Ο Φερνάντο Πέρεζ και ο Κάρλος Μαρτίν Μαρτίνεζ που διανύουν την 52η ημέρα απεργίας πείνας, όπως και ο Σπύρος Τσίτσας που βρίσκεται στην 49η ημέρα, νοσηλεύονται κρατούμενοι στο Γενικό Κρατικό νοσοκομείο Νίκαιας. Ο Σουλεϊμάν Ντακντούκ 'Κάστρο' και ο Σάιμον Τσάπμαν που βρίσκονται στην 66η και 52η ημέρα απεργίας πείνας αντίστοιχα εξακολουθούν να βρίσκονται στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού.

Η παρατεινόμενη ομηρία τους από το ελληνικό κράτος αντιστοιχεί σε προσπάθεια πολιτικής και φυσικής εξόντωσης ανθρώπων που συνελήφθησαν μέσα σε γεγονότα εξέγερσης ενάντια στην παγκόσμια δικτατορία του κράτους και των αφεντικών. Ανθρώπων που αυτή τη στιγμή αγωνίζονται για την ελευθερία με μοναδικό όπλο τη ζωή τους, απέναντι στη θεσμική βία του κράτους και των εγκληματικών μηχανισμών του. Αποτελεί επιπλέον ένα μήνυμα τρομοκράτησης για όποιον αντιστέκεται στους εφιαλτικούς σχεδιασμούς της κυριαρχίας, που σκορπούν το θάνατο με στρατιωτικές επιχειρήσεις, δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα και ανθρωποθυσίες στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς. Που γεννούν την εκμετάλλευση, την εξαθλίωση και τον αποκλεισμό, επιβάλλουν την καταστολή και τον κοινωνικό έλεγχο.

Eίναι εμφανής η προσπάθεια να συσκοτιστεί το γεγονός ότι οι σύντροφοί μας κρατούνται αιχμάλωτοι από μια στιγμή του κοινωνικού και ταξικού πολέμου. Είτε μέσα από τις υποκριτικές δηλώσεις "ευαισθησίας" καθεστωτικών εκπροσώπων που προσπαθούν να περισώσουν το δημοκρατικό προσωπείο του κράτους. Είτε με την απόπειρα θυματοποίησης των 7 αγωνιστών, και ιδιαίτερα των απεργών πείνας, μέσα από τον κυρίαρχο λόγο των "προοδευτικών" ΜΜΕ και τον "ανθρωπισμό" της ρεφορμιστικής αριστεράς που δεν κάνει τίποτα άλλο από το να αποκρύπτει την αγωνιστική στάση και το λόγο των κρατούμενων, και να αποπολιτικοποιεί διαδρομές αγώνα. Είναι σαφές όμως ότι η αλληλεγγύη και ο αγώνας για την άμεση απελευθέρωσή τους είναι η συνέχιση, η διεύρυνση και η όξυνση της αντίστασης στον κόσμο της ταξικής σκλαβιάς και της κοινωνικής καταπίεσης, του θανάτου και της υποταγής.

Από την κατειλημμένη Πρυτανεία, εκφράζουμε τη θερμή μας αλληλεγγύη στους εφτά συντρόφους που κρατούνται στο νοσοκομείο της Νίκαιας, στις φυλακές Κορυδαλλού και στις φυλακές ανηλίκων Αυλώνα και σε όλους τους φυλακισμένους αγωνιστές. Στις καταλήψεις της Αρχιτεκτονικής στο Πολυτεχνείο, της Πρυτανείας του Πολυτεχνείου στην Πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου, του τμήματος ΕΜΜΕ του Πανεπιστημίου της Αθήνας, της Πρυτανείας στα Χανιά, της Θεολογικής Σχολής στη Θεσσαλονίκη, του δημοτικού κτιρίου Ανδρόγεω στο Ηράκλειο Κρήτης, του Παραρτήματος του Πανεπιστημίου στην Πάτρα, και σε όλους όσους παλεύουν για την απελευθέρωση των 7 στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε όσους αγωνίζονται σε όλο τον πλανήτη για έναν κόσμο χωρίς κράτη και αφεντικά, χωρίς σύνορα και φυλακές.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ 7 ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

ΕΚΕΙΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΜΑΣ, ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΞΩ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ

Το βασανιστήριο της υποχρεωτικής σίτισης σηματοδοτεί την κορυφαία πράξη της κρατικής καταστολής απέναντι στους 7 αγωνιστές που βρίσκονται προφυλακισμένοι για τα γεγονότα αντίστασης στην σύνοδο κορυφής της ΕΕ στη Θεσσαλονίκη τον Ιούνιο του 2003. Επίσης αποτελεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα του κοινοβουλευτικού φασισμού προς όλους όσους αντιστέκονται αλληλέγγυοι στους 7 προφυλακισμένους αγωνιστές, προς όλους όσους θεωρούν τον αγώνα των 5 απεργών πείνας ως συνέχεια της μάχης που δόθηκε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, προς όλους όσους αντιστέκονται στις προσταγές του κράτους και των αφεντικών, έξω από τις λογικές της διαμεσολάβησης, της χειραγώγησης και της συνδιαλλαγής.

Αυτή την κρίσιμη ώρα δηλώνουμε ότι είμαστε και θα είμαστε στο πλευρό των συντρόφων μας και συνεχίζουμε τον αγώνα μέχρι την αποφυλάκισή τους.

Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ - ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Στις 26 Νοέμβρη οι εφτά συλληφθέντες της Θεσσαλονίκης αφέθηκαν ελεύθεροι, μετά από πέντε μήνες προφυλάκισης.

Το κράτος δεν κατάφερε να επιτύχει τη φυσική εξόντωση των απεργών πείνας, να παρατείνει τον εγκλεισμό των εφτά συλληφθέντων της Θεσσαλονίκης, να συντρίψει τη δυναμική της αλληλεγγύης και της αντίστασης και να αποσπάσει την κοινωνική συναίνεση για μια αιχμαλωσία που σήμαινε πλέον καταδίκη αγωνιστών σε θάνατο.

Έχουμε έναν πολύ σημαντικό λόγο να γιορτάζουμε την απελευθέρωση των συντρόφων μας, αφού η δική τους αποφασιστικότητα και οι πολύπλευρες δράσεις αλληλεγγύης που αναπτύχθηκαν σε παγκόσμιο επίπεδο από χιλιάδες συντρόφων ανέτρεψαν τους σχεδιασμούς των κρατικών μηχανισμών. Έδειξαν πως η αλληλεγγύη και το πάθος για ελευθερία μπορούν να σαμποτάρουν την πρόοδο της εκσυγχρονισμένης κατασταλτικής λαίλαπας και να εμποδίζουν την εδραίωσή της στην κοινωνία. Τίποτα δεν χαρίστηκε. Κερδήθηκε μια μάχη, που αποτελεί παρακαταθήκη για τη συνέχιση του αγώνα σε κάθε μέτωπο της κρατικής και καπιταλιστικής επίθεσης. Και έχουμε κάθε λόγο να συνεχίζουμε αυτόν τον αγώνα, με περισσότερη δύναμη από πριν.

Μέρος των εστιών αντίστασης που δημιουργήθηκαν ήταν η κατάληψη της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών στα Προπύλαια, που ξεκίνησε στις 20 Νοέμβρη, λειτουργώντας ως χώρος αντιπληροφόρησης, συνάντησης, αυτοοργάνωσης και δράσης σε σχέση με το ζήτημα της ομηρίας των 7 αγωνιστών και την απεργία πείνας των Suleiman Dakduk, Simon Chapman, Fernando Perez, Carlos Martinez και του Σπύρου Τσίτσα. Η κατειλημμένη Πρυτανεία αποτέλεσε σημείο αναφοράς για εκατοντάδες κόσμου που πλαισίωσε το εγχείρημα που ξεκίνησε από μια συνέλευση αναρχικών-αντιεξουσιαστών. Έτσι, από την πρώτη μέρα, λειτούργησαν ανοιχτές συνελεύσεις και οργανώθηκαν παρεμβάσεις στους γύρω δρόμους με διακίνηση έντυπου υλικού, προβολές ταινιών, συγκεντρώσεις αλληλεγγύης και κλεισίματα του δρόμου. Υπήρχε συνεχής λειτουργία μικροφωνικής, ενώ μέσα στην κατάληψη πάρθηκαν πρωτοβουλίες, όπως η δημιουργία αυτοοργανωμένης κουζίνας. Στη διαδρομή, η κατάληψη της Πρυτανείας έγινε μέρος ενός κύματος καταλήψεων αλληλεγγύης, όπως του Παραρτήματος της Πάτρας, της Πρυτανείας του ΕΜΠ, του τμήματος ΕΜΜΕ και της Αρχιτεκτονικής στην Αθήνα, του δημοτικού κτιρίου Ανδρόγεω στο Ηράκλειο, της Θεολογικής στη Θεσσαλονίκη, της Πρυτανείας στα Χανιά, και της διοίκησης της Πολυτεχνικής σχολής στην Ξάνθη. Μετά τη χτεσινή δυναμική μηχανοκίνητη πορεία στο νοσοκομείο της Νίκαιας και στις φυλακές Κορυδαλλού όπου κρατούνταν ακόμα οι σύντροφοί μας, και τη γιορτή που ακολούθησε την υποδοχή των συντρόφων μας στην κατάληψη Μιχάλη Τραϊκάπη και Δημήτρη Φλιούρα, που αφέθηκαν ελεύθεροι από τις φυλακές Αυλώνα, ανακοινώνουμε τη λήξη της κατάληψης και την αποχώρησή μας από το χώρο της Πρυτανείας.

Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για έναν ελεύθερο κόσμο, παγκοσμιοποιημένο από τα κάτω, χωρίς φυλακές και σύνορα, χωρίς κράτη και αφεντικά, χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

*