Με την πρόεδρο του δικαστηρίου Ε. Μπρίλη να ομολογεί την πολιτική σκοπιμότητα της δίκης και την προαλειφόμενη έκβασή της, συνεχίζεται η δίκη που ξεκίνησε στις 9 Φλεβάρη εις βάρος των 5 κατηγορούμενων για ενέργειες του ΕΛΑ και της 1ης ΜΑΗ. Πρόκειται για το δεύτερο έκτακτο στρατοδικείο που αντιγράφει όσα “νομιμοποιήθηκαν” μέσα από τη δική για την υπόθεση της 17Ν, αποδεικνύοντας πως δεν αποτελούσαν μια παρεκτροπή της δημοκρατίας, αλλά μια πρόγευση για τις μεθόδους και τις μεθοδεύσεις που περιμένουν όσους θα θεωρούνται αντιφρονούντες στην εποχή της "αντι"τρομοκρατίας. Το σκηνικό εκτυλίσσεται πάλι στην ειδική αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού, με ειδική σύνθεση έδρας, χωρίς πρόσβαση στη δημοσιότητα και με 3 από τους κατηγορούμενους να κρατούνται σε ειδικά κελιά απομόνωσης.

Με συνοπτικές διαδικασίες απορρίφθηκαν οι ενστάσεις για αναρμοδιότητα του δικαστηρίου που εδράζονταν στην πολιτική υπόσταση της υπόθεσης και στο γεγονός της αναδρομικής εφαρμογής του τρομονόμου εφόσον ο ΕΛΑ σταμάτησε τη δράση του το 1995. Την παντελή απουσία αποδείξεων για τις κατηγορίες που αποδίδονται στους Κ. Αγαπίου, Ε. Αθανασάκη, Α. Καννά και Μ. Κασσίμη, οι οποίοι αρνούνται από την πρώτη στιγμή τη συμμετοχή τους, αλλά και στον Χ. Τσιγαρίδα που υπερασπίζεται πολιτικά τη συμμετοχή του στον ΕΛΑ ως το 1991, καλείται να καλύψει η ψευδομάρτυρας Κυριακίδου. Η παραγραφή των κατηγοριών για το πρόσωπό της -με βάση το υποτιθέμενο πέρασμα 15 χρόνων- ενδεικτική της συναλλαγής της με τις διωκτικές αρχές και της καθοδήγησής της από αυτές ξεπεράστηκε προκλητικά, σχολιαζόμενη από την πρόεδρο ως "λάθος" του βουλεύματος. Τη σαθρότητα του κατηγορητηρίου υπογραμμίζει η χρησιμοποίηση των αποκαλούμενων "αρχείων της Στάζι", χιλιάδων συχνά αμετάφραστων ή κατά βούληση αποκρυπτογραφημένων δυσνόητων σελίδων, που ποτέ δεν κρίθηκαν αξιοποιήσιμα, για τα οποία κατέθεσε ο δημοσιογράφος Ζήσης, επικαλούμενος άλλα, εκτός δικογραφίας, “στοιχεία”. Η σχετική συζήτηση διανθίστηκε από προειδοποιήσεις της πολιτικής αγωγής για έγγραφα που θα έρθουν μετά τις εκλογές “που θα έχουν αλλάξει τα πράγματα”. Τέλος, η αναφορά στην ολυμπιάδα δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας για το πού εντάσσεται και σε ποιον απευθύνεται αυτή η δίκη, ως ένα ακόμα επεισόδιο της κρατικής τρομοκρατίας, της εξουδετέρωσης αγωνιστών και του εκφοβισμού της κοινωνίας.