Μία από τις εσπευσμένες κινήσεις εν' όψει της ενεργειακής κρίσης ίσως να είναι και ο πόλεμος στο Ιράκ. Έτσι ένα ολόκληρο πολιτικό παιχνίδι παίζεται πίσω από τον επικείμενο πόλεμο, αφού το έπαθλο είναι τεράστιο, τα κοιτάσματα πετρελαίου στην περιοχή. Αμερική και Αγγλία πιστεύουν ότι θα επωφεληθούν από την ένοπλη λύση του προβλήματος και από την άλλη η Γαλλία και η Γερμανία έχοντας υπογράψει εμπορικές συμφωνίες με το τωρινό καθεστώς, βλέπουν αυτήν την κίνηση αρνητικά. Φυσικά συμμετοχή στο παζάρι αυτό έχει και η Ελλάδα θέλοντας να αποκομίσει τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη. Είτε αποφευχθεί ο πόλεμος είτε όχι η βαρβαρότητα του συστήματος δεν αλλάζει. Πόλεμος ή ειρήνη τα θύματα είναι ίδια. Εκτός από τους ανθρώπους στο Αφγανιστάν, στην Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, τα θύματα αυτού του συστήματος είναι οι πολίτες του τρίτου κόσμου, τα θύματα εργατικών ατυχημάτων και γενικότερα όλοι μας, εξαιτίας της αλλοτρίωσης της καθημερινότητάς μας. Πράγμα φυσικό εφόσον η τύχη του πλανήτη καθορίζεται από το συνεχόμενο κυνήγι για κέρδος και δύναμη.

Όμως οι εξελίξεις δεν είναι και τόσο μακριά μας. Η διαφύλαξη των οικονομικών συμφερόντων των αφεντικών αφορά και την περιοχή μας. Η πρόθεση κατασκευής νατοϊκού λιμανιού στην Πέραμο εξυπηρετεί αυτές τις λογικές. Το λιμάνι αποτελεί στρατηγικό σημείο για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην ανατολή και στα Βαλκάνια. Εν όψει των προθέσεων της κυριαρχίας είναι απαραίτητο ένα σημείο ανεφοδιασμού στην περιοχή καθώς ο πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία φαίνεται να εξαπλώνεται. Το ποιοι θεωρούνται τρομοκράτες αλλάζει ανάλογα με τα συμφέροντα τους. Ακόμα και η αντίστασή μας ενάντια στο νατοϊκό λιμάνι θα θεωρηθεί τρομοκρατία καθώς έρχεται αντιμέτωπη με τους σχεδιασμούς της κυριαρχίας. Αντιθέτως τρομοκρατία είναι όλη αυτή η κατάσταση που δημιουργείται για την φύλαξη των φιλελεύθερων σχεδιασμών.

Η αντίσταση απέναντι στις πολεμικές διαθέσεις στο Ιράκ περνάει μέσα από την εναντίωσή μας στην κατασκευή του νατοϊκού λιμανιού στην Πέραμο. Με την τοπική δράση ενάντια στα αφεντικά θα στείλουμε και ένα δυναμικό μήνυμα ότι δεν είμαστε απαθή πιόνια στα χέρια τους. Σκοπός μας δεν πρέπει να είναι μόνο η αποφυγή του πολέμου αλλά η ανατροπή ενός συστήματος που καθημερινά σκοτώνει, τόσο σε περιόδους πολέμου όσο και σε περιόδους ειρήνης.

Ως δοκιμασμένη συνταγή εφαρμόζεται κι αυτή τη φορά στην επίθεση κατά του Ιράκ υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ και το υπό διαμόρφωση υπερΚράτος της Ε.Ε. Από τις δυνάμεις δηλαδή της παγκόσμιας κυριαρχίας, που έχοντας ξεπεράσει τις όποιες "σοσιαλιστικές" παρενθέσεις, εφαρμόζουν ένα σύνολο κανόνων και αξιών ακραίου φιλελευθερισμού.

Στην παρούσα φάση, η ουσιαστική ή επίπλαστη διαφοροποίηση των ηγετικών δυνάμεων του υπερΚράτους της Ε.Ε. που φάνηκε ως διαμάχη με τις επιλογές των ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας ψευδεπίγραφους ισχυρισμούς για την εγκυρότητα ή όχι των δικαιολογιών του πολέμου αφήνοντας αιωρούμενο το ενδεχόμενο ακόμα και αναβολής του, αποτελεί στην ουσία την ανταγωνιστική εξουσιαστική διαμάχη συμφερόντων στη μοιρασιά των κερδών.

Η εξουσιαστική σχιζοφρένεια ηδονίζεται από την οσμή του πετρελαίου και την προοπτική των νέων αγορών. Τα καθάρματα των κρατών και του κεφαλαίου, ξερογλείφονται για νέα κέρδη και διαιωνίζουν με κάθε μέσο τη κυριαρχία τους διατηρώντας νωπό το αίμα στα χέρια τους.

Παράλληλα, στο εσωτερικό των κρατών, οι διαφοροποιημένες κοινωνικές συνθήκες και αντιστάσεις, οδηγούν εκ μέρους των εξουσιών σε διαφοροποιημένους τρόπους επιβολής και χειραγώγησης.

Σ΄ αυτή την πραγματικότητα, και όπου ο ελληνικός λαός έχει διαμορφώσει μια σταθερή θέση μη επίθεσης και σφαγής του Ιράκ, εξουσιάζεται από ένα κράτος που συντάσσεται με το σκληρό πυρήνα της νεοταξικής πραγματικότητας (ΗΠΑ).

“Με διάβημά της στις διπλωματικές αντιπροσωπίες του Ιράκ στην Αθήνα, στις Βρυξέλλες και τη Νέα Υόρκη, η ελληνική προεδρία απηύθηνε χθες αυστηρή προειδοποίησή της στη Βαγδάτη να συμμορφωθεί με το ψήφισμα του ΟΗΕ διαφορετικά "θα φέρει την ευθύνη για όλες τις συνέπειες" - Ελευθεροτυπία 6/2/2003, και επίσης “Ο κ. Παπανδρέου παραχώρησε το μεσημέρι συνέντευξη στο CNN, στην οποία και παρουσίασε τις θέσεις της ελληνικής προεδρίας, για το θέμα του Ιράκ. Μεταξύ άλλων, επανέλαβε ότι στηρίζει το έργο των επιθεωρητών, στέλνοντας ταυτόχρονα και μια τελευταία προειδοποίηση στον Σαντάμ να συμμορφωθεί με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας”. Ελευθεροτυπία 6/2/2003.

Σ' αυτή τη διαμορφούμενη ζοφερή πραγματικότητα όπου "όλα τούτα είναι τρέλα, έχουν ωστόσο μια λογική" (Σαίξπηρ), απέναντι στους σχεδιασμούς της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και την εξουσιαστική φρενίτιδα, οξύνουμε τον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο αναπτύσσοντας την ανατρεπτική πρακτική, στοχεύοντας άμεσα και με κάθε μέσο στις δομές και τους σχεδιασμούς της παγκόσμιας κυριαρχίας. Ο μοναδικός πόλεμος που συμμετέχουμε και αναπτύσσουμε είναι ο απελευθερωτικός κοινωνικός-ταξικός πόλεμος αλληλέγγυοι με τους κολασμένους και εξεγερμένους όλης της Γης για την καταστροφή των κρατών και του κεφαλαίου, για την καταστροφή των δυναστών του πλανήτη.

Υ.Γ.(1) Οι ΗΠΑ είναι η μοναδική χώρα που έχει χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα

Υ.Γ.(2) Οι ΗΠΑ κατέχουν αυτή τη στιγμή 10.000 πυρηνικές κεφαλές.

Υ.Γ.(3) Σύμφωνα με έκθεση της Υπηρεσίας Μείωσης Απειλών του υπουργείου άμυνας των ΗΠΑ (14/12/01) το Ιράκ δεν συγκαταλέγεται στα κράτη που εμπλέκονται στην κατασκευή όπλων μαζικής καταστροφής.

Η περιοχή του Περσικού ανέκαθεν ενδιέφερε τις εξουσίες του δυτικού κόσμου. Η καπιταλιστική ανάπτυξη απαιτεί τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και στη Μέση Ανατολή βρίσκονται τα 2/3 των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου. Αυτή τη στιγμή, οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη ενεργειακή κρίση της ιστορίας τους. Για τη διόρθωση αυτής της κρίσης, επιδιώκουν τον έλεγχο των πετρελαίων του Ιράκ μέσω μιας στρατιωτικής επέμβασης, αφού ο κάποτε αγαπημένος τους χασάπης και δικτάτορας Σαντάμ έπαψε να τους είναι χρήσιμος. Από την άλλη οι ευρωπαϊκές και ρώσικες εταιρίες έχουν ήδη υπογράψει περισσότερες από 30 συμφωνίες με το Ιράκ, έτοιμες να ισχύσουν με τη λήξη του εμπάργκο.

Το ελληνικό κράτος αποκτά ολοένα και πιο ενεργό ρόλο, διεθνώς, στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Συμμετέχει ενεργά σε ένα πλήθος στρατιωτικών επεμβάσεων (Περσικός το ’91, Γιουγκοσλαβία, Αλβανία, Σομαλία, Αφγανιστάν…), αποκομίζοντας για το ελληνικό κεφάλαιο τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για την επέκτασή του, με την οικονομική διείσδυση – εισβολή στις πρώην εμπόλεμες χώρες. Στις σημερινές συνθήκες, χωρίς να πηγαίνει κόντρα σε καμία τάση, διατηρεί ένα φιλειρηνικό προφίλ, ικανοποιώντας και τροφοδοτώντας τα ακίνδυνα για το σύστημα αντι-αμερικάνικα αισθήματα. Παράλληλα, συμμετέχει ενεργά στις πολεμικές προετοιμασίες με την ενεργοποίηση των βάσεων στη Σούδα και το Άκτιο και τη διάθεση πολεμικών πλοίων στον Περσικό κόλπο.

Κάθε πόλεμος, και ο τωρινός δεν αποτελεί εξαίρεση, προσφέρει στον καπιταλισμό την καλύτερη διέξοδο από τις περιοδικές του κρίσεις. Από τη μία καταστρέφει το αδιάθετο ή προβληματικό εμπόρευμα και από την άλλη δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την περαιτέρω ανάπτυξή του, με νέες επενδύσεις κεφαλαίου για την ανοικοδόμηση και ανασυγκρότηση των κατεστραμμένων περιοχών. Παράλληλα καταστρέφει τις κοινωνικές συνθήκες που εμποδίζουν την επέκτασή του και ενισχύει αυτές που προάγουν τη διαιώνισή του. Κατασκευάζει εθνικές συνειδήσεις και εθνικούς εχθρούς, προωθεί το ρατσισμό και το φόβο, απαιτεί την κοινωνική συναίνεση, και επιβάλλει τον εφησυχασμό.

Τον επικείμενο πόλεμο δεν τον περιμένουν στο Ιράκ, αλλά τον υφίστανται εδώ και μια 10ετία, με εμπάργκο, βομβαρδισμούς και χιλιάδες νεκρούς. Τον καπιταλιστικό πόλεμο βιώνουν η φύση και οι λαοί όλου του πλανήτη εδώ και πολλά χρόνια. Με την καταλήστευση των φυσικών πόρων και του εργατικού δυναμικού, την καταστροφή των κοινωνικών δομών, την πείνα και την εξαθλίωση στις χώρες του “υπανάπτυκτου” τρίτου κόσμου. Με την περιστολή των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, τα εργατικά ατυχήματα, τη λιτότητα, την κατανάλωση και το θέαμα στον “αναπτυγμένο” πρώτο.

Ενάντια στη διαρκώς εμπόλεμη ειρήνη της εξουσίας

Γνωρίζουμε όμως επίσης ότι ενυπάρχει πάντα ο κίνδυνος, αυτή η βολονταριστική εμφάνιση των μαχητικών μειοψηφιών, συνοδευόμενη από τυχόν άγνοια του επιπέδου της κοινωνικής σύγκρουσης και εμμονή σε μια ιδεοληπτική αυταρέσκεια και εμπειρική αυτάρκεια, να μη βρει ερείσματα στις συνειδήσεις και στα υποκείμενα όπου απευθύνονται έτσι ώστε το κοινωνικό πεδίο της όποιας δυναμικής παρέμβασης να γίνει ένα ολότελα άξενο έδαφος και η πλήρης απομόνωση έναντι των αντιπάλων να μην είναι πια δύσκολη υπόθεση.”