Στις 21/9/03 κλείνουμε τρεις μήνες στα κολαστήρια του κράτους, έχοντας απορριπτικές απαντήσεις σε όλες τις αιτήσεις αποφυλάκισης που δικαιούται να κάνει κάθε “μεγάλος εγκληματίας”. Τι πάει να πει αυτό: η αδέσποτη εξουσία των οργάνων του νόμου, του νόμου αυτού της αδικίας, του πλούτου, του κεφαλαίου, του νόμου του αυταρχικού κράτους και της αστυνομίας του, αυτή η εξουσία έχει αποφασίσει να χτυπήσει όσο πιο δυνατά, όσο πιο βάρβαρα γίνεται, χωρίς να υπολογίσει ότι υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα, που είναι χρέος κάθε ανθρώπου να τα προστατεύει. Και επειδή η βάρβαρη αντιμετώπιση των οργάνων του κράτους και του νόμου βρίσκεται σε κάθε ανάσα ζωής, λευτεριάς και ελπίδας, και δεν ξεκίνησε ούτε σήμερα ούτε χτες, η αντίσταση δε θα σταματήσει ούτε σήμερα ούτε ποτέ. Επειδή ούτε το δίκαιο, ούτε ο αγώνας, ούτε η δύναμη, ούτε το πάθος μας για την ελευθερία δεν πνίγονται από τις αποφάσεις των εγκληματικών οργάνων των δικαστηρίων και των νόμων τους ή από τα κελιά τους...

...διαμαρτύρομαι και καταγγέλλω κατηγορηματικά:

1) την απόφαση τιμωρίας όλου του κινήματος αντίστασης, όπως είναι οι συλλήψεις της 21ης Ιουνίου- μια ευκαιρία που είχε το αστυνομικό κράτος, καθώς λειτουργεί αυθαίρετα και χωρίς κανένα εμπόδιο.

2) τις παράνομες κρατήσεις και προσπάθειες απέλασης που μου έγιναν κατά καιρούς, ενώ ουσιαστικά έπρεπε να μου χορηγηθεί άδεια παραμονής.

3) την απόρριψη της χορήγησης άδειας παραμονής που πάντα τη δικαιούμουν με βάση τα δικαιολογητικά που ζητάει ο ίδιος ο νόμος.

4) τη στέρηση του δικαιώματος κατάθεσης της αίτησης ανθρωπιστικού ασύλου σύμφωνα με τα ανθρώπινα δικαιώματα, αν υπάρχουν.

5) την απόρριψη της τελευταίας μου αίτησης για αδ. Παραμονής λόγω επέμβασης του Α.Τ. Χανίων στα γραφεία της Περιφέρειας Ρεθύμνου.

Ζητώ: 1) Άμεση απελευθέρωση και άρση των ψεύτικων κατηγοριών.

Για όλα αυτά αποφασίζω και ξεκινώ απεργία πείνας, την Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2003.

*