(Αναρχικό Δελτίο, νο 27, Γενάρης 2004)
ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΜΑΣΣΙΜΟ ΛΕΟΝΑΡΝΤΙ
ΜΙΑ ΟΨΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ
Με συνέλαβαν την αυγή της 18ης Οκτωβρίου. Πρώτα η έρευνα και μετά η σύλληψη. Αργότερα με μετέφεραν στις φυλακές Ρετζίνα Κοέλι της Ρώμης όπου με κράτησαν στην απομόνωση για μια εβδομάδα.
Η κατηγορία εναντίον μου αφορά στον ξυλοδαρμό ενός καραμπινιέρου που είχε παρεισφρήσει στις πορείες-κινητοποιήσεις της 4ης Οκτωβρίου στη Ρώμη ενόψει της διακυβερνητικής συνόδου για την προετοιμασία της υπογραφής του ευρωπαϊκού συντάγματος. Οι αποδείξεις που παρουσιάζονται για τη συμμετοχή μου στον ξυλοδαρμό είναι δύο φωτογραφίες που τραβήχτηκαν από κάποιο ρουφιάνο, μπάτσο εξ’ επαγγέλματος. Κατά τη διάρκεια της έρευνας κατασχέθηκαν και διάφορα ρούχα που θεωρήθηκαν σημαντικά για τη σύγκρισή τους με τα ρούχα των ατόμων που απεικονίζονται στις φωτογραφίες
από τη στιγμή του ξυλοδαρμού.Την όλη υπόθεση ανέλαβε ο εισαγγελέας Βιτέλλο μαζί με τη DIGOS (σ. Ασφάλεια) και τους R.O.S. (σ. Ειδικά Επιχειρησιακά Τμήματα των καραμπινιέρων) της Ρώμης σε συνεργασία με τη DIGOS του Βιτέρμπο, που εδώ και χρόνια δεν κάνει άλλο από το να “παράγει” κατηγορίες εις βάρους μου.
Το αποτέλεσμα των ερευνών ήταν: παντελόνια, παπούτσια, ένα τσαντάκι μέσης, αξεσουάρ πολεμικών τεχνών, κομμάτια από μανταλάκια, λάμπες χαμηλής τάσης, μεταχειρισμένες μπαταρίες, μια ατζέντα εργασίας. Όλα αυτά αρκούσαν για να στηρίξουν τις κατηγορίες. Στις 5 Νοέμβρη το δικαστήριο απέρριψε την αίτηση αποφυλάκισης.
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΠΟΥΛΗΜΑ.
Είμαι αναρχικός, επαναστάτης, αντιεξουσιαστής, στις ιδέες και στις πράξεις μου. Όπως όλοι/ες μας συμμετέχω σε διάφορους αγώνες, όπως σε θέματα αλληλεγγύης για τους κρατούμενους, σε αγώνες ενάντια στις φυλακές, στους κοινωνικούς αγώνες, και δραστηριοποιούμαι τοπικά μαζί με άλλους συντρόφους και συντρόφισσες. Ζω, αγαπώ
, μισώ, όπως όλοι οι άνθρωποι.ΣΕ ΤΙ ΜΟΥ ΖΗΤΑΣ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΩ…
Στην εντολή της προφυλάκισής μου, με περιγράφουν σαν ένα “υποκείμενο με βίαιη προσωπικότητα, επιρρεπές σε βίαιες εκδηλώσεις και αδιάλλακτο ενάντια στους θεσμούς του κράτους (…) με αναφορές στο αντάρτικο πόλεων”. Ποια σχέση υπάρχει, λοιπόν, ανάμεσα στην κατηγορία για ξυλοδαρμό ενός ρουφιάνου που έχει παρεισφρήσει σε πορεία και με το να κατηγορείσαι ως δράστης, ή τέλος πάντων ως κάποιος που σχετίζεται με τα πρόσφατα δέματα-βόμβες; Διότι είναι αυτό
το σημείο πάνω στο οποίο τα Μ.Μ.Ε. επέμειναν!Ένα μανταλάκι, μια κοινή θήκη βιντεοκασέτας (που πάρθηκε από ένα σωρό βιντεοκασετών με ή χωρίς θήκη) και κάποιες λάμπες, μπορούν να θεωρηθούν στοιχεία για τις έρευνες σχετικά με τα δέματα-βόμβες; Ο καθένας θα μπορούσε να τα έχει στο σπίτι του. Ή μήπως είναι που εδώ και χρόνια εκφοβιστικών ερευνών τα γουρούνια οι μπάτσοι δεν μπόρεσαν να βρουν τίποτα πιο ουσιαστικό; Υποφέροντας γι’ αυτό και περιμένοντας τον αρχηγό της DIGOS και το αρχίδι τον εισαγγελέα για να με
χώσουν μέσα; …Ντροπή, μαλάκες!Ή μήπως και οι R.O.S. έχουν βάλει το δαχτυλάκι τους (το βρώμικο) σε αυτή την υπόθεση;
Μήπως κάποιοι έχουν ξεχάσει ότι ο διευθυντής Γκάντζερ, που βρίσκεται πρόσφατα υπό έρευνα μαζί με άλλους αξιωματικούς για χάλκευση και “παραγωγή” αποδείξεων και για εγκληματική συνέργεια, συνεχίζει να κινεί τα νήματα της αντιτρομοκρατίας;!
…Ντροπή, μπάσταρδοι!
ΕΝΑ ΚΑΠΑΚΙ ΓΙΑ ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΤΣΑΡΟΛΕΣ.
Μια παραδειγματική σύλληψη, λοιπόν. Ένα πρόσωπο και ένα όνομα για να χώσουν μέσα, για αρχή. Και αύριο θα έρθει η σειρά κάποιου/ας άλλου/ης.
ΟΥΤΕ ΑΘΩΟΣ ΟΥΤΕ ΕΝΟΧΟΣ
Αθωότητα και ενοχή: δυο έννοιες τόσο προσφιλείς στην κρατική δικαιοσύνη. Άδειες λέξεις, κληρονομιά της κυρίαρχης τάξης.
Είμαι αναρχικός, εχθρικός προς την εξουσία, τη φτώχεια, την εκμετάλλευση, τα προνόμια, τους πολέμους του κεφαλαίου που προκαλούν την πείνα και το θάνατο, την υποδούλωση των λαών που διεκδικούν τον αυτοκαθορισμό τους.
ΜΟΝΑΧΑ ΕΓΩ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΟΣΥΝΗ Ή ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ’ΜΕΝΑ
Από τη στιγμή που οι θερμοί υποστηρικτές της αστικής δικαιοσύνης αποδεικνύουν ότι ήμουν εγώ αυτός που έδωσε ένα μάθημα σε αυτόν τον κακομεταμφιεσμένο ηλίθιο, ε… λοιπόν, αυτό σημαίνει, αυτόματα, ότι αναλαμβάνω και την ευθύνη. Ομοίως και η αντιδραστική αστική τάξη, θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη, σαν δούλη του κεφαλαίου, για τους συλληφθέντες και δολοφονηθέντες συντρόφους και συντρόφισσες και για τη φτώχεια και την καταστολή της τάξης του προλεταριάτου.
ΟΧΙ ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ
Η πείνα, η εκμετάλλευση και η καταστολή είναι ζητήματα πολιτικά. Η μεταρρύθμιση των συντάξεων: μια απάτη για όποιον έκανε το δούλο μια ολόκληρη ζωή. Και η ύβρις των “ασθενών του αμιάντου”; Όλοι στα σπίτια τους ή στη δουλειά τους με μια κλωτσιά στον κώλο και χωρίς ένα ευρώ στη τσέπη
.Και ο βομβαρδισμός-δολοφονία χιλιάδων ιρακινών συνοδευόμενος από την κατάληψη της γης τους, και η σφαγή των παλαιστινίων, και οι θάνατοι στα ρώσικα ανθρακωρυχεία, και οι μαζικές συλλήψεις των φιλάθλων στα γήπεδα, και οι νεκροί μετανάστες στη θάλασσα, και οι “νόμιμες” δολοφονίες συντρόφων; Και όλα αυτά τι είναι; Νόμιμες βρωμιές. Πολιτική του κεφαλαίου.
Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο λέω ότι κάθε φυλακισμένος είναι πολιτικός κρατούμενος. Διότι είναι θύμα μιας τάξης που του αφαιρεί κάθε αξιοπρέπεια και κάθε ελευθερία. Που τον βάζουν σ’ένα κελί για να προστατεύσουν τους πανταχού αστούς.
ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ ΦΥΛΑΚΗ
Η πραγματικότητα είναι ότι η καταστολή εκδηλώνεται με τρόπο λιγότερο ή περισσότερο σκληρό ανάλογα με την επίθεση που δέχτηκαν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί (...)
.Οι εργαζόμενοι πληρώνουν με την προσωρινή εργασία και τις προγραμματισμένες δολοφονίες πάνω στην εργασία. Οι εξεγερμένοι πληρώνουν με τη φυλάκιση ή το θάνατο πάνω στον αγώνα. Οι μετανάστες με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όλη η κοινωνία είναι μια καταστολή. Φυλακή έξω, φυλακή, περισσότερο ολοκληρωτική, μέσα. Κι αυτοί που πάντα την πληρώνουν είναι οι μετανάστες προλετάριοι (...) και τα τμήματα της κοινωνίας που υπερασπίζονται την τάξη των εκμεταλλευόμενων.
ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ 1
Αυτό που υφίστανται οι επαναστάτες-τριες είναι μία μεγάλη απομόνωση εξ’αιτίας της δυσφημιστικής προπαγάνδας των τρομολαγνικών Μ.Μ.Ε και μιας ελλιπούς συμμετοχής στους αγώνες των εκμεταλλευόμενων. Απόντες, αποκλεισμένοι από τις τυποποιημένες διαδικασίες των προλεταριακών διεκδικήσεων και από τις ίδιες τις συγκρούσεις. Πρόκειται περί ιδεολογικής αυτοβιογραφίας; Ίσως.
Μήπως πρόκειται για δυσκολία παρέμβασης εξαιτίας των φτωχών διεκδικήσεων που προέρχονται από τον κόσμο της παραγωγής; Πιθανότατα. Η εργασία είναι επίπονη: Ούτε ένα βήμα πίσω.
Το προλεταριάτο ή είναι επαναστατικό ή δεν είναι τίποτα! (...)
Μάσσιμο Λεονάρντι,
ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ
* Στις 19/12 η προφυλάκιση του Μ. Λεονάρντι αντικαταστάθηκε από καθεστώς κατ’οίκον περιορισμού. Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν την αποφυλάκισή του, αστυνομικοί, με “πληροφορίες” προς τον Τύπο, αλλά και ο ίδιος ο Φίνι προσπάθησαν να τον παρουσιάσουν ως “αρχηγό των εξεγερσιακών αναρχικών” και υπεύθυνο για την αποστολή βομβών σε τμήματα των καραμπινιέρων στη Ρώμη και το Βιτέρμπο, ενέργειες που έγιναν στις 5 Νοέμβρη, και ενώ ο Λεονάρντι βρισκόταν στη φυλακή (!)
- Στις 3 Δεκέμβρη ’03 έγιναν αστυνομικές εισβολές σε τρία σπίτια αναρχικών στη Ρώμη, το Βιτέρμπο και τη Νάπολη, όπως και σε δύο καταλήψεις στέγης στη Ρώμη (το Torre Maura και την Cascina η οποία εκκενώθηκε), στα πλαίσια επιχείρησης για τη σύλληψη του αναρχικού Μάρκο Φερούτσι. Ο Φερούτσι συνελήφθη στη Νάπολη και μεταφέρθηκε στις φυλακές R. Coeli, με την κατηγορία ότι συμμετείχε, μαζί με τον Μ. Λεονάρντι, στον ξυλοδαρμό ασφαλίτη που είχε παρεισφρήσει στην πορεία της 4ης Οκτώβρη 2003 στη Ρώμη.
Για τις 2 Μαρτίου, στη Γένοβα, ορίστηκε η δίκη 25 διαδηλωτών που κατηγορούνται για συμμετοχή στα γεγονότα της 20ής και 21ης Ιούλη 2001 ενάντια στο G8. Όλοι αντιμετωπίζουν βαριές κατηγορίες και η δίωξή τους βασίζεται σε βίντεο και φωτογραφίες από τις ημέρες των συγκρούσεων. Στη δίκη θα εκπροσωπούνται οι ιταλοί υπουργοί άμυνας, εσωτερικών και δικαιοσύνης, ενώ τόσο το ιταλικό κράτος όσο και τράπεζες και καταστήματα που υπέστησαν φθορές κατά τη διάρκεια των γεγονότων ζητούν αποζημιώσεις. Στο μεταξύ, στις 9/7/03 οι 93 που συνελήφθησαν κατά τη δολοφονική έφοδο της αστυνομίας στο σχολείο Diaz το βράδυ της 21ης Ιούλη 2001 απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες, καθώς οι μαρτυρίες των μπάτσων που τους συνέλαβαν κρίθηκαν αναξιόπιστες. Με βάση αυτή την εξέλιξη, στις 26/9/03 αποδόθηκαν κατηγορίες σε 30 αστυνομικούς που συμμετείχαν στην εισβολή στο σχολείο για ψευδορκία, κακοποίηση διαδηλωτών και κατασκευή στοιχείων, καθώς και σε 43 άλλους για βιαιοπραγίες εναντίον κρατούμενων στις φυλακές του Bolzaneto (ανάμεσα τους και ο γιατρός της φυλακής). Να σημειωθεί ότι από το 2001 αρκετοί από αυτούς έχουν επιβραβευθεί για τις υπηρεσίες τους ή έχουν προαχθεί σε ανώτερα κλιμάκια της αστυνομίας.
*