Από τις 20 ως τις 22 Ιούνη πραγματοποιήθηκε η σύνοδος της Ε.Ε. στο Πόρτο Καρράς, 120 χλμ από τη Θεσσαλονίκη, στην Ελλάδα. Αναρχικοί και αντιεξουσιαστές κινητοποιήθηκαν για τις δράσεις ενάντια στη σύνοδο. Ήδη, αρκετές μέρες πριν, τμήματα του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης καταλήφθηκαν από αναρχικούς ώστε να δημιουργηθεί ένας χώρος για συζητήσεις, αντιπληροφόρηση και προετοιμασία της δράσης. Την Πέμπτη 19 Ιούνη, η αναρχική/αντιεξουσιαστική πορεία αλληλεγγύης στους μετανάστες συγκέντρωσε 4.000 άτομα. Η αναρχική πορεία το Σάββατο 21 Ιούνη, απορρίπτοντας το διάλογο τόσο με τις αρχές όσο και με τις ρεφορμιστικές ομάδες, επέλεξε μια επιθετική στρατηγική στόχευσης συμβόλων της εξουσίας και του κεφάλαιου, και σύγκρουσης με τις αστυνομικές δυνάμεις. Κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, περισσότερα από εκατό άτομα προσήχθησαν, ξυλοκοπήθηκαν, και αρκετοί βασανίστηκαν από την αστυνομία και εξαναγκάστηκαν να υπογράψουν λευκά χαρτιά που στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν για να στηθούν δικαστικά σκευωρίες. Σε εικοσι εννιά από τους προσαχθέντες απαγγέλθηκαν κατηγορίες. Την Κυριακή 22/6 έγινε μπροστά στα δικαστήρια συγκέντρωση αλληλεγγύης όπου συμμετείχαν 200 περίπου άτομα. Την ίδια στιγμή τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί εξυμνούσαν την τακτική της αστυνομίας, ως αντιπροσωπευτική της "αληθινής δημοκρατικότητας της Ελληνικής προεδρίας". Προσπάθησαν να αποπολιτικοποιήσουν την πορεία των αναρχικών, παρουσιάζοντάς την ως "πράξη βανδαλισμού", επειδή ήταν το μοναδικό κομμάτι της διαδήλωσης που επιτέθηκε στο δημοκρατικό προσωπείο του καθεστώτος που βασίζεται στο διάλογο με την εξουσία και το κράτος. Την Τετάρτη 25/6 ο εισαγγελέας και ο ανακριτής προφυλάκισαν (για διάστημα μέχρι και 18 μήνες) εφτά από τους συλληφθέντες. Οι υπόλοιποι 22, οι οποίοι απελευθερώθηκαν (ορισμένοι αφού κατέβαλαν υψηλές χρηματικές εγγυήσεις) εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν κατηγορίες και θα δικαστούν. Αυτή τη στιγμή στη φυλακή βρίσκονται δύο Ισπανοί, ένας Άγγλος, ένας Σύριος πολιτικός πρόσφυγας που ζει στην Ελλάδα και τρεις Έλληνες σύντροφοι. Όλοι οι φυλακισμένοι κρατούνται χωριστά και οι τρεις Έλληνες σύντροφοι έχουν μεταφερθεί σε φυλακή ανηλίκων, γνωστή για τις φρικτές συνθήκες που επικρατούν. Είναι αναγκαίο να εξαπλωθούν κινήσεις αλληλεγγύης σε όλο τον κόσμο για τους φυλακισμένους συντρόφους μας.

Ως αναρχικοί στην Άγκυρα, χαιρετίζουμε τον ηρωικό σας αγώνα ενάντια στην Κρατική βαρβαρότητα. Για μια ακόμα φορά δείξατε τη μόνη ενότητα που αναγνωρίζουν οι Αναρχικοί: Την ενότητα στις καρδιές μας, στα τραγούδια μας, στα δάχτυλά μας καθώς σφίγγουν σε μια δυνατή γροθιά. Σύντροφοι, η θάλασσα που μας χωρίζει πήρε το όνομά της από έναν βασιλιά που πνίγηκε, σήμερα αυτή η θάλασσα δεν είναι παρά ένα μικρό ποτάμι σε αυτόν τον τεράστιο κόσμο, και τα μεγάλα πολεμικά πλοία δεν είναι παρά πέτρες αυτού του ποταμού, που μια μέρα θα πατήσουμε πάνω τους και θα τα βυθίσουμε για να φτάσουμε στ'αδέλφια μας, πιστεύοντας πως θα κάνετε κι εσείς το ίδιο. Κάποιοι από εσάς είστε τώρα κρατούμενοι και άλλοι χτυπημένοι, αλλά να θυμάστε ότι σας σκεφτόμαστε και σας αγαπάμε από τα βάθη της μαύρης μας καρδιάς.

Στέλνουμε ένα μήνυμα αλληλεγγύης στους συντρόφους που φυλακίστηκαν στη Θεσσαλονίκη από το ελληνικό Κράτος, για την εξέγερση στους δρόμους κατά τη διάρκεια της συνόδου της ελίτ της ευρωπαϊκής άρχουσας τάξης.Δεν έχουμε εκπλαγεί ιδιαίτερα από τη βαρβαρότητα της αστυνομίας, το πλαστό κατηγορητήριο και τη χάλκευση αποδεικτικών στοιχείων, ή από τα βασανιστήρια που υπέστησαν αρκετοί σύντροφοι. Στο πεδίο του κοινωνικού πολέμου, η βίαιη καταστολή αποτελεί πάντα την απάντηση των εκμεταλλευτών σε κάθε μορφή ενεργητικής αντίστασης. Αντιλαμβανόμαστε τη φυλάκιση αγωνιστών ως ζωτικό μέρος του καπιταλιστικού συστήματος εκμετάλλευσης και αποκλεισμού. Γι'αυτό το λόγο, βλέπουμε (τη φυλακή) ως έναν ακόμα θεσμό του εχθρού που πρέπει να δεχθεί επίθεση και να εξαλειφθεί.Αναγνωρίζουμε τον αγώνα των φυλακισμένων συντρόφων ως κομμάτι του δικού μας αγώνα. Βλέπουμε τη σημασία της ενεργητικής ταξικής αλληλεγγύης, και πιστεύουμε πως αυτή η αλληλεγγύη πρέπει να πάρει τη μορφή της εξεγερσιακής δράσης ενάντια στο κεφάλαιο και το Κράτος.Το να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στους φυλακισμένους συντρόφους στην Ελλάδα, το να αγωνιστούμε για την απελευθέρωσή τους από τα κρατητήρια της αστυνομίας του Κράτους, πρέπει να σημαίνει κάτι περισσότερο από την απλή έκφραση των αντιεξουσιαστικών μας αρχών. Η αλληλεγγύη πρέπει να πάρει μια πρακτική, υλική μορφή. Μέσα από τη σύγκρουση με τον ταξικό εχθρό μπορούμε να εκφράσουμε τόσο την αλληλοβοήθεια με τους φυλακισμένους συντρόφους μας όσο και τον ίδιο το δικό μας ανατρεπτικό αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης.

Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση του συντρόφου μας Carlos Martinez Martin, θεωρώντας άδικα και δυσανάλογα τα μέτρα που πήρε η Αστυνομία και η Ελληνική Δικαιοσύνη απέναντι σε έναν διαδηλωτή, για τον απλό λόγο ότι εξέφρασε την αντίθεσή του στη διαδικασία της Παγκοσμιοποίησης που παράγει φτώχια, πολέμους και αδικία. Το ίδιο απαιτούμε και την απελευθέρωση των υπόλοιπων διαδηλωτών από όλο τον κόσμο που συνελήφθησαν και βασανίστηκαν. Δεν θα σταματήσουμε μέχρι να υπάρξει δικαιοσύνη για τους δικούς μας, δεν θα υποχωρήσουμε μέχρι να βάλουμε τέλος στη βαρβαρότητα και τη βία που μονοπωλούν οι ισχυροί.