Στις 15 Φλεβάρη εν όψει και προς αποφυγή του επικείμενου πολέμου, πραγματοποιήθηκαν παγκοσμίως αντιπολεμικές πορείες με πολύ μεγάλη συμμετοχή. Στα πλαίσια μια τέτοιας πορείας, το ελληνικό κράτος, καινοτομώντας για μια τέτοια ακόμα φορά, συνέλαβε θρασύτατα 13 εκ των 200.000 διαδηλωτών, χωρίς κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο πέρα από τις καταθέσεις αστυνομικών κατασταλτικών δυνάμεων και κυρίως ασφαλιτών. Οι συλλήψεις και οι προσαγωγές έγιναν σε χώρο και χρόνο διαφορετικό από αυτόν που υποδείχθηκε από τους αστυνομικούς. Η συνέχεια ακολουθεί τη συνήθη πορεία στην πιο σκληρή της εκδοχή: οι συλληφθέντες και οι προσαχθέντες υπό βίαια ομηρία πέρασαν πέντε ώρες όρθιοι με τα πρόσωπα στον τοίχο.

Τα βασανιστήρια ήταν επομένως απρόσωπα. Με τον δειλό εφησυχασμό του απρόσωπου, κινούμενοι πίσω από την πλάτη των προσαχθέντων και συλληφθέντων τα όργανα ασφαλείας γιόρτασαν την ευκαιρία να κάνουν χρήση της -δοσμένης από το κράτος- εξουσία τους.

Κλωτσιές, Σφαλιάρες, Βρισιές, γκλομπς ανάμεσα στα πόδια ως επίδειξη του "ανδρισμού“ τους, απαγόρευση τηλεφώνου στους συνηγόρους... Όσο για την “πολιτική” τους στάση: "αντί να πας για ψώνια πας στην πορεία;” “κάτσε τώρα στα αγγούρια" και τα λοιπά σεξιστικά: "αντί να πας να γαμηθείς πας στην πορεία μωρή;" "θα περάσουμε ωραία το βράδυ"...

Τα κατηγορητήριά μας διαμορφώθηκαν μέσα σε αυτό το κλίμα με στοιχεία ανύπαρκτα, εξοντωτικές ποινές και αποκορύφωμα την προφυλάκιση ενός από εμάς. Κατά την εξέλιξη των υποθέσεων των συλληφθέντων, όταν ένας εξ αυτών αρνήθηκε τις κατηγορίες, ο αρμόδιος φορέας με "αυθόρμητη" απορία ρώτησε: και τότε τι πήγες να κάνεις στην πορεία; Τα παραπάνω γεγονότα είναι ενδεικτικά της ουσιαστικής αυθαιρεσίας κρατικών οργάνων και της βούλησής τους για καταστολή κάθε δράσης που εναντιώνεται σε συμφέροντα όπως για παράδειγμα αυτά που επιδιώκουν τον πόλεμο στο Ιράκ.

Ο πόλεμος δεν ξεκινά στο Ιράκ, ο πόλεμος των συμφερόντων καταστρέφοντας ζωές και ελευθερίες, μαίνεται στον κόσμο, στις γειτονιές μας, και όπως είναι πλέον εκτυφλωτικά φανερό, στην καθημερινότητά μας.

*