Τούτη η μετάθεση για την τελευταία στιγμή δεν αποκάλυπτε παρά το μέγεθος του οργανωτικού προβλήματος(*) που συνοδεύει κάθε τέτοια επιλογή μαζικής παρέμβασης και δράσης των αντιεξουσιαστών όταν αυτή ουσιαστικά υπονομεύεται από την σιωπηρή άρνηση να αναλάβουν τις ευθύνες της οι σύντροφοι που εμφανίζονται τελικά σε αυτήν (την τελευταία στιγμή) και συμμετέχουν (αυτοσχεδιάζοντας άλλοτε επιτυχώς κι άλλοτε όχι). Η απουσία πάντως των πολλών από κάθε προσπάθεια συλλογικοποίησης και προετοιμασίας της αναρχικής παρέμβασης στο Ναύπλιο, αποτελεί τελικά λόγο τιμητικό για κείνους τους συντρόφους που έστω και την υστάτη, λίγες ημέρες πριν, ανέλαβαν την πρωτοβουλία να θέσουν το ζήτημα σε συζήτηση. Μολονότι εξαιτίας της έλλειψης χρόνου, πείρας κι ενός ευρύτερου ενδιαφέροντος δεν θα μπορούσαν να αποδώσουν πολλά δυο συζητήσεις, απέδειξαν ότι υπάρχουν συγκεκριμένες διαθέσεις κι αναλήψεις ώστε να μην αφεθούν όλα στην τύχη τους.(**)

Κι αυτή η ιταμή πρόκληση του Δικτύου έναντι των αναρχικών στο Ναύπλιο δεν ήταν απλώς μια δήλωση νομιμοφροσύνης μιας χρήσεως (ενός συνήθως παλινδρομικού κι ανερμάτιστου χώρου) έναντι των πολιτικών συνεταίρων του στο Φόρουμ (δηλ. του Συνασπισμού), του ΠΑΜΕ, των τοπικών αρχών και της αστυνομίας ενόψει της συνόδου στο Ναύπλιο, αλλ' ήταν μια μακράς πνοής δήλωση νομιμοφροσύνης του τύπου “απεταξάμην τον σατανά”, ενόψει όλων των επερχόμενων κρίσιμων συνόδων της ελληνικής προεδρίας της ΕΕ καθώς και της κορυφαίας σημασίας για το καθεστώς δίκης των κατηγορούμενων για συμμετοχή στην 17η Νοέμβρη. Ενόψει αυτών ο κορυφαίος παράγων του Δικτύου καλώντας με τηλεβόα (διά το επίσημον του πράγματος) όσους είναι αναρχικοί να σηκωθούν και να φύγουν έκανε την δήλωσή του, και διαμέσου του τηλεβόα του στα αυτιά των συντρόφων έφθασε ο απόηχος της φωνής του κράτους. Θα πρέπει βέβαια να σημειωθεί ότι αυτή η πρόκληση-απαγόρευση της παρουσίας όσων κάτω από ένα ιδιότυπο ιδιώνυμο αναγνωρίζονται από τους αριστερούς ως αναρχικοί ή θεωρούν τους εαυτούς τους ως τέτοιους στο χώρο που παραχωρήθηκε στο Φόρουμ για να κάνει συναυλία δεν θα παραμείνει μόνο σε αυτό το γελοίο επίπεδο. Αν ήταν δυνατόν θα συνοδευόταν, και αν τυχόν το επιτρέψουν οι συσχετισμοί δύναμης στο δρόμο θα συνοδευτεί, με απόπειρες απώθησης κι εκδίωξης των αναρχικών από τις διαδηλώσεις (για να αποφευχθούν κατά το δυνατόν καταστάσεις όπως εκείνη της 1ης Οκτώβρη 2002 ή για να πάμε ακόμα πιο πριν όπως εκείνη την βραδιά της επίσκεψης του Κλίντον στην Αθήνα στις 19 Νοέμβρη 1999). Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι την ιταμή πρόκληση του Δικτύου ακολούθησαν μερικές μόνο εκδηλώσεις έκπληξης και απαξίας και μια διάχυτη περιφρονητική σιωπή. Αρκετοί από τους συντρόφους που είχαν μόλις ολοκληρώσει την πορεία τους στο Ναύπλιο με την Αντιεξουσιαστική Κίνηση Salonica 2003 και είχαν καταφύγει στο γυμναστήριο λόγω βροχής αποχώρησαν, άλλοι που μόλις είχαν φθάσει στην πόλη (και συνέχιζαν συνεχώς να καταφθάνουν) εκτιμώντας ως απρόσφορο να συζητήσουν τα καθέκαστα υπό βροχή παρέμειναν επί τόπου όσο τους χρειαζόταν. Αδιαφορώντας τελικά για όσα είχαν προηγηθεί από μέρους των αριστερών κι αποφεύγοντας μια ανούσια διαπιστωλογία του οργανωτικού προβλήματος οι σύντροφοι επικεντρώθηκαν στην ουσία, εκτιμώντας την όλη κατάσταση και τις άμεσες δυνατότητες μιας παρέμβασης στην πολλαπλά κατεχόμενη πόλη. Κατόπιν αποχώρησαν και αυτοί. Σε κάθε περίπτωση πάντως και προκειμένου να διασφαλίσουν ότι δεν θα εμφανιστούν πάλι αναρχικοί στο κλειστό γυμναστήριο οι αριστεροί εκκένωσαν το χώρο κι αποχώρησαν κι ίδιοι παραδίδοντας μέχρι το βράδυ τα κλειδιά σε έναν φύλακα! Ποιος από τους υπόλοιπους αριστερούς, τις δημοτικές ή αστυνομικές αρχές θα μπορούσε να τους κατηγορήσει ότι έστω και εν αγνοία τους επέτρεψαν την είσοδο σε κάποιον τυχόν αναρχικό που παρείσφρησε εκεί για να μην βρέχεται ή για να πάει στην τουαλέτα, όταν αυτοί οι ίδιοι, προκειμένου να αποφύγουν κάτι τέτοιο, αυτοαποκλείστηκαν από το χώρο υπομένοντας στο ύπαιθρο τη βροχή και τις σωματικές τους ανάγκες; Τι άλλο θα έπρεπε να κάνουν λοιπόν;

Πλατσουρίζοντας στα νερά της βροχής φθάνουμε στην εξέδρα με την μικροφωνική του Φόρουμ. Μπροστά στην εξέδρα ένα μεγάλο πανώ: "Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ: Πόρτο Αλέγκρε, Φλωρεντία, Ναύπλιο". Το Σηάτλ, η Πράγα, η Γένοβα απουσιάζουν από τις αναφορές τους για ευνόητους λόγους (και καλώς απουσιάζουν). Κάποιος καλεί από τα μεγάφωνα τον κόσμο να ανέβει στην πλατεία όπου βρίσκεται η εξέδρα γιατί τώρα πρέπει να εκκενωθεί και ο δρόμος μπροστά από το κλειδωμένο κλειστό γυμναστήριο... Σύμφωνα με μια συμφωνία από εκεί θα περάσει ο κόσμος του ΠΑΜΕ πηγαίνοντας για τη δική του συγκέντρωσή στην Πλατεία Δημαρχείου. Κάποιοι από τον κόσμο που βρίσκεται στο δρόμο πειθαρχούν στην έκκληση. Αυτοί που παραμένουν στο δρόμο σουλατσάροντας στα πηγαδάκια είναι οι “γνωστοί-άγνωστοι” που διαρκώς πληθαίνουν. Μερικοί από τους διαδηλωτές του Φόρουμ δεν χάνουν την ευκαιρία να τους τραβήξουν μια αναμνηστική φωτογραφία. Ανάμεσά τους περνούν και μερικές ομάδες κνιτών πηγαίνοντας για τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ. Το ζήτημα που απασχολεί όλη την ημέρα -όπως και τις προηγούμενες άλλωστε- είναι οι ατελεύτητες διαβουλεύσεις κορυφής για το συντονισμό του συνονθυλεύματος ΚΚΕδων, ΣΥΝασπισμένων και λοιπών αριστερών που βρίσκονται στο Ναύπλιο. Μέχρι και την υστάτη απ’ ότι φαίνεται δεν μπορούν να καταλήξουν σε κάποια συμφωνία ενώ ακανθώδες παραμένει ανάμεσά τους καθώς και στις συνομιλίες τους με τις αρχές το ζήτημα της σημαντικής παρουσίας αναρχικών στην πόλη πράγμα που θα μπορούσε δυνητικά να ανατρέψει κάθε σχεδιασμό και να οδηγήσει σε απώλεια ελέγχου της κατάστασης. Είναι προφανές πως κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί για λογαριασμό τους και να προδιαγράψει την πορεία τους. Στο μεταξύ οι του Φόρουμ σκοτώνουν την ώρα τους στην πλατεία, περιμένοντας το αποτέλεσμα των διαβουλεύσεων με το ΠΑΜΕ και λοξοκοιτώντας προς τα αριστερά τους τούς αναρχικούς που συγκεντρώνονται στο δρόμο. Λίγο μακρύτερα ένα άλλο κομμάτι αναρχικών κάτω από το πανώ της αντιεξουσιαστικής κίνησης Salonica 2003. Κάποια στιγμή ένας από την εξέδρα προειδοποιεί από τα μεγάφωνα ότι της πορείας θα προηγηθεί το πανώ του Φόρουμ... Η πορεία θα ξεκινήσει μία ώρα μετά αφού έφυγαν οι αναρχικοί και θα πάρει την αντίθετη κατεύθυνση από αυτούς, μακριά από το κέντρο της πόλης και τις ζώνες απαγόρευσης της αστυνομίας που προστατεύουν τους υπουργούς της ΕΕ.

Η ώρα είναι γύρω στις 6 το απόγευμα και έχει σκοτεινιάσει. Οι αναρχικοί σηκώνουν το πανώ τους “Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ - ΖΩΗ ΟΧΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗ” κι υψώνουν δεκάδες μαύρες και κόκκινες σημαίες. Με το σύνθημα “Η αλληλεγγύη όπλο των λαών - πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών” ξεκινούν την πορεία μόνοι τους όπως έχουν προαποφασίσει. Ο χώρος δονείται από τα συνθήματα(***) εκατοντάδων συντρόφων που προχωρούν προς την πόλη ακολουθώντας την οδό Νέας Κίου όπου από ώρα έχουν τοποθετηθεί δύο διμοιρίες ΜΑΤ. Περί τους 100 συντρόφους με το πανώ της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης Salonica 2003 παραμένουν στη θέση τους περιμένοντας να ακολουθήσουν την πορεία του Φόρουμ. Καθώς τις πλησιάζει η πορεία των αναρχικών, οι διμοιρίες των ΜΑΤ τρέχοντας αλλάζουν θέσεις αφήνοντας το δρόμο ανοιχτό. Η πορεία στρίβει στην οδό Μπουμπουλίνας παίρνοντας κατεύθυνση προς το λιμάνι και τη ζώνη της απαγόρευσης. Παρόλη τη βροχή εκατοντάδες πολίτες βγαίνουν στα πεζοδρόμια και παρακολουθούν στο πλάι της πορείας. Πολλοί ντόπιοι νεολαίοι αφήνουν τα πεζοδρόμια κι εισέρχονται στην πορεία που έφθασε να αριθμεί πάνω από 800 άτομα. Καθώς η διαδήλωση διατρέχει την οδό Μπουμπουλίνας οι τοίχοι γεμίζουν με αναρχικά συνθήματα από σπρέυ κι ο χώρος δονείται από συνθήματα. Πολύ γρήγορα στο κατόπιν της διαδήλωσης προστίθεται και τρίτη διμοιρία ΜΑΤ ενώ άλλες διμοιρίες είναι παραταγμένες στα στενά παράλληλα με την πορεία της. Ολόκληρο άλλωστε το Ναύπλιο κι ιδιαίτερα τα δαιδαλώδη στενά της παλιάς πόλης κάτω από την Ακροναυπλία είναι κατειλημμένο από 2,5 χιλιάδες μπάτσους, χωρισμένους σε μικρές και μεγάλες ομάδες τοποθετημένες, σε κάθε γωνία, η μία κοντά στην άλλη. Πλησιάζοντας στην πλατεία του Παλιού Δημαρχείου, τελευταίο σταθμό πριν την ζώνη απαγόρευσης της αστυνομίας, η παρουσία των ΜΑΤ γίνεται εντονότερη. Στην πλατεία και το δρόμο είναι συγκεντρωμένοι μερικές εκατοντάδες μέλη της αριστερίστικης Πρωτοβουλίας Αγώνα 2003 (ΝΑΡ, ΕΑΑΚ, ΕΕΚ κ.ά). Σε μικρή απόσταση υπάρχουν κλούβες της αστυνομίας που κλείνουν το δρόμο και παραταγμένες διμοιρίες ΜΑΤ και ΥΜΕΤ καθώς και ασφαλίτες. Με την άφιξη των αναρχικής πορείας οι αριστεριστές σχηματίζουν ανθρώπινες αλυσίδες απαγορεύοντας την πρόσβαση στην πλατεία (η οποία είναι σχεδόν άδεια) αφήνοντας όμως δρόμο για να περάσουν νέες δυνάμεις των ΜΑΤ που σπεύδουν γύρω από τους αναρχικούς. Τρέχοντας τα ΜΑΤ παίρνουν θέσεις ολόγυρα στην αναρχική πορεία ενώ οι αλυσίδες των αριστεριστών παρεμποδίζουν τους αναρχικούς να ανέβουν στην πλατεία. Βρίζοντας και φωνάζοντας πολλοί από τους συντρόφους σπρώχνουν τις αλυσίδες για να τις απωθήσουν, απειλώντας να τις διαλύσουν χρησιμοποιώντας τις σημαίες τους. Χάρη στην παρέμβαση αρκετών δόθηκε ο χρόνος στις ανθρώπινες αλυσίδες να οπισθοχωρήσουν και να αυτοδιαλυθούν μόνες τους χωρίς να χρειαστεί να ασκηθεί περιττή βία από τους συντρόφους που βρέθηκαν εγκλωβισμένοι ανάμεσα στις γραμμές των ΜΑΤ και τις αλυσίδες των αριστεριστών. Βρισκόμενοι πλάι στην απαγορευμένη ζώνη αλλά κυκλωμένοι ουσιαστικά από παντού, οι σύντροφοι εκτίμησαν ότι προς το παρόν τουλάχιστον δεν ήταν πρόσφορη η συνέχεια της κίνησης προς τα μπρος, σε μια απόπειρα να σπάσει η απαγόρευση, αλλ΄ ούτε και η επιστροφή και παρέμειναν απλωμένοι στην πλατεία και στον παραλιακό δρόμο εν αναμονή εξελίξεων.

Κάποια στιγμή οι διαβουλεύσεις έλαβαν τέλος με κάποια συμφωνία μεταξύ των διαφόρων αριστερών, μέρος τουλάχιστον της οποίας ανακοινώθηκε από τα μεγάφωνα των αριστεριστών στην πλατεία όπου είχε σταματήσει το μαύρο μπλοκ. Σύμφωνα με την ανακοίνωση συμφωνήθηκε τελικώς να γίνει "κοινή πορεία" και των 4 αριστερών σχηματισμών που βρίσκονταν στους δρόμους του Ναύπλιου. Της "κοινής πορείας" (που όπως αποδείχτηκε σύντομα είχε κατεύθυνση …εξόδου από την πόλη, προς τη Λεωφόρο Άργους) θα ηγούνταν το ΠΑΜΕ με τα πολυάνθρωπα μπλοκ του (που υπολογίζεται ότι αριθμούσαν περί τα 7.000 άτομα) και θα ακολουθούσαν κατά σειρά το Φόρουμ (που υπολογίζεται ότι συγκέντρωσε περί τα 3.500 άτομα) και η Πρωτοβουλία-Γένοβα 2001, ενώ τελευταίο την πορεία θα έκλεινε το αριστερίστικο μπλοκ της Πρωτοβουλίας Αγώνα που βρισκόταν στην πλατεία Παλιού Δημαρχείου δίπλα στο μαύρο μπλοκ. Όπως ανακοινώθηκε από τα μεγάφωνα συμφωνήθηκε επίσης ότι στο σημείο που έκλεινε αυτή η "κοινή πορεία" (κι όπου λογικά θα βρισκόταν το μαύρο μπλοκ, το οποίο θα αφορούσε το μέρος της συμφωνίας που φυσικά δεν ανακοινώθηκε) θα σχηματίζονταν αλυσίδες περιφρούρησης και από τα τέσσερα αριστερά μπλοκ που συμφώνησαν. Και τονίσθηκε, επίσης από τα μεγάφωνα, ότι η σειρά προτεραιότητας σε αυτή την "κοινή πορεία" δεν θα έπρεπε να παραβιαστεί από κανέναν! "Κοινή πορεία" που λέει ο λόγος δηλαδή αφού το μόνο που αποφάσισαν να κάνουν από κοινού ήταν να μην επιχειρήσουν οτιδήποτε για να παρενοχλήσουν τις απαγορευμένες ζώνες της αστυνομίας ...αλλά να περιφρουρήσουν όλοι μαζί την τελευταία αλυσίδα! Ήταν φανερό πως εμμέσως πλην σαφώς ανακοίνωναν (σε ποιους αν όχι στην αστυνομία;) πως πίσω τους βρισκόταν “κάτι” (γι αυτό άλλωστε και προέβλεπαν τετραπλή περιφρούρηση) το οποίο ήταν εκτός πορείας: οι αναρχικοί, οι “γνωστοί άγνωστοι”, οι “προβοκάτορες”...

Με την ανακοίνωση της συμφωνίας σχηματίστηκε αμέσως το αριστερίστικο μπλοκ φτιάχνοντας μερικές ανθρώπινες αλυσίδες μπροστά στους αναρχικούς ενώ δεξιά-αριστερά και πίσω τους τοποθετήθηκαν τα ΜΑΤ. Η επιλογή μιας κίνησης υπερκέρασης από τα πλάγια του αριστερίστικου μπλοκ προκειμένου να επιστρέψουν οι αναρχικοί εκεί απ΄όπου ξεκίνησαν θεωρήθηκε απρόσφορη καθώς θα τους εξέθετε σε πολλαπλούς κινδύνους. Κι έτσι το μαύρο μπλοκ περίμενε αναγκαστικά ακίνητο πίσω από το μπλοκ των αριστεριστών που περίμεναν να περάσουν από μπροστά τους τα μπλοκ του ΠΑΜΕ και του Φόρουμ. Όταν όλοι αυτοί άρχισαν να κινούνται …προς τα πίσω πηγαίνοντας προς τη νέα πόλη του Ναυπλίου, σε μια πορεία απομάκρυνσης από τις ζώνες απαγόρευσης στην παλιά πόλη, το μαύρο μπλοκ προσαρμοζόμενο στις νέες συνθήκες ξεκίνησε κι αυτό ακολουθούμενο από ισχυρές δυνάμεις μπάτσων που προσέγγιζαν όλο και εγγύτερα. Παρόλη την δυσχερή θέση και την πίεση που δεχόταν το μπλοκ διατήρησε τη συνοχή του και τη δυναμική του καθώς ήταν μικρός ο αριθμός εκείνων που αποχώρησαν κατά μόνας ή εκείνων που κράτησαν μια στάση μέσα-έξω, πέρα-δώθε, είμαι και δεν είμαι...

Σε κάποιο σημείο κι ενώ ακόμα δεν είχε εμφανιστεί (ούτε και εμφανίστηκε ποτέ) η "τετραμερής" περιφρούρηση που μας έταξαν εμπρός μας, το αριστερίστικο μπλοκ που προηγούνταν και το αναρχικό που ακολουθούσε βρέθηκαν μπροστά από εκείνο της Πρωτοβουλίας-Γένοβα 2001 που κατέβαινε καθυστερημένο στον παραλιακό δρόμο από ένα στενό της παλιάς πόλης. Προς στιγμή οι μπάτσοι έχασαν την άμεση επαφή με την πίσω αλυσίδα των αναρχικών, αλλά, όπως αναμενόταν, τα ΜΑΤ προσπέρασαν και αυτά το μπλοκ της Πρωτοβουλίας το οποίο όπως συνηθίζει άλλωστε άφησε ευγενικά χώρο και η επαφή αποκαταστάθηκε… Έτσι το χακί πλήθος των ΜΑΤατζήδων που ακολουθούσαν πιέζοντας απειλητικά τους αναρχικούς αποτέλεσε ένα ακόμη ξεχωριστό μπλοκ της “κοινής πορείας” που έκλεινε με τη Γένοβα 2001!

Φθάνοντας κάποτε και πάντα κάτω από βροχή στο τέρμα της πορείας στο κλειστό γυμναστήριο είχαμε κάθε λόγο να είμαστε ικανοποιημένοι. Δεν μπορέσαμε να κάνουμε κάτι παραπάνω από ό,τι τελικά κάναμε στο Ναύπλιο απέναντι στην προκλητική σύνοδο της ΕΕ, την ασφυκτική μπατσοκρατία και το ανούσιο σκηνικό που έστησαν σε συνεργασία με τις αρχές και την αστυνομία τα κομματικά επιτελεία του ρεφορμισμού και της συνδιαλλαγής. Όμως χωρίς σχεδόν καμιά οργάνωση, κάποια προεργασία ή προπαγάνδα, με μόνο όπλο την αλληλεγγύη μας, το πάθος για αγώνα και το ταξικό δίκηο μας, μαζευτήκαμε πολλοί, συγκροτήσαμε τις γραμμές μας υποδεχόμενοι ανάμεσά μας πολλούς νεολαίους της πόλης, κινηθήκαμε μόνοι μας ακόμα κι όταν κινούμασταν ανάμεσα σε πάμπολλούς “φίλους” κι εχθρούς βασισμένοι πάνω από όλα στις δυνάμεις μας, αναπτύξαμε τη δυναμική μας αγγίζοντας τα όριά μας μέσα σε αντίξοες συνθήκες και αφήσαμε το αγωνιστικό στίγμα μας παντού απ' όπου περάσαμε στην πόλη, στέλνοντας το μήνυμα του αδιαμεσολάβητου αγώνα από τα κάτω στους νεολαίους, τους άνεργους και τους εργαζόμενους που την κατοικούν. Ό,τι κάναμε ήταν η συνεισφορά μας στον αγώνα για κείνη την ημέρα και ο χαιρετισμός μας στους συντρόφους μέσα κι έξω από τις φυλακές, που δεν μπόρεσαν να είναι μαζί μας. Κι όσα από αυτά που θέλαμε δεν καταφέραμε να τα πραγματοποιήσουμε στο Ναύπλιο παραμένουν ζητούμενα και μας περιμένουν να τα πραγματοποιήσουμε στο μέλλον.

Τελειώνοντας να σημειώσουμε για την ιστορία και προκαταβολικώς για όσα προοιωνίζονται ότι με την ολοκλήρωση και το τέλος της πορείας των αναρχικών μπροστά στο κλειστό γυμναστήριο ανεφάνησαν αίφνης νέα προβλήματα. Όταν οι αναρχικοί πήγαν να εισέλθουν στο γυμναστήριο όπου ήδη είχε αρχίσει η προγραμματισμένη συναυλία ανακάλυψαν ότι οι αριστεροί του Φόρουμ τους περίμεναν και ετσιθελικά, σε μια νέα επίδειξη προκλητικότητας, τους απαγόρευαν ουσιαστικά την είσοδο. Ο προθάλαμος του γυμναστηρίου ήταν ασφυκτικά γεμάτος με διάφορους αριστερούς του Φόρουμ που πρακτικά εμπόδιζαν τους αναρχικούς να προχωρήσουν ενώ στην είσοδο του γυμναστηρίου είχε σχηματισθεί ένα ανθρώπινο τείχος. Οι προφάσεις και τα προσχήματα που προέβαλαν αυτοί οι αριστεροί σεκιουριτάδες για να δικαιολογήσουν την αχαρακτήριστη απαγόρευση εισόδου των αναρχικών σε μια συναυλία ανοιχτή σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο δείχνει και το μέγεθος της γελοιότητάς τους. Μεταξύ άλλων ισχυρίζονταν ότι δεν θα άφηναν κανέναν να περάσει γιατί ένας σύντροφος αρνούνταν -και καλά έκανε- να παραδώσει ή να αφήσει τη σημαία που κρατούσε! Το όλο σκηνικό που έστησαν οι αριστεροί σαν συνέχεια των μεσημεριανών προκλήσεων τους αποσκοπούσε στο να ταπεινώσει τους συντρόφους και να τους υποχρεώσει να φύγουν σαν ανεπιθύμητοι επιστρέφοντας στους δρόμους. Πολύ κουρασμένοι και μουσκεμένοι οι σύντροφοι τελικά αγανάκτησαν και σπρώχνοντας τους σεκιουριτάδες, αφού έπεσαν και μερικές ψιλές, άνοιξαν το δρόμο και μπήκαν στο γυμναστήριο όπου ο υπόλοιπος κόσμος διασκέδαζε αμέριμνος με τους Active Member. Πίσω από τους συντρόφους το πλήθος των σεκιουριτάδων ανασυντάχθηκε εμποδίζοντας την είσοδο στους επόμενους αναρχικούς οι οποίοι έκπληκτοι με τη σειρά τους αντιμετώπισαν το ίδιο φαινόμενο. Κι αφού ο "σημαιοφόρος" αναρχικός είχε ήδη εισέλθει, στους συντρόφους που έρχονταν μετά προέβαλαν τον ψευδή ισχυρισμό ότι δεν χωράνε να μπούνε γιατί ο χώρος έχει γεμίσει! Ακολούθησαν νέοι διαπληκτισμοί και κατόπιν συνεχών ωθήσεων και απωθήσεων, από μέσα και από έξω, το τείχος των σεκιουριτάδων τελικά διαλύθηκε αφήνοντας την είσοδο του χώρου ανοιχτή καθώς εξαιτίας της στάσης τους επαπειλούνταν πλέον γενικευμένη συμπλοκή.

Μερικοί/ές σύντροφοι/ισσες που συμμετείχαν στην πορεία του Ναυπλίου

(*) Να σημειωθεί πως η διαπίστωση του οργανωτικού προβλήματος των παρεμβάσεων και δράσεων απέναντι στις συνόδους δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη και δεν απαιτεί ιδιαίτερη προσπάθεια όσο η αντιμετώπισή του. Από μόνη της η διαπίστωση, όπως εκείνη των συντρόφων που επαναφέρει στα λόγια το χιλιοτοποθετημένο άλλωστε ζήτημα της οργάνωσης, χωρίς παράλληλα να συνεισφέρουν πρακτικά το ελάχιστο, δεν συνεισφέρει τίποτα. Το ζήτημα όμως της οργάνωσης δεν λύνεται αβρόχοις ποσί με αναμάσημα διαφόρων αναλύσεων και διδακτικές παραινέσεις, είναι ένα πρακτικό ζήτημα που προωθείται με την πρωτοβουλία, τη συμμετοχή και την υπευθυνότητα αυτών ακριβώς που διατείνονται ότι το θέτουν ως προτεραιότητα και το κάνουν με ειλικρίνεια. Και δύσκολα αποφεύγει την αδιαφορία μια οποιαδήποτε άποψη για την οργάνωση που οι φορείς της δεν διακινδυνεύουν να την παλέψουν, να την δοκιμάσουν και να την προωθήσουν κι αρκούνται απλώς να την καταγράφουν. Είναι βέβαια εύκολο να κρίνεις και ν’ απαξιώνεις αφ' υψηλού και εκ του ασφαλούς οποιαδήποτε πρωτοβουλία χωρίς να αναλαμβάνεις ο ίδιος κάποια ευθύνη. Κι είναι επίσης εύκολο με μια τέτοια νοοτροπία να καταλήγεις στην αφ’ υψηλού απαξίωση του αναρχικού "πόπολου" διότι τελικά παραμένει ανοργάνωτο και ανεπηρέαστο από μια σειρά εμπεριστατωμένες κοινοτοπίες περί της αναγκαιότητας της οργάνωσης. Είναι πιθανόν βέβαια ότι οι αφ’ υψηλού παραινέσεις περί οργάνωσης καταγράφονται απλώς και δεν παλεύονται από τους φορείς τους γιατί οι υπάρχοντες αναρχικοί δεν θεωρούνται σε θέση να τις κατανοήσουν και θα τις απορρίψουν. Οπότε θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι δεν απευθύνονται στους υπάρχοντες συντρόφους αλλά σε ιδεατούς, σε αυτούς που θα έπρεπε να υπάρχουν…

(**) Ασφαλώς τα παραπάνω δεν καταγράφουν όλες τις περιπτώσεις των αντιεξουσιαστών αφού ως γνωστό για μία από τις τάσεις η απάντηση στο ζήτημα της οργάνωσης της παρέμβασης ενάντια στις υπό ελληνική προεδρία συνόδους της ΕΕ έχει ήδη δοθεί, αλλά αυτή η απάντηση δεν αφορά διόλου τους υπογράφοντες που, χωρίς να θεωρούν χρήσιμο να αναφερθούν εδώ στις αιτίες, θεωρούν ότι αυτό το οργανωτικό σχήμα είναι εκ γενετής περίκλειστο, κατά το μάλλον ή ήττον, στα όρια της συγκεκριμένης τάσης που το γέννησε. Σε κάθε περίπτωση να αναφέρουμε ότι η Αντιεξουσιαστική Κίνηση Salonica 2003 αφού την περίοδο που προηγήθηκε έκανε μια πλατιά καμπάνια αντιπληροφόρησης ενάντια στην ευρωπαϊκή σύνοδο του Ναυπλίου, είχε μια ευάριθμη αλλά διακριτή πολιτική παρουσία στην πόλη και το μεσημέρι της 24ης Γενάρη πραγματοποίησε μόνη της μια πορεία μέχρι τα όρια της απαγορευμένης από την αστυνομία ζώνης. Φθάνοντας στο βροχερό Ναύπλιο αντικρύσαμε στην παραλιακή λεωφόρο γύρω στους 250 αναρχικούς/αντιεξουσιαστές που συμμετείχαν στην πορεία να επιστρέφουν από τη ζώνη ακολουθούμενοι από δύο διμοιρίες των ΜΑΤ.

(***) Μερικά από τα πολλά συνθήματα που ακούστηκαν στο Ναύπλιο είναι τα εξής: “Εργάτες ξυπνάτε τ΄αφεντικά κρεμάτε“, “Πόλεμος ταξικός - κι όχι συνδικαλισμός”, “ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ κρεμασμένοι με σκοινί”, “Έλληνες και ξένοι εργάτες αραγμένοι και τ΄αφεντικά τους κάνουνε σκιά στα δέντρα κρεμασμένοι”, “Σ΄ ελλάδα, τουρκία, αλβανία ο εχθρός είναι στις τράπεζες και στα υπουργεία”, ΄Ιδια είν’ τ΄αφεντικά δεξιά και αριστερά”, “Λευτεριά στην Βαγγελιώ Τζούτζια”, “Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά”, “Ούτε φασισμός ούτε δημοκρατία κάτω ο κρατισμός ζήτω η αναρχία”, “Λευτεριά, λευτεριά σ’ όσους είναι στα κελιά”, “Μπάτσοι, δικαστές, αφεντικά, ρουφιάνοι, όλοι θα πληρώσετε το αίμα του Τζουλιάνι”, “Εσείς που τώρα κοιτάτε την πορεία, φορέστε αλεξίσφαιρα περνά η αστυνομία”, “Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι”, Τα κράτη είναι οι μόνοι τρομοκράτες και όχι της πόλης οι αντάρτες”, “Ζει, ζει, ο Μαρίνος ζει, με Τσουτσουβή και Πρέκα αυτός μας οδηγεί”. Όταν ανακοινώθηκε η “κοινή πορεία” εξόδου από την πόλη με κατεύθυνση ...προς τα πούλμαν ακούστηκαν και τα συνθήματα: “Αριστερισμός, σοσιαλδημοκρατία την ίδια πουλάνε ιδεολογία”, “Τα βρήκαν μεταξύ τους, τα βρήκαν με τους μπάτσους, μια ζωή του κράτους θα κάνουνε τους τσάτσους”, "Η αριστερά είναι υποταγμένη - γιαυτό και οι αναρχικοί την έχουνε φτυσμένη”.