Τα τυφλά, πολύνεκρα χτυπήματα της 11ης Μάρτη στους προαστιακούς σιδηρόδρομους της Μαδρίτης -όπως κι εκείνα άλλωστε που προηγήθηκαν στο μετρό της Μόσχας και στις συναγωγές της Κωνσταντινούπολης ως επακόλουθα των μακροχρόνιων φονικών επιχειρήσεων της κυριαρχίας στη Μέση Ανατολή, τον Καύκασο, το Αφγανιστάν κ.α.- δείχνουν, προαναγγέλλοντας τα χειρότερα, ότι ολόκληρη η ανθρωπότητα, συμπεριλαμβανομένης πλέον της δυτικής Ευρώπης, έχει ανεπίστρεπτα εισέλθει σε μια εποχή μεγάλων σφαγών στα πλαίσια ενός διαρκούς, καθολικού κι ολοκληρωτικού πολέμου για την επιβολή της παγκοσμιοποιημένης κυριαρχίας, στον οποίο κανείς άνθρωπος δεν θεωρείται άμαχος και κανείς δεν βρίσκεται στο απυρόβλητο.

Και όσο θα εξακολουθεί και θα κλιμακώνεται η “αντι”τρομοκρατική σταυροφορία για την επιβολή της παγκοσμιοποιημένης κυριαρχίας τόσο θα εξακολουθούν κι αυτού του είδους τα “ανταποδοτικά” χτυπήματα, που αποδεδειγμένα όχι απλώς δεν μπορούν να τα σταματήσουν οι πολεμικές επιδρομές και η κατοχή στις χώρες της Ανατολής ή η στρατιωτικοποίηση και η θωράκιση της Ευρώπης-Φρούριο, αντιθέτως τα προκαλούν και τα τροφοδοτούν σε μια ατέρμονη αλληλουχία τρόμου και αίματος.

Και δεν θα υπάρξει άλλη διέξοδος από αυτή την αιματηρή δίνη του τρομοπολέμου που εντείνεται και διευρύνεται με φρικαλέες συνέπειες πάνω στην ανθρωπότητα, από την καταστροφή εκ θεμελίων του όλου οικοδομήματος της κυριαρχίας που τον γεννά και τον αναπαράγει.

*