(Αναρχικό Δελτίο, νο 2
5, Οκτώβρης 2003)Δήλωση του Σάββα Ξηρού για τα βασανιστήρια
“Στις 29/6/2002 ανατινάχτηκα και πέθανα, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για το σύστημα, ούτε το να ζήσω με ισόβιες αναπηρίες. Έπρεπε να σώσουν τις πληροφορίες και μετά να με εξοντώσουν όπως εκείνοι ήθελαν. Δοκίμασαν όλες τις ανακριτικές μεθόδους από τις πιο σύγχρονες, από τις ναρκαναλύσεις από ομάδα ειδικών, μέχρι τη βία και τις χωροφυλακίστικες μεθόδους του Σύρου και του Διώτη. Έγινε το μυαλό μου κέντρο διερχομένων χημικών ουσιών και η εντατική κέντρο διερχομένων πρακτόρων. Βασανίστηκα βάρβαρα. Τεμαχίστηκα. Εμποδίστηκα να ασκήσω οποιοδήποτε νομικό δικαίωμα. Παραβιάστηκε το Σύνταγμα και οι νόμοι που σημειωτέον υπάρχουν για να προστατεύουν τους παραβάτες από αυθαιρεσίες. Χλευάστηκα, διασύρθηκα στα Μέσα μαζικό-ελέγχου. Στη φυλακή συνεχίστηκε ο έλεγχος της χημείας του εγκεφάλου μου, οι φωτογραφίες μου στην αρχή της δίκης και σήμερα τα λένε όλα. Μετά από 9 χειρουργεία, το τελευταίο 20 μέρες πριν τη δίκη και άλλα 3 να περιμένουν, οδηγήθηκα σε αυτή τη δίκη τυφλός και κουφός, χωρίς να έχω διαβάσει έστω μια γραμμή από τη δικογραφία. Φιμώθηκα με κάθε μέσο. Όλες μου οι δηλώσεις σε όλη τη διάρκεια της δίκης και όλες οι παρεμβάσεις είναι διασπασμένες με διάσπαρτες ύβρεις και ειρωνείες Προέδρου, Εισαγγελέα και Πολιτικής Αγωγής με εκφράσεις μεροληψίας από την Έδρα, με δικαιολογίες για τη βεβαρημένη συνείδησή σας αποπροσανατολίζοντας τον λόγο από την ουσία και την αλήθεια.
Φιμώθηκα με κάθε τρόπο. Εμποδίστηκα να απολογηθώ όταν προέκυψαν νέα στοιχεία, πριν λήξει η αποδεικτική διαδικασία. Φοβάστε την αλήθεια κ. Πρόεδρε. Κύριε Εισαγγελέα φοβάστε, τρέμετε. Την αποφεύγετε, άρα την γνωρίζετε. Γι΄ αυτό γίνεται χάβρα εδώ μέσα όποτε προσπαθώ ν΄ αναφερθώ στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ, γι΄ αυτό την πρώτη φορά που προσπάθησα να μιλήσω για τα βασανιστήρια πέσατε πάνω μου σαν ύαινες να αποσπάσετε τα κομμάτια εκείνα που σας χρειάζονται δικονομικά, για να τα ξεπεράσετε.
Η τελευταία σας απόρριψη του αιτήματός μου για απολογία, έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ ταχύτητας, εφόσον αποφασίζατε πριν ολοκληρώσω τα λόγια μου την ώρα που προσπαθούσα να απαντήσω στην πρόταση του κ. Εισαγγελέα. Το πόρισμα που κατέθεσα το οποίο προκύπτει από τον ιατρικό μου φάκελο και από ένορκες καταθέσεις γιατρών του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ, οι ίδιες μετά 14 μήνες είτε 14 χρόνια, αποδεικνύει το έγκλημα χωρίς να αφήνει κανένα επιστημονικό κενό. Δεν είναι ισχυρισμός είναι απόδειξη του εγκλήματος.
Επίσης όσο κι αν εθελοτυφλείτε στην κυριολεξία, με μακάβριο χιούμορ ότι "με λίγα push ups φεύγει το έγκλημα του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ" είστε αυτόπτες μάρτυρες των τριών τομών συνολικού μήκους 50 εκατοστών στο στήθος μου που έχουν αποκρυβεί και ποιος ξέρει τι άλλο, από τον ιατρικό μου φάκελο.
Δεν έχετε τη δυνατότητα, δεν έχετε το θάρρος, δεν έχετε τη γενναιότητα να μας δικάσετε τίμια. Τελειώνοντας αυτή η δίκη καταρρέει μαζί της ολόκληρο το νομικό σας σύστημα και το Σύνταγμα γίνεται λάστιχο για κάθε ενδιαφερόμενο. Σαν τμήμα του κρατικού μηχανισμού δεν είναι δυνατό να δικάσετε τον εαυτό σας, να παραδεχτείτε τις ευθύνες σας, να παραδεχτείτε ότι έγιναν βασανιστήρια.
Παρ΄ όλα αυτά κάνω μήνυση στους βασανιστές μου όχι γιατί περιμένω ότι θα δικαιωθώ, αλλά για να καταγγείλω για άλλη μια φορά την απάνθρωπη και βάρβαρη ουσία του κράτους. Δεν προσβλέπω στην εξαρτημένη Δικαιοσύνη. Απευθύνομαι στην κρίση της κοινωνίας η οποία είναι και η μόνη που με ενδιαφέρει.
Είναι μια ακόμη προσπάθεια να σπάσει η συνωμοσία της σιωπής και απόπειρα φίμωσης. Με αυτές τις εγκληματικές πρακτικές το κράτος που στα λόγια κόπτεται για την αξία του ανθρώπου, δικαιώνει για άλλη μια φορά τις επιλογές μας”.
Σ. Ξηρός, 10/9/03
*