Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,

Όταν φτάσει στα χέρια σας αυτό το γράμμα, ήδη θα έχουμε συμπληρώσει τρεις μήνες ομηρίας, με τη σιγουριά πως θα αυξηθεί ο χρόνος φυλάκισής μας.

Σήμερα, συνεχίζουμε να έχουμε τα ίδια προβλήματα που από την αρχή είχαμε και επιπλέον με το μειονέκτημα ότι παραμένουμε χωρισμένοι σε διαφορετικά κελιά.

Η σιωπή, η καθυστέρηση των δικαστικών, επιδεικνύουν τη συνενοχή και την αυθαιρεσία των διαφόρων οργανισμών στα κράτη που ζούμε, μια κατάσταση που γίνεται πιο φανερή στις ευρωπαϊκές συναντήσεις των αφεντικών και στα παρόμοια γεγονότα. Με λίγα λόγια, χρειάζονται κάποιους αιώνιους ενόχους, σαν κι εμάς, για να δικαιολογούν την εξουσία, τη δύναμη και την καταστολή τους στις διαδηλώσεις, εφευρίσκοντας “συμμορίες από τρομοκράτες” και δεν ξέρω εγώ ποιες άλλες ανοησίες.

Έτσι δημιουργούν δικαστικά προηγούμενα ενάντια στην παγκόσμια αντίσταση. Με παραδείγματα σαν κι αυτό, δεν θέλουν μόνο να εγκληματοποιήσουν τη δράση χιλιάδων ανθρώπων που έρχονται στις συνόδους για να εκφράσουν την αντίθεσή τους, αλλά επίσης να σπείρουν το φόβο και στους μελλοντικούς διαδηλωτές:

“Προσέξτε όσοι έρχεστε στις διαδηλώσεις! Εμπρός λοιπόν! Πλούσια καταστολή, με την παλιά δοκιμασμένη μέθοδο: πρέπει πάντα να υπάρχει ένας αποδιοπομπαίος τράγος! Έτσι ξηγιόμαστε εμείς!”

Αν το ήξερα από πριν, θα ερχόμουν με αεροπλάνο και θα το έριχνα στο λευκό πύργο, για να έχουν έτσι ένα λόγο να μας ονομάσουν τρομοκράτες, οι ηλίθιοι πολιτικοί.

Φίλοι, δεν ξέρω τι άλλο να σας πω. Είμαι αρκετά μπλοκαρισμένος εδώ μέσα, αγνοώ το χρόνο που περνάει και δεν κάνω τίποτα.

Σας στέλνω λοιπόν αυτές τις λίγες λέξεις για να διαβαστούν στις εκδηλώσεις αλληλεγγύης της 21ης Σεπτέμβρη, στη Θεσσαλονίκη, στο Arranjuez, το Villaverde, τη Μαδρίτη, το Burgos και στις άλλες πόλεις, θέλοντας μ’ αυτό τον τρόπο να συμμετάσχω κι εγώ, καθώς και να κρατήσω την επαφή μαζί σας.

Μέσα στη φυλακή μαθαίνουμε με συγκίνηση και υπερηφάνεια για τις προσπάθειες που κάνετε για την απελευθέρωσή μας. Κάθε μέρα δεχόμαστε το σπόρο της υποστήριξης και της αλληλεγγύης σας, που δεν αφήνουν τη λήθη να μας σκεπάσει, ούτε εμάς ούτε όσους βρίσκονται σε κατάσταση παρόμοια με τη δικιά μας. Σας χαιρετώ για την ώρα, όλους εσάς που μας στηρίζετε, καθώς και όλους όσους, χωρίς να τους γνωρίζουμε, σπάνε την απομόνωσή μας με τα γράμματά τους.

Κάτω τα τείχη των φυλακών!

Από τις 5 Οκτώβρη, ξεκινάω απεργία πείνας.

*