εξεγέρσεις που ξέσπασαν, αντιτάχθηκαν και ύψωσαν την πολεμική τους στους επίδοξους χειραγωγούς και καταστολείς. Με τη θεώρηση και την πρακτική τους επιδίωξαν να καταδείξουν τόσο το ενιαίο της εξουσίας όσο και τη βαρβαρότητά της και να τα πολεμήσουν. Στους αγώνες αυτούς συνελήφθησαν, δικάστηκαν, διώχθηκαν, φυλακίστηκαν... Δεν ανέκοψαν όμως ποτέ τον αγώνα τους, επιχειρώντας συνεχώς χτυπήματα στην εξουσία, εμπλουτίζοντας με νέες εμπειρίες την κοινωνική δράση, αντιτιθέμενοι διαρκώς στις προσπάθειες αφομοίωσης και ελέγχου τους, ξεσχίζοντας πάντα τα προσωπεία των χειραγωγών και των ψευτοεκφραστών του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.

Η συνέλευση αυτή λειτουργεί εδώ και δεκαέξι μήνες στο χώρο του Πολυτεχνείου σε εβδομαδιαία βάση. Είναι μια προσπάθεια συνεύρεσης συντρόφων με διαφορετικές πολλές φορές προσεγγίσεις και αναλύσεις με στόχο όμως τους κοινούς εχθρούς, το κράτος και το κεφάλαιο. Μια συνέλευση χωρίς φόρμες κι όμως συγκεκριμένη, που δεν θελήσαμε και δεν θέλουμε να περιοριστεί στο πλαίσιο μιας πρωτοβουλίας αλληλεγγύης, ούτε να μετατραπεί σε κάποιου είδους επιτροπή και ακόμη περισσότερο σε κανενός είδους όργανο χειραγώγησης.

Μέσα από συζητήσεις, αντεγκλήσεις, τοποθετήσεις, ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών, πραγματώνουμε το εγχείρημα αυτό, έξω από τις βλαβερές λογικές και πρακτικές του συγκεντρωτισμού, των υπόγειων συνευρέσεων και του τακτικισμού, χωρίς την επιθυμία της καθυπόταξης απόψεων. Ο χώρος λοιπόν του Πολυτεχνείου λειτούργησε και λειτουργεί ως μια δημιουργική συνεύρεση αναρχικών, ανοιχτή σε κάθε συλλογικότητα ή σύντροφο που θέλει σε αυτές τις βάσεις να συμβάλλει λειτουργικά και να συνδιαμορφώσει τις συλλογικές αυτές συνθήκες που διευρύνουν και οξύνουν την έκφραση της αλληλεγγύης και του κοινωνικού πολέμου γενικότερα...

Να αναφέρουμε ενδεικτικά ότι κυκλοφόρησαν πολλές αφίσες και υλικό για τον φυλακισμένο σύντροφο Ν. Μαζιώτη, για τις δίκες του Πολυτεχνείου '95 και τη σύλληψη του αναρχικού Γ. Βλασσόπουλου, για τις συγκρούσεις του Ιούνη '98. Πραγματοποιήθηκαν επίσης συγκεντρώσεις αλληλεγγύης και αντιπληροφόρησης για τους φυλακισμένους αναρχικούς (με τελευταία αυτή στο πνευματικό κέντρο την 25η Φεβρουαρίου '99 για τους φυλακισμένους αγωνιστές Ν. Μαζιώτη και Κ. Μητροπέτρο), η πολύμορφη συμμετοχή στην παρέμβαση ενάντια στο συνέδριο της Γ.Σ.Ε.Ε. στην Καβάλα το Μάρτη του '98. Έγιναν γόνιμες κι αμοιβαία προωθητικές επαφές με συντρόφους σε άλλες πόλεις και προγραμματίστηκαν εκδηλώσεις αντιπληροφόρησης όπως αυτές που πραγματοποιήθηκαν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη για τον αγώνα των κατοίκων του Στρυμονικού και τον Ν. Μαζιώτη, πολλές προσπάθειες συμμετοχής και παρέμβασης στα μαθητικά γεγονότα καθώς και συνεισφορές στον αγώνα για την απελευθέρωση των συντρόφων Κ. Μητροπέτρου και του Β. Ευαγγελίδη. Κυκλοφόρησε επίσης αφίσα και έντυπο υλικό για τον πόλεμο στα Βαλκάνια. Έκφραση τέλος και μέρος αυτής της προσπάθειας αποτελεί και το Αναρχικό Δελτίο Αντιπληροφόρησης και Δράσης που εκδόθηκε πρώτη φορά το Μάη του '98 και συνεχίζεται τώρα.

Να αναφέρουμε επίσης ότι αυτή η διαρκής, συλλογική και πολύμορφη κίνηση της συνέλευσης -που όπως κάθε κοινωνική προσπάθεια, επιχειρεί να συνθέσει τις δυνάμεις της δημιουργικά και λειτουργικά- αποδείχτηκε αποτελεσματική καθώς και επίφοβη σε πολλά σημεία όπου εκδηλώθηκε, ενάντια στους εξουσιαστές. Ας σημειώσουμε τέλος ότι σε αυτούς τους καιρούς της πολύπλευρης κρατικής επίθεσης ενάντια στην κοινωνία -ιδιαίτερα σήμερα που σύρεται σ'ένα φρικτό εξουσιαστικό πόλεμο- όπου επιτάσσεται η ενδυνάμωση του κοινωνικού πολέμου για την απελευθέρωσή της απ' τα δεσμά και τους τυράννους της, η προσπάθεια αυτής της συνέλευσης έχει κάθε λόγο να συνεχίζεται, διατηρώντας πάντα την αφετηρία της και την προοπτική της καθώς και την απεύθυνσή της σε όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες.