Ένας ακόμη άνθρωπος, ο Ηρακλής Μαραγκάκης, πέφτει νεκρός από σφαίρα αστυνομικού, ένας ακόμη άνθρωπος έρχεται να προστεθεί στις λίστες των θυμάτων της κρατικής τρομοκρατίας. Άλλη μια είδηση όπως όλες οι άλλες, από τις τυχαίες ή μη εκπυρσοκροτήσεις έως τα εργατικά “ατυχήματα” στα ολυμπιακά έργα, έρχεται να προστεθεί στο τεράστιο παζλ που συμπληρώνεται είτε από τις μικρές στήλες ή σχόλια στις εφημερίδες είτε "θάβεται" εντέχνως από τα ραδιοτηλεοπτικά μήντια. Όμως στην περίπτωση του Ηρακλή κάτι ξεχωριστό συνέβηκε και ενώ όλα πήγαιναν κατ'ευχήν για την εξουσία που θα προσπέρναγε κι αυτό το εμπόδιο ξαφνικά δέχτηκε μια γροθιά στο στομάχι. Γροθιά η οποία ενώ έπληξε το γόητρο της ΕΛ.ΑΣ. σε μια περίοδο που το ελληνικό κράτος πληρώνει υπέρογκα ποσά για να το διαφημίσει, ταυτόχρονα κέρδισε την συναίνεση από μεγάλα κομμάτια του κοινωνικού συνόλου αφού το παρότρυνε να αντισταθεί έμπρακτα στην εντεινόμενη αστυνομοκρατία που βιώνει καθημερινά. Είναι λοιπόν η αυτοδικία, πρόταγμα των αναρχικών εδώ και αιώνες, η οποία πραγματώθηκε και θριάμβευσε εκείνο το βράδυ του Σαββάτου έξω από την ασφάλεια Ηρακλείου. Διότι ενώ έστειλε ένα ξεκάθαρο μήνυμα στην κυριαρχία ταυτόχρονα προέτρεψε τους καταπιεζόμενους να αμφισβητήσουν το μονοπώλιο βίας του κράτους και να αντισταθούν. Παρακάτω ακολουθεί το χρονικό μιας βδομάδας και κάτι με τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο Ηράκλειο της Κρήτης μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα.

Σαββάτο 8/12 (απόγεύμα): Πλήθος συγγενών, φίλων, γνωστών του Ηρακλή, νεολαίοι από γειτονιές του Ηρακλείου καθώς και άτομα από τον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο άρχισαν να συγκεντρώνονται από τις 17.00 και μετά έξω από την ασφάλεια Ηρακλείου όπου είχαν μεταφερθεί οι 3 δολοφόνοι. Εντός του κτιρίου οι αστυνομικές δυνάμεις κυμαίνονται περίπου στα τριάντα άτομα ενώ βρίσκεται ακόμα και η εισαγγελέας η οποία έχει αναλάβει την υπόθεση. Η κατάσταση βγήκε εκτός ελέγχου περίπου κατά τις 20.00 η ώρα το απόγευμα από περίπου 80-100 άτομα, αφού όμως είχαν προηγηθεί άλλες δυο συμπλοκές στην είσοδο του κτιρίου οι οποίες όμως εκτονώθηκαν. Ακολούθησε πετροπόλεμος εναντίον του κτιρίου της ασφάλειας και των ατόμων τα οποία ήταν μέσα, επίσης προκλήθηκαν σημαντικές φθορές σε 7 οχήματα της ασφάλειας Ηρακλείου εκ των οποίων 2 αναποδογυριστήκανε, ενώ παράλληλα κάποια άτομα είχαν μπει στο γκαράζ της ασφάλειας και συνέχισαν εκεί το δημιουργικό τους έργο και σε άλλα αμάξια. Εν τω μεταξύ οι μπάτσοι είχαν κρυφτεί κακήν κακώς στον πρώτο όροφο του κτιρίου για περίπου μισή ώρα, ενώ, όταν τελικά κατάφεραν να ξεμυτίσουν και επιχείρησαν να κάνουνε μια εξόρμηση για συλλήψεις, αυτή κατέληξε σε συμπλοκές σώμα με σώμα και αφού κατατροπώθηκε είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό 2 αστυνομικών, οι οποίοι προσήχθησαν στο νοσοκομείο. Διασκεδαστικό είναι ότι οι 2 μπάτσοι ξυλοκοπήθηκαν άγρια μπροστά στα έκπληκτα μάτια των συναδέλφων τους οι οποίοι τους είχαν ουσιαστικά κλειδώσει απ΄ έξω αφήνοντάς τους έρμαια στα χέρια περίπου 8 ατόμων ενώ το μόνο πράγμα που κάνανε ήταν να εκλιπαρούν για έλεος. Τέλος το πλήθος διαλύθηκε μετά από πολλή ώρα αφού στο σημείο ήρθαν ενισχύσεις από τα ΕΚΑΜ και μια διμοιρία. Ακολούθησαν συλλήψεις 6 ατόμων στη γύρω περιοχή (4 άντρες και 2 γυναίκες). Αφού έχουν συμβεί όλα αυτά και αφού έχει αποχωρήσει ο κόσμος, τα γουρούνια δεν δίστασαν να επιτεθούνε με ύβρεις και ξυλοδαρμό εναντίον της μητέρας του θύματος εκτονώνοντας έτσι το μίσος τους για ό,τι είχε προηγηθεί.

Κυριακή 9/12 ολημερίς: Παραβιάζονται στοιχειώδη δικαιώματα των συλληφθέντων των χθεσινών γεγονότων, αφού με τεχνάσματα η εισαγγελέας Σωτηροπούλου καταφέρνει οι αρμόδιοι δικηγόροι να μη πάρουν ούτε δικογραφία ούτε απολογίες των κατηγορουμένων, με αποτέλεσμα να οδηγούνται στο αυτόφωρο χωρίς να γνωρίζουμε τι κατηγορίες έχουν, δίνοντας έτσι χρόνο στις διωκτικές αρχές να διαχειριστούν καλύτερα την κρίση. Δυο γνωστοί ασφαλίτες έχουν στηθεί σε δρόμο που οδηγεί στην κατάληψη Ευαγγελισμού και προκαλούν τους διερχόμενους. Η απάντηση είναι άμεση καθώς μια ομάδα 8 συντρόφων τους περικυκλώνει και τους διώχνει. Γεγονός αποτελεί ότι ασφαλίτες δεν ξαναεμφανίστηκαν εκεί καθ΄ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας.

Τετάρτη - Πέμπτη - Παρασκευή - Σαββάτο - Κυριακή: Ώρες αγωνίας και ταλαιπωρίας περνάει η τοπική ΕΛ.ΑΣ., αφού οι αστυνομικοί της δουλεύουν υπερωρίες όλη τη βδομάδα που μας πέρασε για φύλαξη δημόσιων κτιρίων και ταυτόχρονα προσπαθούν να συμμαζέψουν το πεσμένο γόητρο και ηθικό τους. Έχοντας φέρει ενισχύσεις από όλη την Κρήτη νιώθουν ανήμποροι γιατί έχουν έναν μεγάλο πονοκέφαλο. Ο Ηρακλής ήταν ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής του ΟΦΗ και την Κυριακή πρέπει να διατηρήσουν την τάξη στον αγώνα του ΟΦΗ με την ΑΕΚ. Φυσικά όχι αναίτια, αφού οι οπαδοί και των δυο ομάδων διαμήνυαν από τα μήντια τις προθέσεις τους για εκδίκηση και αυτοδικία. Τελικά η λύση βρίσκεται, αφού 9 διμοιρίες ειδικών δυνάμεων καταστολής καθώς και κλιμάκιο αξιωματικών έρχονται στην περιοχή με σκοπό να ενισχύσουν τις ήδη υπάρχουσες δυνάμεις. Τελικά ο αγώνας γίνεται και οποιαδήποτε διάθεση για επεισόδια εξομαλύνεται, αφού οι αρχηγοί των συνδέσμων έχοντας συμφωνήσει με τους μπάτσους απομακρύνουν μετά το τέλος του αγώνα τους οργανωμένους οπαδούς και αφήνουν ένα αριθμό περίπου 80 ατόμων κυρίως εφηβικής ηλικίας να αντιμετωπίσουν τις διμοιρίες, γεγονός που αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την συνέχεια, αφού οι μπάτσοι επιβλήθηκαν πολύ γρήγορα στην γύρω περιοχή. Ευτυχώς αποφεύχθηκαν οι συλλήψεις.

Ο Ηρακλής ήταν ένας από εμάς. Ο καθένας θα μπορούσε να είναι στη θέση του. Έχουμε αγανακτήσει με τις τυχαίες ή μη εκπυρσοκροτήσεις από τα ένστολα γουρούνια. Mήπως οι μπάτσοι που έριξαν τον πρώτο πυροβολισμό πιστεύουν πως θα αφηνόμαστε να μας σφάξουν σαν τα πρόβατα, χωρίς καν να αντιδράσουμε; Πόσο κοστολογούν οι μπάτσοι και οι εξουσιαστές την ανθρώπινη ζωή; Μέχρι ποιο σημείο πρέπει να φτάσει η ασυδοσία τους έως ότου να υπάρξουν αντίποινα; Ποια είναι τα επιτρεπόμενα όρια που η κοινωνία μπορεί να αμφισβητήσει το μονοπώλιο βίας του κράτους; Σίγουρα δε μας πείθει η δικαιοσύνη τους η οποία θα πράξει αυτό που πρέπει, όπως έκανε και με τον άτυχο Καλτεζά ή με τον άτυχο τσιγγάνο στο Ζεφύρι πριν από δυο χρόνια ο οποίος δολοφονήθηκε με παρόμοιο τρόπο. Ο Ηρακλής δεν είναι ο πρώτος και σίγουρα δε θα ναι ο τελευταίος. Ένα είναι σίγουρο, ότι δεν πρέπει να μένουν αναπάντητες οι κρατικές δολοφονίες και ότι όταν συμβαίνουν έχουμε καθήκον ως αναρχικοί να βρισκόμαστε εκεί, να ενώνουμε τις δυνάμεις με άλλα κοινωνικά κομμάτια και δείχνουμε έμπρακτα την οργή και αγανάκτησή μας.