(Αναρχικό Δελτίο, νο 27, Γενάρης 2004)
Κείμενο της Carol,
από τη φυλακή της Brieva στην ΙσπανίαΑγαπημένοι φίλοι και σύντροφοι,
Να’μαι λοιπόν εδώ, στο οδόφραγμα 13, στο μέτωπο της Avila. Όπως βλέπετε, είμαι στο κελί 13. Ποτέ δεν πίστευα σε προλήψεις, αλλά τώρα θέλω να πιστεύω πως αυτή η λεπτομέρεια θα μου φέρει τύχη.
Παρά τις συννεφιασμένες μέρες και τις χαμηλές θερμοκρασίες, η διάθεσή μου είναι ανεβασμένη, το πνεύμα μου ελεύθερο. Και θέλω να ξέρετε πως τα γράμματά σας περνούν πάνω από τα τείχη και μέσα από τα κάγκελα. Φτάνουν συνέχεια, ίσως όχι όλα, αλλά κάποια έρχονται. Τα λόγια σας με κάνουν να χαμογελώ και μου δίνουν δύναμη. Και εκείνα τα άλλα λόγια, αυτά που δεν γράφονται ούτε λέγονται αλλά τα νιώθω, φτάνουν στο βάθος της καρδιάς μου.Εσείς και εγώ γνωρίζουμε πως έχει πάντα νόημα να αγωνίζεσαι και πως η αντίσταση δεν είναι πια μόνο μια πιθανότητα, αλλά ανάγκη και ευχαρίστηση. Αυτή η γνώση μας συνδέει τόσο στενά που κανένα στρατόπεδο εξόντωσης, κανένα καθεστώς απομόνωσης, καμία καταδίκη σε πολλά χρόνια φυλάκισης στα οποία δεν θα μπορούμε να αγκαλιαζόμαστε και να βλεπόμαστε, τίποτα από όλα αυτά δεν
μπορεί να μας χωρίσει.Το κελί που βρίσκομαι δεν είναι πολύ μεγάλο, αλλά είστε όλοι εδώ, μαζί μου. Αυτό είναι το μόνο επισκεπτήριο που δεν είναι στο χέρι τους ούτε να το εγκρίνουν ούτε να το αρνηθούν, ούτε καν να παρέμβουν. Με τον ίδιο τρόπο ελπίζω να με αισθάνεστε και εσείς έξω, δίπλα σας σε κάθε βήμα. Γιατί βήμα το βήμα (ακόμα και με τα παραπατήματα) η μαγεία του αγώνα μας θα κάνει την αναρχία πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που παίρνει ήδη μορφή στις καρδιές μας, στις σχέσεις μας, στην καθημερινή μας
ζωή. Κι αυτό δεν είναι ψευδαίσθηση, το είδα στα μάτια των συντρόφων μου όταν έμπαινα στη φυλακή, και ακόμα και χωρίς να κοιταζόμαστε ακόμα αισθάνομαι αυτό το βλέμμα.Η απόφαση που πήραμε ήταν να σπάσουμε τα δεσμά και να πάρουμε πίσω τη ζωή μας, και οι συνέπειες αυτής της απόφασης, όσο σκληρές και δύσκολες κι αν είναι, δεν μπορούν να μας υποδουλώσουν, μας απελευθερώνουν. Οπουδήποτε και αν βρισκόμαστε, ακόμα και στην πιο σκληρή φυλακή, την ελευθερία τη φέρουμε μέσα μας. Αν όχι, δεν ανακαλύψαμε ποτέ τι θα πει ελευθερία.Ξέρω ότι οι σύντροφοί μας στη Θεσσαλονίκη άρχισαν απεργία πείνας στις 5 Οκτώβρη. Από εδώ που βρίσκομαι θέλω να τους στείλω όλη τη συμπαράστασή μου. Κι εκείνοι γνωρίζουν πως δεν υπάρχουν αποστάσεις και τείχη που να μπορούν να μας χωρίσουν.
Διάβασα επίσης πώς εκμεταλλεύεται ο επίσημος τύπος τον αγώνα μας για την κατάργηση των FIES, για να μας παρουσιάσει σαν “επικίνδυνα στοιχεία”, “στοιχεία αποσταθεροποίησης”. Λοιπόν, σύμφωνα με τα ΜΜΕ έχουμε επισκεφτεί στη φυλακή μέλη των GRAPO και αυτόν τον αναρχικό, τον Claudio, τον "ιθύνοντα νου" για οτιδήποτε συμβαίνει. Πιθανώς αυτοί οι επαγγελματίες ψεύτες να έχουν ερευνήσει το θέμα, επικοινωνώντας με τα σωφρονιστικά καταστήματα και να ξέρουν πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Στην πραγματικότητα, αυτά τα επισκεπτήρια δεν μας επιτράπηκαν ποτέ για "λόγους ασφαλείας". Εξαιρώντας αυτή τη μικρή λεπτομέρεια, είναι αλήθεια ότι συμμετείχαμε στον αγώνα για την κατάργηση των FIES και σε πολλούς ακόμα αγώνες. Και φυσικά, συνεχίζουμε και τώρα, και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε
και στο μέλλον.Ξέρετε πως μας έχουν βάλει σε καθεστώς FIES 3. Έτσι γράφει στην κάρτα που μου έχουν δώσει, αν και δεν μου το ανακοίνωσαν ποτέ. Αυτό σημαίνει πως οι συνθήκες που έχουμε είναι κατά κάποιο τρόπο ειδικές, ακόμα και αν βρίσκομαι σε κελί 2ου βαθμού. Διαφέρει από φυλακή σε φυλακή, αλλά στη Brieva αυτές οι συνθήκες σημαίνουν πως είσαι μόνος σε ένα κελί, πως τα κελιά μας δεν πρέπει να γειτονεύουν με κελιά άλλων κρατούμενων που βρίσκονται σε καθεστώς FIES, δεν μπορούμε να συμμετέχουμε στα εργαστήρια
(για "λόγους ασφαλείας" φυσικά) και υπάρχουν περιορισμοί στην επικοινωνία μας (στα επισκεπτήρια, τα γράμματα και τα τηλεφωνήματα).Σύμφωνα με το σημείωμα που μου δόθηκε, οι λόγοι που αιτιολογούν αυτούς τους περιορισμούς είναι: "α) οι εγκληματικές ικανότητες και η επικινδυνότητα της κρατούμενης, η οποία διώκεται για τρομοκρατία, β) η πιθανή σχέση της κρατούμενης με τρομοκρατική οργάνωση και γ) η πιθανότητα διάδοσης πληροφοριών που μπορούν να πλήξουν την ασφάλεια της φυλακής και των εργαζόμενων σε αυτήν." Για αυτούς τους λόγους, τα γράμματα που μπορούμε να στέλνουμε περιορίζονται σε δύο την εβδομάδα. Για όλα τα υπόλοιπα, οι συνθήκες και το πρόγραμμα είναι παρόμοια με των άλλων κρατούμενων. Η βασική διαφορά είναι πως οι δικοί μας δεσμοφύλακες πρέπει να μας παρακολουθούν συνεχώς, να αναλύουν τις αντιδράσεις μας, την διανοητική μας κατάσταση, τις σχέσεις μας, και να τα καταγράφουν όλα. Σ'αυτές τις πληροφορίες βασίζεται ο φάκελός μας. Σε περισσότερες από μια κρατούμενες που δεν βρίσκονται σε καθεστώς FIES 3 έχει ειπωθεί από τη φυλακή "να μη μπλέκουν με κακές παρέες (εμένα εννοούσαν νομίζω...). Οι σχέσεις μου με τις άλλες κρατούμενες είναι καλές, και η βοήθεια που προσφέρουμε η μία στην άλλη είναι πολύ σημαντική.
Έτσι λοιπόν κυλούν τα πράγματα σ'αυτή τη μικρή φυλακή της Brieva. Θα λάβετε κι άλλα νέα μου σύντομα, γιατί έχω την αίσθηση πως θα μείνω σ'αυτό το μέρος αρκετό καιρό.
Αλληλεγγύη στον Fernando, τον Carlos, την Amanda, τον Eduardo και σε όλους τους αναρχικούς και τους επαναστάτες κρατούμενους. Ένας μεγάλος χαιρετισμός στα αδέρφια μου στον αγώνα.
Υγεία, αναρχία και καταστροφή των φυλακών.
ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΑΜΕ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ
30 Οκτώβρη 2003, Carol
*